her elif’in yolunu açacak bir “be” yaratan bir yar var ki; kelamını başlatır bir
“elif” ile…cümle içinde elif’in varlığını hissettirir sabretmeyi bilene.elif’i cümleye sevdirir; cümleye elif’i faydalı kılar.
kelamını kalbe vahiy kılan bir yar var ki, elif’liğinin
idrakinde olmayan her yürek için büyük sıkıntılar verir ; bu o’ yar’in merhametindendir, fazlındandır.
elif…
yar’sızlığı seçtiğin gün, be’nin yakınlığına el çevirdiğin gündür; aşk’ı anlatan
bir cümle başlamaz artık…yusuf’un kıssası başlamaz artık; karanlık bitmez,
kuyudan çıkmaz bir sultan; züleyha’nın yüreği aklanmaz aşk’la…
elif…
yar’sızlığı seçtiğin gün,onulmaz yaralar açılır yüreğine; varlığından bihaber
olduğun o bedel-i ahsen’e…artık sen hüznün mevsimini yaşarsın her dem;
inşirahı dinleyen dilin yorulur, aşk’ı dileyen yüreğin yorulur.
inşirahı dilersin her dem; zikri özleyen gecelerin şikayetini duyar kulakların,
dilim damağını özler…dilin yar’in adını özler; nefese dokunmayı özler…
elif…
yar’sızlığı seçersen be’nin yanında olduğunu hissedemezsin.aşk’ı anlatır sana vasfının
“arayan” olduğunu anlayamazsın.girdiğin her sokakta oyalanırsın;
be’nin sokağına varmaz ayakların; aşk’ın sokağına varmaz…
elif…
senin cümley(l)e aşk’ı anlatman lazım; be’yi bulman lazım…be’yle olman lazım!
elif…
aşk hatrına yar’e yakın kıl yüreğini…
sare nokta! sare nokta!
Alıntı
