Konu: Çocuğa dair

Çocuğa dair...
Kucak kucak şeker taşısam sana hergün çocuk,
Gülüşler biriktir diye gözlerinde boncuk boncuk.
Çocukluk bitip erişkinliğe başlayınca yolculuk,
Bilirim gökten şeker yağsa vermeyecek mutluluk...

Alıntı

Önüm arkam sağım solum sobe
Saklanmayan ebe...

Gülümseyişlerin eşiğinde bir oyundu çocukluk..
Kiminin gönlü mutlu kiminin ki buruk...

Saklambaçlarla büyürken oldu düşüşler...
Yaralandı, acıdı,"uf" oldu dizler.

Aralık dudakları sardı hep gülümseme..
Oysaki yükler hep biniyordu göğsüne.

Zaman ilerledikçe...
Gün bileğilendikçe...

alıntı.....

Bir bahçe düşleyin..

Bahçedeki en güzel çiçeği!

Saf,temiz,duru ve pak!

Dünyada eşi benzeri olmayan..

"En güzel fıtrat" üzere bulunan..

"Saf ve temiz" duygularla,

"Karşılıksız" sevmenin anlamı olan

Çiçeği düşünün..

Evet!

Çocuklardan bahsediyorum..

Çiçeklerden..

Dünya bahçesinin güzellerinden bahsediyorum..

Saf ve temiz olanlardan bahsediyorum..

Yürekleri minicik!

Minicik yüreklerine,

Kollarını geriye doğru gerip,

"Seni dünyalar kadar çok seviyorum"u

Sığdırabilenlerden bahsediyorum..

Şekeri elinden alınınca oturup saatlerce ağladıktan sonra,

Bir buseyle,tebessüm edebilenlerden bahsediyorum..

"Çocuk işte!" deyip geçmeyin..

Onlar çiçektir!

Çamura düşüp,annesinin korkusuyla eve gitmekten çekinip,

Yüzü yerde eve gidip,annesinin;

"Bişey olmaz yavrum,değiştirelim" sözünü duyunca

"Canım anneeem" deyip,

O çamurlu elbiselerle annelerine sarılanlardan bahsediyorum..

Duru ve pak..

Minicik ama bir o kadar da ele-evuca sığamayanlardan bahsediyorum..

Peygamberin dizine alıp oturttuğu çiçeklerden bahsediyorum..

Çocuk onlar..

Yürekleri olabildiğine geniş,

Sevgileri alabildiğince temiz,

Gözleri ışıl ışıl..

"Seni çok seviyorum"u en duru duygularla söyleyebilenlerden bahsediyorum..

Çocuk onlar..

Ağlarken gülmenin,

Gülerken ağlamanın ne demek olduğunu bilenlerden bahsediyorum..

Onlar çocuk!

Bahçede çiçek..

Çiçekte bahçe!

Çocuk onlar..

Çocuk!



[SaBaHMeLTeMi]

alıntı

Eylül’ün

Gölgesi düşmüş üzerine

Gözlerinde hüzün saklı

Bir çocuk…

Avuçlarında yüreği

Dilinde belirsiz cümleler

Ne dese haklı

Bir çocuk..

Kimi zaman tedirgin,

Ürkek bir ceylan

Geçiyor gözlerinden

Kimi zaman coşkun,

Haykırıyor derinden

Yıldız yıldız saçları

Omuzlarına düşüyor

Onun da yüreğinde

Bir bebek üşüyor..

Varlığı tatlı dert

Yokluğu derin yara

Işıl ışıl gözleri

Geceden kara

Hayat ondan

O hayattan kaçıyor

Gülünce gözlerinde

Bin çiçek açıyor

O vuslatın hasrete vedası

Sevdalı yüreklerin Aks-i Sedası


[hesnanokta]

alıntı......

Hey çoçuk !
Ne kadar da benlik bir bakış bırakıyorsun lekelenmiş dünyaya..

Hey çoçuk !
Sakın ağlama !

Hey çoçuk ! bir bak.
Ne kadar da ihanet saplanıyor toprağa...

[hesnanokta]

alıntı

ÇOCUK VE HÜZÜN



I

Ne zaman bir çocuk ölse

gözü evlerinde

annesinin kavurduğu

helvada

kalır



II

Yoksul bir çocuk görsem

yağmur altında üşüyen

köprü olmak geçer

hiç değilse

içimden



III

Her akşamüstü oyuncakçı

camekanından

çocuk ellerinin

izlerini

siler




Sunay Akın

Hadi çocukluğum ...
Sobelen bu seferlik bana...
Elma dersemde çık,
Armut desemde...

alıntı

Bi' küçük amel lazım bize

bi' küçük duâ

ama samimi ola!


alıntı

Affan dedeye para saydım,
Sattı bana çocukluğumu.

Artık ne yaşım var ne de adım;
Bilmiyorum kim olduğumu.

Hiç bir şey sorulmasın benden;
Haberim yok olan bitenden.

Bu bahar havası, bu bahçe;
Havuzda su şırıl şırıldır.

Uçurtmam bulutlardan yüce,
Zıpzıplarım pırıl pırıldır.

Ne güzel dönüyor çemberim;
Hiç bitmese horoz şekerim.


Cahit Sıtkı Tarancı

-Leoncavallo'nun 'Il Pagliacci' adli opera yapıtından esinlenerek-

Yalnız güldürmesini bilirim ben, bu gelir elimden...
Dahası, yalnız başkasını, yalnız başkasını...
Yalnız güldürmesini bilirim ben, işim bu benim...

Dolaşırım sokaklarda, para atarlar,
Vakit bulduklarında onca gülmekten...
Peşimde mahallenin tüm çocukları...

En çok kıvırcık saçlı kız çocukları...
En çok onlar gülüyor kırmızı burnuma...
Soğukta daha fazla kızaran burnuma...

Kimi zaman bir kumpanya bulurum...
Hokkabazlık, cambazlık yapıp bir sirkte,
Yemek için üç kuruş bir şey alırım...

Ağladığım şimdiye dek görülmemiştir...
Hep tutarım kendimi, akmasın diye boya...
Boyaların aktığı henüz görülmemiştir...

Yalnız güldürmesini bilirim, yalnız güldürmesini...
Bulunmaz öte yandan, beni bir güldüren...
Şöyle yerlere yatıracak, saracak, içten...

Yalnız ağlayarak bakabiliyorum çıplak göz ile,
Tüm dünyaya, gece çıkan bütün o yıldızlara...
Yıldızların düştüğü henüz görülmemiştir...

Üşüyor ellerim, yaklaşıyor son,
Madem ki vakit geldi, terlik giymeliyim...
Ev halimle bulmalı ölümüm beni...

Bir palyaço olarak yaşadımsa da,
Bir çocukmuşçasına ölmek isterim,
Soğuğun beyaz eli dokunduğunda...

Ben de bir kez olsun gülmek isterim…

Ulaş Başar Gezgin