GURBET TÜRKÜSÜ

Gurbet elde yaşamaktan
Yol yoruldu, ben yoruldum
Bunca derdi taşımaktan
Kol yoruldu ben yoruldum

Ben hiç bahar yaşamadım
Bağ bahçemde koşamadım
Eller gibi, coşamadım
Talan ettin, beni gurbet

Çöktü gözler, ağlamaktan
Karaları, bağlamaktan
Uğurlarken, sallamaktan
El yoruldu, ben yoruldum

Pişman ettin, doğduğuma
Yanam döşüm dövdüğüme
Hasret koydun sevdiğime
Yalan ettin, beni gurbet

Kaç yıl geçti, sayamadım
Yâr sesini, duyamadım
Sevdiğimi, diyemedim
Dil yoruldu, ben yorumdum

Her gün bana yol beklettin
Hasrete, hasret, eklettin
Postada mektup yoklattın
Yılan ettin, beni gurbet

Nasıl tüter, bilsen gözde
Sabır bitti, Lüzumsuz’da
Elimdeki, dertli sazda
Tel yoruldu, ben yoruldum

Cananı, gidip görmeden
Yüzüm, yüzüne, sürmeden
Daha mezara, girmeden
Ölen ettin gurbet beni

Sadık DAĞVİREN
Aşık LÜZUMSUZ