Konu: Günün Hadisi

Ebû Mûsâ Abdullah ibn Kays el Eşarî (Allah Ondan razı olsun) şöyle dedi:
Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem)’e biri cesaretini göstermek diğeri milletini
korumak öteki ise kendisine yiğit adam dedirtmek için savaşan kimselerden hangisi
Allah yolundadır? diye soruldu da Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem) şu cevabı
verdi. “Kim İslâmiyet (tevhid kelimesi) daha yüce olsun diye savaşıyorsa, o Allah
yolundadır. (Yani şehid ona denir).”
(Buhârî, İlim 45; Müslim, İmâra 150.)

emeğine sağlık kardeşim Allah razı olsun

Kahramankentli paylaşımlarınız için teşekkür ederim, emeğinize sağlık Allah(c.c) razı olsun.

Ebû Hüreyre (Allah Ondan razı olsun)’den rivayet edildiğine göre
Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem) şöyle buyurdu: “Kişinin, cemaatle kıldığı
namaz çarşıda, işyerinde ve evinde kıldığı namazdan yirmi bu kadar derece
üstündür. Şöyle ki; bir kimse güzelce abdest alır, sadece namaz kılmak niyetiyle
camiye gelirse, camiye girinceye kadar attığı her adımla o kimsenin derecesi yükselir
ve bir günahı bağışlanır. Camiye girince de namaz için kaldığı sürece namaz
kılıyormuş gibi sevap kazanır. Namaz kıldığı yerde kaldıkça kimseye (sözlü ve fiilli)
eziyet etmediği ve abdestini bozmadığı ve dünyevî sözler konuşmadığı sürece
melekler ona şöyle dua ederler: Allah’ım sen ona rahmet et acı Allah’ım sen onu
bağışla affet Allah’ım sen onu tevbesini kabul et.”
(Buhârî, Salât 87; Müslim, Taharât,
12.)

Kahramankentli teşekkür ederim Allah(c.c) razı olsun.

Ebul Abbâs Abdullah ibn Abbas ibn Abdülmuttalib (Allah Onlardan razı
olsun)’den nakle edildiğine göre Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem) Allah’tan
rivayet ettiği bir hadiste şöyle buyurdu: “Allah iyilik ve kötülükleri takdir edip
yazdıktan sonra bunların durumunu şöyle açıkladı; bir kimse iyilik yapmaya
niyetlenir de yapmazsa, Allah buna yapılmış tam bir iyilik olarak sevap yazar, eğer o
kimse hem niyetlenir hem de o iyiliği yaparsa ona on iyilik sevabı yazar ve bu sevabı
yedi yüze ve daha fazlasına kadar çıkarır, kim bir kötülük yapmaya niyetlenir de
sonra vazgeçerse Allah onun için tam bir iyilik sevabı yazar, eğer kötü işe niyetlenir
ve onu yaparsa Allah o kimse için bir günah yazar.”

(Buhârî, Rikâk 31; Müslim, İman 257.)

Ebû Abdurrahmân Abdullah ibn Ömer ibni’l Hattâb (Allah Onlardan razı
olsun)’den rivayet edildiğine göre Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem) şöyle
buyururken işittim demiştir: “Sizden önceki yaşayanlardan üç kişi bir yolculuğa
çıktılar, geceyi geçirmek için bir mağaraya sığındılar, dağdan kopan bir kaya
mağaranın ağzını kapattı, bunun üzerine birbirlerine şöyle dediler: “İyi amellerinizle
dua etmekten başka sizi bu kaya parçasından hiçbirşey kurtaramaz.”
İçlerinden birisi Allah’ım benim çok yaşlı annem ve babam vardı; onlardan
önce ne çocuklarıma ne de hizmetçilerime akşam sütünü içirmezdim. Birgün uzak 9
bir yere odun toplamaya gitmiştim, onlar uyuyuncaya kadar dönemedim, akşam
sütlerini sağıp yanlarına gelince onları uyur halde buldum, onları uyandırmayı ve
onlardan önce ev halkının birşey yeyip içmesini uygun görmedim, süt kabı elimde
olduğu halde onların uyanmalarını bekledim, nihayet şafak söktü, çocuklar açlıktan
sızlanıyorlardı, derken annem babam da uyandılar ve akşam sütlerini içtiler.
Allah’ım eğer bu işi senin rızanı kazanmak için yapmışsam bu kaya sıkıntısını bizden
uzaklaştır, diye yalvardı kaya biraz aralandı, fakat çıkılacak gibi değildi.
İkinci kimse şöyle dedi: Allah’ım amcamın bir kızı vardı, onu herkesten çok
seviyordum (başka bir rivayete göre bir erkek bir kadını ne kadar severse ben de
onu o kadar seviyordum.) Ona sahip olmak istedim, o kabul etmedi, bir kıtlık yılı
amcamın kızı çıkıp geldi, kendisini bana teslim etmek şartıyla ona yüzyirmi altın
verdim, kabul etti ona sahip olacacağım zaman (diğer bir rivayete göre cinsi
muameleye başlamak üzereyken) dedi ki: “Allah’tan kork, haksız olarak bekarlık
mührümü bozma” ben de Allah’tan korkarak bu çok sevdiğim kadından uzaklaştım.
Verdiğim altınları da ona bıraktım. Allah’ım eğer ben bu işi senin rızanı kazanmak
için yapmışsam, bu belayı üzerimizden gider diye yalvardı. Kaya biraz daha açıldı
fakat çıkılacak gibi değildi.
Üçüncüleri de Allah’ım vaktiyle birçok işci tuttum, ücretini almadan giden
biri dışında hepsinin ücretini verdim, ücretini almadan giden işcinin ücretini
çalıştırdım, bu ücretten pekçok mal çoğaldı, birgün bu adam çıkageldi ve bana “Ey
Allah’ın kulu ücretimi ver” dedi. Ben de ona: “Şu gördüğün develer, koyunlar ve
köleler senin ücretinden meydana gelmiştir” dedim. “Ey Allah’ın kulu benimle alay
etme” deyince, “Seninle alay etmiyorum diye cevap verdim. Bunun üzerine o;
malların hepsini sürüp götürdü, hiç birşey bırakmadı. “Rabbim eğer bu işi sırf senin
rızanı kazanmak için yapmışsam, içinde bulunduğumuz sıkıntıdan bizi kurtar” diye
yalvardı mağaranın ağzını kapatan kaya iyice açıldı onlar da çıkıp gittiler.

(Buhârî, Büyu’ 98; Müslim, Zikir 100.)

Kahramankentli teşekkür ederim Allah(c.c) razı olsun.

Eğâr ibn Yesâr el Müzenî (Allah Ondan razı olsun)’den rivayet edildiğine
göre Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem) şöyle buyurmuşlardır: “Ey insanlar
Allah’a tevbe edin O’ndan affedilmenizi isteyiniz, çünkü ben Ona günde yüz defa
tevbe ederim.
(Müslim, Zikir 42)