Konu: Elveda Ramazan

Elveda Ramazan

VEDÂ

1436 Ramazan-ı Şerifi’ne 7 gün sonra vedâ edeceğiz…

Ay, Şevval hilâline çoktan meyletti; müezzinler çoktan “Elvedâ yâ şehr-i Ramazan” ilâhileri okumaya başladılar…
Üstad Necip Fazıl’ın harikulade ifade ettiği gibi biz de hüzünle diyoruz: “Ey Şehr-i Ramazan! / Geldin de gidiyorsun öyle mi? / Seni tutmayanlar, sana tutunamayanlar düşünsün sonunu...”

Kim tuttuysa tutundu Ramazan’a, kim tutunduysa onu tuttu Ramazan-ı Şerif…

‘Ramazî’ bir kavle göre güz yağmuru demek; güz yağmurlarında yıkandı, arındı günahlarından, kirlerinden; pâk oldu; tutup, tutunanlar…

Bir başka kavle göre ‘çöl ateşi’ demek ‘ramaz’; çöl ateşlerinde yandı, kavruldu şifa buldu dertlerinden tutup tutunanlar…

Receb-i Şerif’te ekenler, Şaban-ı Şerif’te sulayanlar, Ramazan-ı Şerif’te bol bol hasat yaptılar…

Herkesin şeytanı bağlanmadı, her şeytan zincire vurulmadı; kim ki oruca teslim oldu, onun şeytanı zincirlendi bu mübarek ayda…

***

ORDU

İslâm âlemi ‘muntazam bir ordu’ gibi hep birlikte imsak edip hep birlikte iftar ediyor Ramazan boyunca…

Bu orduya nefer olamayanlar ne bedbaht, ne kadar büyük zararda; bu ordunun askeri olanlar ne bahtiyar, ne büyük kârda!

Ümmet olma talimi yapılıyor bir kez daha şehr-i Ramazan’da…

Âlemlerin Rabbi’nin muhteşem ‘rûbûbiyeti’ne, yerküreyi sarmalayan ihtişamlı bir ‘ubûdiyet’le mukabele ediyor mü’minler Ramazan ayında…

Ayların Sultanı’nda, Gecelerin Sultanı’nı arayıp Kâinat’ın Sultanı’na kulluk şuurunu tahsil etmenin en istikametli ve

hâlis yolunu arıyor Müslümanlar bu mübarek vakitlerde…

***

MUHASEBE

Bununla birlikte, son yıllarda etrafımızda cereyan eden ‘ümmetin imtihanı’ bu Ramazan’da yoğunlaşarak devam etti.

Ramazan ayının tüm lâhutîliği ve maneviyatı ile birlikte, gittikçe dünyevileşen toplum, mazlum coğrafyalardan gelen acı haberler, İslam Dünyası’nın maruz kaldığı küresel kuşatma ruhları boğuyor…

‘Ümmetin ümidi’ olan Türkiye’de her geçen gün tırmanan ‘ahlâk anarşizmi’, yeni nesilleri esir alan zamanın ‘dışı süs içi pis’ oyuncakları, kalperi ifsat eden pozitivist eğitimin zehirli meyveleri Ramazan iklimini zehirleyen unsurlar…

Bu gidişata dur demenin yolu, Ramazan ayının hakkını vermekten ve Ramazan ayında edinilen alışkanlıkları, ihya edilen erdemleri ve idrak edilen değerleri tüm aylara yaymaktan geçiyor.

Ramazan’a veda ederken tüm bunları ‘muhasebe’ etmeyi unutmamak lazım.

Bayramın ilk günü görüşmek üzere, Kadir Geceniz mübarek olsun. Cenab-ı Hak, Ramazan ayının son günlerini hakkıyla idrak etmeyi cümlemize nasip eylesin.

AMİN.

Muhsin Meriç

Eline emeğine sağlık ninem, Allah c.c tekrar görmek nasip etsin inşaAllah.

Elveda Ey Şehr-i Ramazan

Ramazanın son günü.
Arefe.
Bayram kokusu topraktan yayılan yağmur kokusuyla birlikte geliyor.
Hüzün ve sevinç bu olsa gerek diyorum.
Mutlu ve kederli olmak böyle bir şey.
Gelenle sevinmek gidenle yüreği göndermek…

Bir gelenekten bahsediyor Osman Özsoy Haber7’de. Şöyle yazıyor:
“Ramazanın son iftar saatinde oruçları açmak için ezanların okunması beklenirken, özellikle evlerdeki en yaşlı hanımlar yanlarına içine su doldurulmuş tas, maşrapa, ibrik, kova gibi malzemeler alarak, ezanın okunuşu ile birlikte, güneşin battığı istikamate doğru ellerindeki kaptaki suyu ileriye doğru serperler.
Tıpkı, gurbete giden insanların arkasından serpilen su gibi..
Özellikle evlerdeki bayanlar, yani ninelerimiz ve annelerimiz, Ramazan ayına adeta bir şahsı manevi, yani evlerine gelen, vakti saati geldiği için de gitmek zorunda kalan bir misafir mumalesi yaparlar. Ertesi yıl gene gelip, gene buyurması için, ramazan ayını adeta çok sevip sayılan hürmetli bir insan gibi kapıdan yolcu ederler.”
Kapıya döküldük.
Misafirimiz kapıdan yolcu eder gibiyiz.
Bize şahit olarak git ve bize şahit olarak tekrar dön ey Ramazan… Gözde yaş, yürekte gam.
Ayrılık acısına da bayram mutluluğuna da hamd üstüne hamd olsun.