AMES VE KARISI

 İmam-ı Azam Ebu Hanife rh.a.'in arkadaslarindan, o dönemin hadis ve kiraat âlimlerinden Süleyman A'mes, bir gece evinde esiyle tartismis ve hanimini biraz incitmisti. Buna ragmen tartismadan hemen sonra hanimiyla tekrar konusmak istemis, ama hanimi kocasina kirgin oldugu için, adamin sözlerini cevapsiz birakmisti.

Adam öfkeyle:
-Niçin bana cevap vermi yorsun? diye hanimini bagirip, azarladi. Fakat bir cevap alamadi.
A'mes'in kizi babasina:
-Bu gece olmasa da, yarin sabah konusur seninle, dediyse de adamin öfkesi dinmedi:
-Eger bu gece benimle konusmazsa, benden kesin bos olsun, dedi.
Kizcagiz da annesini konusmasi için ikna etmeye çalisti. Ama annesi inat etti, konusmamakta direndi.Karisinin konusmamakta kararli oldugunu gören A'mes'in ise az önce öfkeyle ettigi yeminin ciddiyeti aklina geldi, söyledigine pisman oldu. Esiyle bos olmaktan kurtulmak için care düsünmeye basladi. Gecenin bir yarisinda giyinip evden cikti. Dogru Ebu Hanife Hazretlerinin evine gitti. Ebu Hanife onu içeri alip derdini sordu. A'mes karisiyla olan hadiseyi anlatti, dert yandi:
-Bu kadin bu tavriyla benden kurtulup kaçmak istiyor. Beni sikintiya sokmasindan korkuyorum. Kendisi çocuklarin annesidir. Onu bos olmaktan kurtarip beni rahatlatacak bir care var mi? diye sordu.
Ebu Hanife:
-Üzme kendini. Allah'in izniyle bir care bulunur, dedi.
Ebu Hanife, A'mes'in oturdugu yerdeki mescidin müezzinine haber gönderip yanina çagirdi. Bu gece sabah ezanini henüz vakti girmeden okumasini tenbihledi. A'mes de evine dönüp, ezani beklemeye basladi. Daha sabah olmadan okunan ezani duyan A'mes'in hanimi, sabah oldu da bosanmasi gerçeklesti zannederek konustu:
-Oh be! dedi. Senden kurtuldum, kötü huylu herif!
A'mes ise kis kis gülerek cevap verdi:
-Henüz sabah olmadi. Sen de konusup yeminimi bozdun. Bize çare gösterenden Allah razi olsun.