Kimseler bilmedi, nasıl ağladım;
Yağmuru kıskandı, baharım, güzüm…
Bir çift tatlı söze, gönül bağladım;
Gülmenin vaktidir, hoşçakal hüzün…

Unutup yılların, zâlim cefâsını;
Sürmeli sevdânın gönül sefâsını…
Gelip geçti derken ömrün vefâsını;
Bilmenin vaktidir, hoşçakal hüzün…

Giymeden tenime ecel gömleği;
Tutmadan bedeni, infâz ilmeği;
Kurulan sofrada sıcak ekmeği;
Bölmenin vaktidir, hoşçakal hüzün…

Kaderin garezi, bana dayağı;
Ellere sundu hep felek kıyağı;
Kopmalı şeytanın kırık ayağı;
Çelmenin vaktidir, hoşçakal hüzün…

Bitmez mi kaderin nazı, niyâzı;
Bitmez mi mevsimin kışı, ayazı;
Saçımın teline sürgün beyazı;
Silmenin vaktidir, hoşçakal hüzün…

26 Mayıs 2008; 01:20
Tülin Şen Altınlı