Konu: Ya Muhammed (sav)

Yâ Muhammed (sav),
Senin aşkın vardı bir zamanlar uğrunda bir değil bin canın feda olduğu. Hiç eskimeyen ve hiç solmayan. Her ezanda, her namazda hatta her nefeste açan. Sana sevdalılar vardı... Cihada koşan. Seni görmek için vatandan, anadan, yardan vazgeçen ve sana koşan. Sana sevdalıların aşkı vardı daim olan...
Yâ Muhammed (sav),
Medetres ümmetin vardı bir zamanlar mehlika kâlp-leri pak olan, günaha yaklaşmayan ve hatta kaçan... Her Kuran’da kendini unutan, Rabbine teslim olan. Sahabe-i kiramın vardı, güçlüklere rağmen asla melâlden pay kopar-mayan. Dostların vardı sana tabi olan...
Yâ Muhammed (sav),
Gözyaşları vardı Allah için akan. Yağmur damlası değil, berfpâre gibi. Maneviyatın berklerini dağıttığı sema vardı bir zamanlar kuzgunîden kurtulup elmasların ışığında ince ve narin bir renk alan. Gözlerinin yakutları vardı hiç kaybolmayan.
Yâ Muhammed (sav),
Bulutlar vardı her şeye meydan okuyan. Peşindeki gölgenden de yakın sana. Tek derdi tasası sen olan, sana güneş gelmemesi için var olan. Yıldızlar vardı karanlığı yırtıp gözlerinin içini parlatan, binlerce de olsa tek vücut, tek yürek... Bir de güneş vardı, bembeyaz bir nur gibi. Yü-rekleri ısıtan, sineyi yakan, vicdanı kavuran, bir kristal gibi gönülleri ışıtan... Bulutlar vardı emrine amade olan...
Yâ Muhammed (sav),
Öyle günler vardı ki eskiden diller leb-i sükûttaydı, öyle sineler vardı ki leb-i imandaydı ve öyle gözler vardı ki eskiden onlar bambaşkaydı. Onlar kâlpteydi ve senin ya-nındaydı. Öyle günler vardı ki eskiden yüce Rabbe müptela olunurdu.
Yâ Muhammed (sav),
Sen vardın eskiden yüreklere taht kuran. Âleme sığmayıp da bir gözyaşına sığan. Sen vardın eskiden, ger-çekte olan ve sen varsın artık rüyalarda olan.

emegine saglık Sıla ablacım