"Uykuya Çalışıyorlar Üstadım"
Emirdağ’da ikamet ettiği günlerde, talebeleriyle her gün sabah namazından sonra ders yaparlardı. O günlerde yanında talebelerinden Ceylan, Tahiri ve Zübeyir kalıyordu.

Birgün sabah namazından sonra, Zübeyir’le Tahiri çok yorgun ve uykusuz olduklarından odalarına çekilmiş uyuyorlardı.

Bediüzzaman zile basarak talebelerini derse çağırdı. Diğerleri uykuda olduğu için Ceylan koşarak geldi.

“Diğerleri nerede?” diye sordu Bediüzzaman. Ceylan:

“Çalışıyorlar Üstadım” dedi.

Bediüzzaman, “Çağır gelsinler” dedi.

Biraz zaman geçtikten sonra kimse gelmeyince, Bediüzzaman tekrar zile bastı. Yine karşısında Ceylan’ı görünce:

“Ben hepinizi çağırmadım mı?” dedi.

Ceylan yine:

“Üstadım arkadaşlar çalışıyorlar, meşguller” dedi.

Bediüzzaman merakla, “Fesübhanallah,” dedi, “neye çalışıyorlar?”

Ceylan durumu açıklamak zorunda kaldı. Lâtifeli bir şekilde:

“Uykuya çalışıyorlar Üstadım” dedi.

Bediüzzaman, Ceylan’ın bu lâtifesine güldü:

"keçeli bende zannettim apartman dikiyorlar "

“Çabuk çağır gel onları, ders yapacağız” dedi.