Sevgi nedir,?
Sevgi, gönlün zevk aldigi seye meyletmesi demektir. Bu meylin kuvvetlisine ask denir. Deyim olarak sevgi, hiçbir karsilik beklemeden sevgiliye [Allah (c.c.)a] tâbi olmak, ona itaat etmek, onun her isini güzel, her eziyetini, her iyilikten daha tatli görmek ve onun dostlarini dost, düsmanlarini düsman bilmek, kisacasi onun rizasi için yasamaktir.

Sevgi, sevgilinin dostlarini sevmeyi, düsmanlarina düsmanlik etmeyi gerektirir. Bu sevgi ve düsmanlik, gerçek âsiklarin elinde degildir. Çalismaksizin, zahmet çekmeksizin kendiliginden hâsil olur. Dostun dostlari güzel görünür ve düsmanlari çirkin ve kötü görünür. Âsiklar, sevgililerinin delisi olup, onlara aykiri bir sey yapamaz. Aykiri gidenlerle uyusamaz. Iki zit seyin sevgisi bir kalbde yerlesemez.

Bilip anlamadan sevgi gerçeklesmez. Ancak bilinen sevilir. Sevgi, cansizlarin degil, canli ve anlayisli olanlarin özelligidir. Insanin anladigi, zevk ve rahatlik duydugu her sey sevimli; aci duydugu, nefret ettigi her sey sevimsizdir. Zevk alinan her seyin, zevk alan için sevimli olmasi, gönlün ona meyletmesi demektir.

Her duyu, ancak anladigi seyden zevk alir, ona meyleder, onu sever. Meselâ gözün zevki, görüp hoslandigi seylerdir. Kulagin zevki, duydugu güzel seslerdir. Burnunki güzel kokulardir. Dilin zevki, yiyip içtigi seylerin tadidir. Dokunma duygusunun, tutmanin zevki, yumusaklik ve zevki oksayan seylerdir. Iste duyularla anlasilan bu seyler, hosa gittikleri için sevilir.

Bes duyunun hiçbiri ile anlasilmayan sevgi de vardir. Altinci bir duyu ile bilinir. Bes duyu ile elde edilen zevkte hayvanlar da ortaktir.

Insanin kalb gözü, bastaki gözden daha kuvvetlidir. Aklin anladigi güzellik, gözün gördügünden daha büyüktür.





Allah (c.c.)' im
Güzelsin, güzeli seversin.
Beni iç ve dis güzelligine ulastir.
Güzel görünüp güzel düsünen, hayati istikametle yasayan insanlardan eyle..