Adını Koyamadığım Sevdamsın






Sessiz bir çığlık gibiydi,
Senin sevdana uyanmak,
Seni düşünerek yeni bir,
Güne başlamak,
Varlığını, hissedebilmek kadar,
Dokunmayı istemek,
Ama bir o kadarda,
Dokunamamaktı seni sevmek.



Zerre, zerre işlemişsin,
Sanki Her bir yere,
Her bir yana,
Odanın tüm yerlerinde,
Senden kalan anılar,
parça, parça resim şeridi,
Seni yaşıyorum her zerremde,
Yüreğimin en mahrem köşelerinde,
Saklamak mıydı seni sevmek,
Dedim ya,
Adını koyamadığım sevdamsın işte,


Çıkmıyorsun ki hiç aklımdan,
Ne bir dakika nede bir saniye,
Odanın her bir yerinden,
Gitmiyordu ne sesin nede nefesin,
Sen geliyorsun yine aklıma.
İflas ediyordu o an,
Tüm duygularım düşüncelerim,
Felç oluyordu beynim,
Sensizliği göze alamamaktı,
Adını koyamadığım sevdam,
Esir mi olmaktı seni sevmek,
Özleyince sesini duyamamak,
Her çalan telefonda,
Senin olma ihtimalini düşünmek,
Senin olma ihtimalini düşünmek kadar,
Güzeldi seni sevmek,

Dedim ya,
Adını koyamadığım sevdamsın işte.


Gitmiyorsun ki hiç benden,
Ne ruhumdan nede benliğimden,
Senin adınla başlıyordu,
Tüm şiirler,
Tüm şarkılar,
Ve yine senle bitiyordu,
Senle bitiyordu....



Dedim ya gülüm,
Henüz adını koyamadığım,
Sevdamsın işte……




Fadime Zünbül