“ben senin gibiyim ey gece karanlık ve çıplak; hayallerimin
ötesinde yanan patikada yürürüm ve ne zaman ayağım toprağa dokunsa oradan dev bir meşe ağacı çıkar”“yo sen benim gibi değilsin ey deli; çünkü sen hâlâ kumda bıraktığın ayak izlerinin ne kadar büyük olduğunu görmek için arkana bakarsın”
“ben senin gibiyim ey gece sessiz ve derin; ve yalnızlığımın ortasında bir beşikte bir tanrıça yatar ve cennet’te doğan yalnızlığımda cehennem’e dokunur”
“yo sen benim gibi değilsin ey deli; çünkü sen hâlâ acı karşısında ürperirsin ve uçurumun şarkısı seni korkutur”
“ben senin gibiyim ey gece vahşi ve korkunç; çünkü kulaklarım
mağlup ulusların çığlıkları ve yitirilmiş toprakların iç çekişleriyle doludur”
“yo sen benim gibi değilsin ey deli; çünkü sen hâlâ kendi cüce benliğini kendine yoldaş alırsın ve dev benliğinle dost olamazsın”
“ben senin gibiyim ey gece acımasız ve korkutucu;
çünkü bağrım denizde yanan gemilerle tutuşur ve dudaklarım ölen savaşçıların kanıyla ıslanır”
“yo sen benim gibi değilsin ey deli; çünkü hâlâ bir iyilik meleği olma arzusuyla dolusun ve hâlâ kendi’nin üstünde bir yasa olmadın”
“ben senin gibiyim ey gece neşeli ve mutlu; çünkü benim gölgemde oturan saf şarapla sarhoş olur ve beni izleyerek sevinçle günah işler.”
“yo sen benim gibi değilsin ey deli; çünkü senin ruhun yedi kat giysiyle örtülüdür ve sen yüreğini elinde tutamazsın”
“ben senin gibiyim ey gece sabırlı ve tutkulu; çünkü göğsümde
solgun öpüşlerin kefenleriyle binlerce sevgili gömülü”
“öyle mi deli sen benim gibi misin? sen benim gibi
olabilir misin? ve bir ata biner gibi fırtınaya binebilir ve
bir kılıç olup şimşeği tutabilir misin?”
“senin gibi ey gece senin gibi güçlü ve uluyum ve tahtım gözden düşmüş tanrıların yığını üstüne kurulu; ve benim önümden de günler elbisemin eteğini öpmek için yüzüme hiç bakmadan geçerler”
“benim gibi misin ey karanlık yüreğimin çocuğu ve benim yabanıl düşüncelerimi düşünür ve boş sözlerimi mi konuşursun?”
“evet biz ikiz kardeşiz ey gece; çünkü sen evreni ortaya çıkarırsın ben ruhumu“

Halil Cibran
“Deli”