Hz. Câfer de sehid düstü

Kumandan Hz. Câfer gibi, her mücahid ayni duygu, ayni heyecan ve ayni kudsî gaye ile düsman ordusuna saldiriyordu. Islâm ordusunda kartal cesareti, düsman askerinde karga ürkekligi vardi. Durum ne olursa olsun, Islâm ordusu kârli çikacakti. Galip olurlarsa, hem maddî, hem mânevî zaferi elde etmis olacaklar, maglup olup sehid olurlarsa, mânevî zaferi sanli, serefli bir destan halinde elde edeceklerdi. Bunun için korkulari, telaslari, endise ve tereddütleri yoktu.

Dost gözler yaninda düsman gözler de, yeni kahraman kumandanin üzerinden ayrilmiyordu. Bu ürkek ve mütereddid gözler, bu kahramanin cesaretli saldirisina, önüne geleni biçmesine, karsisina çikani kirip geçirmesine hayret ve saskinlikla bakiyordu.

Ne var ki, Hz. Câfer’in de mukadder âkibeti yaklasiyordu. Inen hâin bir kiliç darbesi, sag kolunu bileginden kesti. Bu sefer sanli sancagi, sol eline aldi. Ama fazla sürmeden bu kolu da kesildi. Eger alabilirse, manzarayi hayalinizde canlandiriniz ve bu büyük kahramanin I’lâ-yi Kelimetullah ugrunda gösterdigi gayreti, hamiyeti hayranlikla seyrediniz. Bu essiz kahraman, Resûller Resûlünün teslim ettigi, Islâmin izzetini, ordunun serefini temsil eden mübârek sancagi yere düsürmemek için, bileklerinden asagisi yere düsmüs kollari ile ona sarildi.1 Artik düsman saldirisina karsi koyacak durumu yoktu. O anda tek gayesi, o sanli ve serefli bayragi yere düsürmeden üçüncü ele teslim etmekti. Ilâhî Yarabbi! Bu ne hasmetli iman, bu ne büyük bir ideal, bu ne kudsî gaye, bu ne ulvî gayret ve hamiyyet! Bizim su anda havsalamiza sigdiramadigimiz hadiseyi Hz. Câfer (r.a.) bizzat yasiyordu.

Bu hasmetli manzara, haliyle fazla devam etmedi ve düsmandan gelen kiliç darbeleri Hz. Câfer’i de, Hz. Zeyd’in kavustugu sehidlik mertebesine çikardi.2 Henüz o sira 41 yasinda bulunan bu Islâm kahramaninin vücuduna baktiklarinda doksandan ziyâde mizrak, ok ve kiliç yarasi görmüslerdi.3