CEZBE
Sözlükte "çekmek" anlamına gelen cezbe, tasavvufta, Allah'ın kulu kendine çekmesi ve yüce huzuruna yükseltmesi demektir. Cezbe Allah'ın sevdiği kulunun kalbinden perdeyi kaldırması ve gayreti olmadan onu manevî makamlara çıkarmasıdır. Cezbe, kulda istikâmet ve ibadet arzusu doğurarak ona belâ ve musibetlere dayanma gücü kazandırır. Kul cezbe sırasında Allah'ın dışında her şeyi unutarak kendinden geçer ve kulluğundan habersiz hale gelir, vecd ve istiğrak haline girer. Zikir, sohbet ve semâ toplantılarında kalbine doğan şeylere dayanamıyarak kendinden geçen, gayri ihtiyarî sıçrayıp bağıran kimselerin davranışlarına da cezbe denilmektedir. (M.C.)