İnsanların her hâlde kendi muhâsebelerini tamamlamaları ve

karşılarına ansızın çıkacak ölüm meleğine hazır olmaları gerekir.

Muhterem Osman Nûri Topbaş efendi, Medine’de anlatmışlardı:

Azrâil, bir gün kibirli adamı yolda durduruyor; ona sorular soruyor.

Bu kibirli kimse, her soruya sinirle cevaplar veriyor.

Aralarındaki konuşma şöyle devam ediyor:

“-Evdekilerle helâlleştin mi?”

“-Birazdan döneceğim zaten, ne gereği var?”

“-Abdestli misin?”

“-Alırım inşâallâh. Hem sen kimsin; böyle sorular soruyorsun?”

“-Azrail’im!..”

Adam, oracıkta ölüveriyor.


Azrâil, vazifeli olduğu bir başkasının yanına daha gidiyor ve

ona da aynı soruları soruyor ve şu karşılıkları alıyor:


“-Nereye gidiyorsun?”

“-Allah’tan geldim, Allâh’a gidiyorum.”

“-Evdekilerle helâlleştin mi?”

“-Helâlleşmeden çıkılır mı?”

“-Abdestli misin?”

“-Abdest almadan yere ayak basılır mı?”

“-Öyleyse secdeye kapan da, secdede alayım senin canını.”


İşte iki farklı ruh hâli ve iki farklı son!..


Allâh’ım, bizim hayatımızı da en güzel şekilde sonlandır.

Huzuruna yüz akı ile çıkan kullarından eyle!..

Âmin.