Hz. Ali’nin vâlidesi Fâtıma Hâtun vefât etti

Fâtıma bint-i Esed, Nebiyy-i Muhterem Efendimizin amcası Ebû Talib’in zevcesi idi. İlk sıralarda Müslüman olmuş ve Medine’ye hicret etmişti. Peygamber Efendimize çocukluğunda büyük hizmetlerde bulunmuştu. Onu çocuklarından daha çok sever ve ihtimam gösterirdi. Peygamber Efendimiz de her zaman onu saygıyla anar, halini, hatırını sorar, onu ziyaret ederdi.

İşte yüksek ahlâk sahibi bu İslâm kadını, hicretin bu dördüncü yılında Medine’de hakkın rahmetine kavuştu. Resûl-i Ekrem Efendimiz ona olan sevgi ve saygısını, “Bugün annem, vefât etti” diyerek izhar etmiştir.

Hz. Ali (r.a.), “Annem Fâtıma binti Esed vefât ettiği zaman Resûlullah (a.s.m.), kendi gömleğini sırtından çıkarıp ona kefen olarak sardırdı ve cenaze namazını kıldırdı” demiştir.

Resûl-i Kibriyâ Efendimiz, bu mübârek ve muhterem kadının kabrine de indi ve bir müddet kabrin içinde uzandı. Sonra kabirden çıktı. Gözleri yaşlarla doluydu.

Müslümanlar, “Yâ Resûlallah,” dediler, “biz, senin buna yapmış olduğun şeyi, başkasına yaptığını görmemiştik?”

Nebiyy-i Muhterem Efendimiz şu cevabı verdi:

“Ebû Talib’den sonra bu kadıncağız kadar bana iyiliği dokunan bir başka kimse olmamıştır. Ona, Cennet elbiselerinden giydirilsin diye gömleğimi kefen olarak giydirdim! Kabir hayatı, kendisine mülayim ve kolay gelsin diye de kabirde yanına uzandım.”1

Bundan sonra da Resûl-i Zişan Efendimiz şu duâyı yaptı:

“Allah sana merhamet etsin ve hayırla mükafatlandırsın.

“Allah sana rahmet etsin, ey annem!

“Sen, benim annemden sonra annem idin.

“Kendin aç durur, beni doyururdun.

“Kendin giymez, beni giydirirdin.

“En iyi nimetlerden nefsini alıkoyar, bana tattırırdın. Bunu da ancak Allah rızâsını ve âhiret yurdunu umarak yapardın.

“Allah ki, diriltendir, öldürendir. Hayy ve Kayyumdur, O.

“Allah’ım! Annem Fâtıma bint-i Esed’i af ve mağfiret et.

“Ona hüccet ve delilini anlat! Kabrini genişlet.

“Ben Resûlünün ve benden önceki peygamberlerinin hakkı için, duâmı kabul buyur, ey merhametlilerin en merhametlisi olan Yüce Allah!”