O'nu tanımak
Allah’tan başka hiçbir şey yoktu. Yüce Allah, zatının tanınmasını ve bilinmesini istedi.
Sıfatlarının gereği ve tecellisi olarak kâinatı yarattı. Bir hadis-i kutside yüce Allah (c.c) bu konuyu şöyle ifade etmektedir: "Ben gizli bir hazine idim. Bilinmeyi istedim. Beni bilsinler diye mahlûkatı yarattım." (Keşfu`l-Hafa, C.2,132, H.No: 2016)
“Biz Avrupa milletleri medeni imkanlarımıza rağmen, Hz. Muhammed’in son basamağına varmış olduğu merdivenin daha ilk basamağındayız. Şüphe yok ki, hiç kimse bu yarışmada O’nu geçemeyecektir.”
Goethe
Kâinatın yaratılışında, Sonsuz ve sayısız olan varlıkların nizam ve intizamında görülen sayısız hikmetler, gözetilen sayısız gayeler, yüce Yaratıcının sayısız maksadının olduğunu göstermektedir. Bu amaçların başında, hiç şüphesiz Allah’ın kendini tanıtması gelir.
Yaratmak; ölçüp biçmek, yoktan var etmek, bir şeyden başka bir varlık yapmak anlamına gelir.
Allah'ın "Yaratma" sıfatı vardır. Allah'ın yaratma sıfatı "Tekvin" kavramıyla ifade edilmiştir. Allah kainattaki her şeyi tekvin sıfatının gereği olarak yaratmıştır. Kur'an-ı Kerim'de geçen "O, göklerin ve yerin yaratıcısıdır... Her şeyi o yaratmıştır." (En'am suresi 101) ayeti bütün varlıkların Allah tarafından yaratıldıklarını ifade etmektedir. Çünkü yaratmak sadece Allah'a özgüdür. O, bir şeyin olmasını istediğinde sadece ona ol demesi yeterlidir.
Allah (c.c) faydası ve gereksiz hiçbir şey yaratmaz. Çünkü Allahü teâlâ hakimdir, yarattığı her şeyde nice faydalar ve hikmetler vardır. O herşeyi bir plan dahilinde ve bir ölçü içerisinde yaratır. İnsan aklı bunları anlayamaz. Akıl ancak alıştığı, duygu organları ile aldığı bilgileri ölçer ve kavrar.
Allah evrende yarattığı her varlığı belirli bir ölçü içinde, özenle yaratmıştır. Bu nedenle Allah'ın yarattığı varlıklarda güzellik, uyum ve denge vardır. Bu konudaki ayetlerden bir tanesi şöyledir: "... Her şeyi yaratan ve bir ölçüye göre düzenleyen Allah'tır" (Furkan suresi, 2)
Sahip olduğumuz sınırlı aklımızla ilahi plana ve ölçüye bir bakıp yaratılıştaki bazı hususları anlamaya ve kavramaya çalışalım.
• Rabbimiz bu sonsuz kainatta sayısız gezegenler yarattı. Onların arasından dünyayı seçti.
• Dağları yarattı. Aralarından Nur Dağını seçti.
• Meydanlar yarattı. Aralarından Arafat Meydanını seçti.
• Şehirler yarattı. Aralarından Mekke’yi seçti.
• Günler yarattı. Aralarından Cuma gününü seçti.
• Geceler yarattı. Aralarından Kadir gecesini seçti.
• Aylar yarattı. Aralarından Ramazan ayını seçti.
• Kitaplar gönderdi. Aralarından Kur’an-ı Kerimi seçti.
• Sayısız canlı yarattı. Aralarından insanı seçti.
• Sayısız insan yarattı. Aralarından peygamberleri seçti.
• Binlerce peygamber yarattı. Aralarından Son Peygamber Hz. Muhammed Mustafa’yı (s.a.v) seçti.
Sonra Onu (sallallahu aleyhi ve sellem), herkesi kucaklayan ev-rensel mesajın sahibi kıldı. Adını adıyla andı. En çok Onu sevdi. En çok Onu sevdirtti. Onu gönüllere sultan yaptı. Dolayısıyla kulların en iyisi, en hayırlısı, en güzeli ve en faziletlisi Odur.
“Muhammed'in sağduyusu, krallığın ihtişamını çok hakir görüyordu. Allah'ın Elçisi, ailesinde bir hizmetçi gibi davranıyor, ateşi yakıyor, yeri süpürüyor, koyunları sağıyor, elbiselerini ve ayakkabılarını bizzat kendisi tamir ediyordu. Bir rahip, bir keşiş görüntüsü verme gereği de duymadan, çok tabiî bir zühd hayatı yaşıyordu.”
(Edward Gibbon)
Onun bu özelliklerine tüm peygamberler hem şahitlik ettiler hem de hayran kaldılar. Onu görüp de iman edenler ve görmediği halde iman edenler de bu gerçeği dile getirdiler. Onların yanı sıra adalet ve insaf sahibi bir çok Batılı bilginler de aynı gerçekleri haykırmışlardır. Bu gerçeği iki örnekle görelim:
Birinci Örnek:
“Hayranlığımızı çeken, O'nun dininin anlatılması değil, devam edebilme gücüdür. O'nun Mekke ve Medine'ye nakşettiği aynı duru ve mükemmel tesir, onca olup bitene rağmen, 12 asırdır Hint, Afrikalı ve Türk Müslümanlarca aynen korunmaktadır. Onlar, inanç ve ibadetlerinde yönelip, kendisine bağlandıkları makamın beşer seviyesine düşmesine karşı durmayı daima bilmişlerdir. "Bir Allah'a inanırım ve Muhammed, Allah'ın Resülü'dür.", İslâm'ın sade ve değişmeyen temelidir. Ulûhiyet kavramı, hiçbir zaman bir putla değerden düşürülmemiş, Peygamber'e verilen değer, asla beşerî sınırı aşmamış ve O'nun getirdiği ve canlılığını sürekli koruyan prensipler, takipçilerinin kendisine karşı duyduğu saygı ve teşekkür hislerinin, hep akıl ve din sınırları içinde kalmasını sağlamıştır. “ (Edward Gibbon, Simon Oakley, History of the Saracen Empire, Londra, 1879)
İkinci Örnek:
“Arabistan'ın bu büyük Peygamberinin hayatını ve şahsiyetini inceleyen ve nasıl öğrettiğini, nasıl yaşadığını bilen herkesin, Ulu Zât'ın elçilerinin en büyüklerinden biri olan bu güçlü Peygamber için ürpertici bir saygıyla dolmaması mümkün değildir. Arzettiğim bu eserde söyleyeceklerimin pek çoğu, çoklarının bildiği şeyler olsa da, ben onları ne zaman yeni baştan okusam, bu Arabistanlı Muallim için hep yeni bir hayranlık, yeni bir saygı duyuyorum." (Annie Besant, The Life and Teachings of Muhammad, Madras, 1932)
Bunun içindir ki Onu yazmak, anlatmak, rehber olarak göstermek büyük bir şeref olduğu gibi, Onu okumak, anlamak ve rehber olarak görmek de büyük bir şereftir.
Bu şerefe nail olabilmek maksadıyla bu birkaç satırlık yazıyı kaleme aldık. Sizler de bu satırları okuyarak aynı şerefe nail olursunuz diye ümit ediyoruz.
Çünkü (Allah’ın kitabı Kur’an hariç) kalemlerin en güzeli onu yazan kalemlerdir, kağıtların en güzeli Onun adının yazıldığı kağıtlardır, satırların en güzeli Ondan bahseden satırlardır, Çünkü O en güzel kuldur ve en büyük peygamberdir.
Ne mutlu Onu okuyup, anlayıp, tanıyıp, sevip rehber edinenlere!
alıntı
Alıntı
