Konu: Kalpte Ne Varsa...Yansıyan Odur...

Ahlâk, kalbin içindeki şeylerin dışa yansımasıdır Herkes, davranışları ile fıtratında gizlenen sıfat ve kabiliyetleri ortaya koyar İnsanın davranışlarını yönlendiren merkez kalptir İnsanın dili, eli, gözü, kulağı, ayağı ve diğer azaları kendi başına bir iş yapmaz Bu organlar nasıl hareket edeceğini bilmez ve belirlemez Hepsi memurdur, amirleri kalptir

İnsanın iradesiyle yaptığı bütün işler kalbin emrine ve yönlendirmesine göre yapılır Yapılan her iş kalbin meylini, muhabbetini, irade gücünü, tercihini ve aklın seviyesini gösterir

Kalbi sıhhatli ve güzel olan kimsenin işleri sağlam ve güzel olur Kalbi hasta olan kimsenin ise, işleri sakat ve bozuk olur

İnsanın davranışlarındaki bozukluk, kalbinin inkâr, gaflet ve günahla manen hasta oluşundan kaynaklanır Kalp, Yüce Yaratıcı’yı tanımakla sıhhat bulur, güzel bir tevbe ile manevi hastalıklardan kurtulur Allah sevgisiyle kuvvetlenir, zikir ile huzura erer, edeple süslenir, ibadet ve itaatla güzel olur

Bir kul,Yüce Rabbi’ni ne kadar tanırsa o derece sever, sevgisi kadar zikreder, bu zikri hayatına yaydığı kadar edepli olur Böyle olunca da herkes Yüce Allah’ı ne kadar tanıdığını ve sevdiğini davranışları ile ölçebilir

Rasulullah sav Efendimiz, kalbin konumunu şöyle belirtmiştir:

“İnsanın vücudunda bir yer var ki, orası güzel olursa bütün beden güzel olur, bozuk olursa bütün beden kötü olur Dikkat edin o kalptir” (Buharî, Müslim, İbnu Mace)

(alıntı)

KALPTE NE VARSA,DIŞARI O YANSIR



Kelimeler kalpten akan katrelerin kabıdır… Kalpte ne varsa o damlar ve tekrar ait olduğu yere döner damlalar Kimliğin kilididir kelimeler… Kibar kalpten kelamın kibarı damlar, kem kalpten de kem kelime…



Boş değildir kelimeler, boş olanlar bile bir boşluğu ifade eder… Hiçbir kelime de boşlukta kalmaz, bir kalbe konuk olur… Keder kelimeleri kederliler kapar, kimsesizlerinkini kimsesizler tutar, sevinçliler sevinçlileri sevindirir… Yaslıları yaslandırır yaslı kelimeler…



Hikmetin kabı, mananın kılıfıdır kelimeler… Mana denizi kabardığında kelime dalgasıyla vurur yürek sahillere… Sahile değişik şekiller verir bazen nazlı, bazen hırçın vuran dalgalar… Engin denizlere yelken açmak da kelime teknelerine binmekle olur… Denizle sahil arasında gelgitleri oynar kelimeler…



Kimse kaçamaz kader kelimelerden ve kader olan kelimelerinden… Kem bir kelime kendinin yazdığı yazgıdır ve tekrar sahibine yansır… Hased hasisliktir, sahibini yakar… Gıybet kendi kendini dişlemektir… Zan zulmü, zamansız yakalar kişiyi…



Kelime varsa bir kalem vardır… Bir kelimedir kâinat… Kâinatı “Kün” (Ol) ile yazan kader kalemi, her bir kalbe de ayrı bir imza atmış, her ömre farklı bir yazgı yazmıştır… Motif motif çizmiştir “an”ları, desen desen yapmıştır yolları…



Kâinata ve kalbe yazılanları iyi okumak insanın güzelliklerle bezenmesidir… Kem kelimelerle kirletmemeli insan kalbini… Hikmet konuşmak varken gıybet etmemeli, tefekkür ederken hasislik düşünmemelidir…


Evet İnsan her zaman ;Hayatıyla “Elif” yazmalı, “Vav” vuslatıyla yürümeli, ve yüreği her daim “Hu” ( O’nu ) okumalıdır...

alıntı