İhlâs ve fazilet sahibi bir mü'min cemaate yetişmek için mescide gider. Ne yazık ki namaza geç kalmıştır cemaat namazı bitirmiş camiden çıkmak üzeredir. Cami kapısında karşılaştığı ilk adama heyecanla sorar:

-Namaz kılındı mı?

-Evet kılındı. Ey gafil adam vaktinde evinden çıksan da Peygamber Efendimizin cemaatle kılınan namaza yaptığı müjdeye nail olsan olmaz mı? Bir daha akıllı ol da cemaati kaçırma.

Namazı kaçıran ihlâs ve fazilet sahibi zat zaten o kadar üzülmüştü ki bu duydukları üzüntüsüne üzüntü katmıştı. Üzüntüsünden öyle bir ah çekti ki o mescitte namaz kılanların hepsi bu ahı duymuştu.

Bu ahı duyan cemaatten işi bilen biri:

-Sen bu çektiğin ahın sevabını bana ver ben de cemaatle kıldığım namazın sevabını sana bağışlayayım dedi..

Cemaati kaçıran ihlaslı adam bu teklifi sevinerek kabul eder..

-Tamam cemaatle kıldığın namazın sevabını aldım kabul ettim çektiğim ahın sevabını da sana verdim.

Cemaati kaçıran ihlâslı adamın ahını alan kişiye gece rüyasında şöyle derler:

-Sen derde derman olan ameli aldın. O ah sebebiyle bütün cemaatin namazı kabul edildi..

Mevlana..