Konu: Zonguldak ilçeleri

MERKEZ İLÇESİ NÜFUS BİLGİLERİ
(2013 Yılı ADNKS Nüfus Sayımına Göre)	TOPLAM	ERKEK	KADIN
GENEL	125.914	62.413	63.501
İLÇE MERKEZİ	107.783	52.933	54.850
BEYCUMA BELDESİ	2.776	1.930	846
ELVANPAZARCIK BELDESİ	3.208	1.599	1.609
KARAMAN BELDESİ	2.272	1.109	1.163
KÖYLER	9.875	4842	5.033

Merkez
Merkez ilçe, ilin batısında, 637 kilometrekarelik bir alanda, Türkiye Taşkömürü Kurumu ve Çatalağzı Termik Santralının üretim ve işletme sahalarıyla iç içedir. Karadeniz’de yaklaşık 17 kilometrelik kıyısı olan merkez ilçe, aynı zamanda çevresinde yer alan belde ve köylerin de istihdam, ticaret merkezidir.

Zonguldak, Kozlu, Kilimli ve Çatalağzı’da farklı yerel yönetimler bulunmasına karşın, hem birbirlerine yakınlıkları hem de benzer sorunları yaşamaları nedeniyle, ilgili belediyelerce 1971 yılında Zonguldak Metropoliten Planlama Örgütü kurulmuştur.
Taşkömürü üretiminin yapıldığı maden ocakları, ağırlıklı olarak merkez ilçe sınırları içinde yer almaktadır. Merkez ilçe sınırları içinde mağara, orman alanları, trekking alanları, termal kaynak, sahil bandı gibi turizme konu olabilecek büyük bir potansiyel bulunmaktadır.
Gökgöl Mağarası, Harmankaya ve Değirmenağzı Şelaleleri, Göldağı, Ulutan ve Milli Egemenlik orman içi dinlenme alanları, Türkali, Göbü, Kapuz ve Ilıksu plajları özellikle yöre halkının rağbet gösterdiği alanlardır.

ALAPLI
Alaplı Kaymakamlığı

ALAPLI İLÇESİ NÜFUS BİLGİLERİ
(2013 Yılı ADNKS Nüfus Sayımına Göre)	TOPLAM	ERKEK	KADIN
GENEL	44.668	22.129	22.539
İLÇE MERKEZİ	18.938	9.388	9.550
GÜMELİ BELDESİ	2.109	1.090	1.019
KÖYLER	23.621	11651	11970

İlçe 41/53 kuzey enlemi ile 31/25 doğu boylamında yer almaktadır. Genel olarak dağlık ve engebeli olan arazi iç kısımlarda doğru yükselirken, sahile yaklaştıkça alçalır. En büyük yükseltisi Aladağ, en yüksek tepesi 1637 metre ile Bacaklıyayla’ dır. İlçenin en önemli akarsuyu olan Alaplı Irmağı, Ormanlı beldesinin güneyinden 710 metre yükseltili Atyaylası Tepesi yakınlarından doğar, geniş bir vadide basamaklar yaparak kimi yerlerde 600 metreyi bulan genişlikte, 22 kilometre uzunlukta akar ve ilçeyi ikiye bölerek Karadeniz’e ulaşır.

İlçede Karadeniz iklimi hüküm sürmekte, yazları serin, kışları ılık geçmektedir. Yaz kış ısı farkı 15, yıllık ortalama sıcaklık 13, toprak sıcaklığı ortalaması 16 derecedir. Bol yağış alan ilçenin yıllık ortalama yağış miktarı 1163 milimetredir.

İlçenin Devlet Karayolundan başka ulaşım imkanı yoktur. Ereğli İlçesi Gülüç Beldesinden itibaren başlayan karayolu güzergahı önce Alaplı, oradan da Akçakoca sınırına kadar deniz kenarından seyreder. Bir tarafında, denize dik inen yamaçların ve sık aralıktaki derin vadilerin yeşili, diğer tarafında gözün alabildiğine bir ufka yayılı, elini uzatsan tutulacak yakınlıktaki irili , ufaklı koylarına doluşan masmavi deniziyle; eşsiz güzellikleri kucaklayarak devam eder. Alaplı, deniz ve yayla turizmi açısından son derece elverişlidir.

Gümeli Belediyesi, beldelerinde bulunan ve adeta orman denizi görüntüsüyle izleyenleri büyüleyen doğa harikası “Bacaklıyayla“ nın tanıtım işini üstlenmiştir. Ressam Rahmi Pehlivanlı “Adım Adım Türkiye“ programı çerçevesinde gezilerini sürdürdüğü sırada, Bacaklıyayla için “gördüğüm en güzel yayla“ tanımlamasını yapmış, tanıtımına ise ne yazık ki ömrü vefa etmemiştir.

Alaplı İlçesi ve ilçeye bağlı belediyeler
Alaplı Belediyesi
Gümeli Belediyesi

Alaplı tarihi

Alaplı tarihi eserleri diğer Anadolu ilçeleri gibi bol değildir. Hatta yok denecek kadar azdır. Alaplı bu nedenle efsaneli bir karekter taşımaz. Kdz. Ereğli'ye çok yakın olmasına rağmen, ne bir kalesi, ne bir tarihi köprüsü vardır! Bu veriler ışığında Alaplı'daki yerleşimin M.S. olduğunu iddia edebiliriz. Bunun aksine 15 kilometre mesafedeki Kdz. Ereğlisi'nde ilk yerleşim M.Ö 560-500 yıllarına kadar uzanır. -Tarih kitaplarına göre Alaplı'nın ilk sakinleri Henetler dir. Daha sonra bölge, Biritanya'lılar, Frikya'lılar, Yunan'lılar, Pers'ler, Romalı'lar, Selçuklular ve Osmalıların hakimiyetine girmiştir. -Alaplı'nın yakın tarihinde önde gelen kişilerinden olan Yazıcı Zade Hacı Hüseyin Beyin mezarının başında şunlar yazmaktadır: 'Huve'l-Baki. Yazıcı Zade Hacı Hüseyin Bey hayfa gerdeğe girdiği gece fetheyledi kabrinbeka. Acep dostlar ne hikmetdir bu hikmet. Gelenler göç edip gitmekte hasret. Ben dedim ol hükm-ü İlaha razıyım her emrine. Gün ezelden böyle takdir eylemiştir Zülcehal. Merhumun ruhuna fatiha. 17 Nisan 1315.' -1851`de Alaplı`nın Yazici Zade Hüseyin Bey tarafından idare edildiğini Takvim-i Vekayi, 7 Zilhicce 1267 s. görmekteyiz. Alalplı o zamanlar Kastamonu Vilayeti, Bolu Sancağı Kazası durumundadır. Kazalar o sıralarda ayanlar (Arapçada göz önde gelen...Osmanlı Devleti nde taşradaki nufüslu ailelere verilen resmi unvan) tarafından idare edilmektedir. İstanbul ile sürekli olarak çatışan Yazici Zade Hüseyin Bey, hükümet tarafından aşar (aşar: ürün ve kazanç üzerinden bir tür ödeme ya da vergi biçiminde ayrılan pay) gelirleri bahane edilerek hakkında dava açılır ve Meclis-i Vala-yı Ahkam-ı Adliye tarafından mahkum edilir ve başka bir yere sürülmesi kararlaştırılır. Hazırlanan evrak o dönemin Osmanlı Padişahı 1. Abdulmecid tarafından onaylanır. Yazicı Zade Hüseyin Bey kısa bür süre sonra Alalplı' dan uzaklaştırılır... (Kesin olmamakla birlikte büyük bir olasılıkla bu uzaklaştırma Yugoslavya`nın Prictine şehrine oldu! Yazıcı Zade Hüseyin Bey buradaki görevini bitirdikten sonra Gelibolu üzerinden memleketi Alaplı ya tekrar geri dönmüştür) Yazıcı Zade Biraderlere ait bir belge Yazıcı Zade Hüseyin Beyin Mezarı-1- Yazıcı Zade Hüseyin Beyin Mezarı-2- Yazıcı Zade Hüseyin Beyin Zevcesi Hatice Hanım`ın Mezar taşı Alaplı ve köylerinde soy secereleri - Alaplı`ya ilk yerleşenler (Yazıcı Zade Hüseyin Beyin seceresiyle ilgili: Yazıcı Zade Hüseyin Beyin seceresini cıkarmak için calışmalara başladık fakat bu çalışma oldukca zahmetli olacağa benzemekte. Bu nedenle şu ana kadar olan çalışmayı yayımlamakta bir sakınca görmemekteyiz. Bu konuda bize yardımcı olmak istiyorsanız, size şimdiden teşekkür ediyoruz) Yazıcı Zade Hüseyin Beyin seceresi -Osmanlı döneminde Topkapı Sarayı ve Eski Saray Alaplı odunu ile ısınıyordu.. -Osmalı Deniz Donanması'nın gemileri Alaplı' da bulunan Orhan Dağları ve bu sıradağa bağlı dağlardan kesilen odunlardan yapılmıştır... - Orhan Dağları ve bu sıradağa bağlı dağlardan kesilen odunlar, arabalar ve su yolu ile Alaplıya indirilmiş ve burada kereste ve odunluk olarak ayrılmış. Bunların büyük bir kısmı deniz yolu ile Istanbul' a nakledilmiş.

Geçmişteki bu yoğun ticari ilişkisi beraberinde bölgedeki dengeleri hassas bir duruma sokarken, Alaplıyı yöneten kişiler ile İstanbul arasında gizli bir çatışmayı da beraberinde getirmiş. Odun işinin zahmetli olması ve yi gelir getirmesi alan ile satan arasında her zaman sorun olmuştur. Bu sorunları aşmak için İstanbul Hükümeti dönem dönem tezkireler yayınlamıştır. -Alaplı merkezde geçmişte Rum ve Ermenilerin yaşadığı bilinir. Müslüman ve yerli halk buraya Alaplı derken , Rumlar Alaplı'yı Samakol olarak adlandırmışlardır. -Ermeniler sanatkarlıkla uğraşırken, Rumlar'da bölgede ticaretle uğraşmışlardır. -Bölge tarihi eserler bakımından zayıf olduğu gibi,. tarihe geçmiş büyük şahsiyetler de yetiştirememiştir. Adet ve analeleri geleneksel, foklörik ögeleri zayıftır. Çevreye Selçuklular ve Osmanlıların sonrası ışık tutmaktadır. Alaplı'ya bağlı köylerin isimleri, Osmanlı Ordusu'nda ki çavuşların, sanatkarların, imamlar ve şeyhlerin adlarıyla anılır. -Alaplı' nın ismi:-Alaplı adı tarih içinde degişik şekillerde geçmektedir. Gerek ve Latin kaynaklarindaki adı Keles ve Cales olarak verilmiştir. Ne anlama geldiğinin araştirilmasi gerekmektedir. Alaplı kelime yapısı bakımından ilk etapta acaip ve manasız gelebilir. Ama bölgenin tarihi biraz incelendiğinde Alaplı isminin, Osmanlı Padişahı Orhan Bey'in komutanlarından Ali Alp den geldiği üzerinde eğilimler çoğalır. Alaplı'ya yakın olan Akçakoca, Karamürsel, Konuralp bölgelerinin ismlerinin de Orhan Beyin komutanlarından olan kişilerin isimlerinden geldiği bilinmektedir. Bu komutanlar Osman Beyin oğlu Orhan Bey'in emriyle Sakarya, Düzce, Akçakoca ve Alaplı bölgelerini Osmanlı beyliğine katmışlardır. Bu nedenle Alaplı isminin Ali Alp dan gelme ihtimali oldukça yüksektir. -Osmanlı topraklarına katılan Alaplı bölgesine yerleştirilen Türk boylarının kadınları, kırsal alanda çifçilik yapmışlar, yetişdirdikleri meyve ve sebzeleri Alaplı'nın içinde oturan Ermeni ve Rum'lara satmışlardır. Mallarını satmak için merkeze inen Türk boyları kadınlarını çarşıya sokmamışlar, 'kadınlar pazarı' diye bölünmüş ve yanlız Rum ve Ermeni kadınlarının alışveriş yaptığı yere bırakmışlardır. Bu gelenek günümüzde hala sürmektedir. Hafta içersinde çarsamba günleri bostanında yetişdirdiği meyve sebzesini köylü kadınları eski pazar yerinde bulunan alanda satmaktadır. Alaplı' da büyük yangın -Merkez cami 1812 yılında yapılmıştır. -Alaplı 1927 de nahiye olmuştur. -1946 yılında merkez okulu açılmıştır. -İlk banka 1958 yılında açılmıştır. -Alaplı Belediyesi 1966 yılında kurulmuştur. -Alaplı'da Gündem ismiyle ilk gazete 1989 yılında yayımlanmıştır.

Çaycuma Kaymakamlığı

ÇAYCUMA İLÇESİ NÜFUS BİLGİLERİ
(2013 Yılı ADNKS Nüfus Sayımına Göre)	TOPLAM	ERKEK	KADIN
GENEL	92.690	44.995	47.695
İLÇE MERKEZİ	26.032	12.609	13.423
FİLYOS BELDESİ	5.137	2.512	2.625
KARAPINAR BELDESİ	2.567	1.277	1.290
NEBİOĞLU BELDESİ	2.236	1.061	1.175
PERŞEMBE BELDESİ	2.555	1.274	1.281
SALTUKOVA BELDESİ	3.920	1.931	1.989
KÖYLER	50.243	24331	25912

İlçe, Filyos Çayı vadisinin iki yanında yer alan yamaçlar arasında kurulmuş olup, deniz seviyesinden yüksekliği 20 metredir. 228 kilometre uzunluğundaki Filyos Çayının yaklaşık 35 kilometrelik kısmı Çaycuma sınırları içinden geçerek, Filyos Beldesinde Karadeniz’ e dökülür

İlçede Karadeniz iklimi hakimdir; yazları fazla sıcak değildir, kış ayları ise ılık ve yağışlıdır. Yıllık ortalama yağış miktarı 1250-1500 kg/m2’dir.Yağışlar genellikle ilkbahar ve sonbahar mevsimlerinde görülür. İlçe Filyos Vadisi boyunca kuzey rüzgarlarının etkisi altındadır.

72 kilometre olan karayolu ağıyla il merkezine ve komşu ilçelere bağlanan Çaycuma’nın, Zonguldak-Ankara demiryolu üzerinde 3 istasyon ve 6 durağı bulunmaktadır. Zonguldak-Ankara karşılıklı seferleri dışında, günün diğer saatlerinde Zonguldak-Çaycuma-Karabük hattında yolcu ve yük nakli yapılmaktadır. İlçede 1942 yılında yapılan Kokaksu (Saltukova) Hava Alanı uzun yıllardan beri kaderine terkedilmişliğinden; sivil havacılık ihtiyaçları çerçevesinde ulaşıma açılması yönündeki çalışmaların başlaması ile kurtulmuştur. 1800 metre uzunluğundaki pist ve terminal binası inşaatı tamamlanmış, drenaj çalışmaları devam etmektedir.

M.Ö. 2000 yılından itibaren sırasıyla Pers, Makedonya, Pontus ve Roma Krallıklarının egemenliğinde olan Çaycuma’nın, M.S. dönemleri Bizans ve Türk Beyliklerinin egemenliğinde geçmiştir. Osmanlı döneminde, 1869 tarihli Kastamonu Vilayeti , 1916 tarihli Bolu Mutasarrıflığı Salnameleriyle ve 1869 yılında Çarşamba adıyla Devrek kazasına, 1883 yılında ise Bartın’a , Osmanlı Devletinin 1902 tarihli Salnameleriyle ise Çarşamba Nahiyesi olarak Zonguldak’a bağlandığı yazılı kaynaklardan anlaşılmaktadır.

Yeşilin hemen her tonuyla, konuklarını bağrına basan Çaycuma, tadına doyulmaz yoğurduyla yürekleri serinletir ve mis gibi bembeyaz yoğurt, türlü etkinliklerin sergilendiği , coşkuların yaşandığı festivallere adını verir Çaycuma’ da...

Çaycuma ilçesi ve ilçeye bağlı belediyeler

Çaycuma Belediyesi
Filyos Belediyesi
Karapınar Belediyesi
Nebioğlu Belediyesi
Perşembe Belediyesi
Saltukova Belediyesi

DEVREK

Devrek Kaymakamlığı

DEVREK İLÇESİ NÜFUS BİLGİLERİ (2013 Yılı ADNKS Nüfus Sayımına Göre) TOPLAM ERKEK KADIN GENEL 56571 27473 29098 İLÇE MERKEZİ 24.213 11.723 12.490 ÇAYDEĞİRMENİ 5.318 2.665 2.653 KÖYLER 27.040 13.085 13.955

Devrek İlçesi, Batı Karadeniz Bölgesinin iç kesimlerinde, Zonguldak İl Merkezinin 60 km. güneydoğusunda bulunur. 35° 45’ 00’’ batı, 32° 06’ 55’’ doğu boylamları, 41° 00’ 30’’ güney, 41° 20’ 27’’ kuzey enlemleri arasında bulunan İlçenin deniz seviyesinden yüksekliği 100 metredir.



İlçenin en önemli akarsuyu Devrek Çayı olup, Abant dağlarından doğar ve Büyüksu adıyla devam eder. Yeniçağ ve Dirgine’den katılan iki önemli koldan sonra Devrek Çayı adını, Çomaklı Deresi ve birkaç ufak dere bu çaya katıldıktan sonra Gökçebey İlçesi yakınlarında Karabük’ten gelen Soğanlı Çayı’nın devamı olan Yenice Çayı ile birleşerek Filyos Çayı adını alarak devam eder ve Filyos Bucağından Karadeniz’ e dökülür. İlçe sınırları içinde tamamı 49.316 ha. olan ülkenin en zengin ormanları yer almaktadır. Bu ormanlar iğne yapraklı (çam), yayvan yapraklı (meşe) ağaçlarından oluşmaktadır. Dört mevsimi yağışlı geçen ilçede ılıman deniz iklimi hakimdir. Yıllık ortalama yağış miktarı 170 m2/ kg.’dır. Ankara-Zonguldak, Zonguldak-Bartın yolu üzerinde bulunan ilçenin tek ulaşım yolu karayoludur. Ayrıca Ereğli ilçesi ile de karayolu bağlantısı bulunmaktadır. Asfalt olan bu yollar yaz ve kış açıktır. 14 Mayıs 1920’de Bartın ve Ereğli kazaları ile birlikte müstakil Mutasarrıflık olan Zonguldak’a bağlanmıştır. Bu tarihten sonra bağlıları Çarşamba (Çaycuma), Gökçebey ve Eğerci Bucakları ile yönetimini sürdüren Devrek ilçesi , Çarşamba Bucağının “Çaycuma” adıyla 1944 yılında, Gökçebey Bucağının aynı adla 1990 yılında Zonguldak İline bağlı ilçe statüsüyle ayrılmaları ile bugünkü sınırları içinde kalmıştır. Zonguldak İli’nin diğer ilçelerinde olduğu gibi Devrek de, gelenek ve göreneklerine bağlı olmakla birlikte zamanın gerektirdiği tüm yeniliklere açık ve bu yeniliklere çok kısa zamanda uyum sağlayabilen modern ruhlu insanların yaşadığı bir yerleşim yeridir. Ata mesleği “Bastonculuk" Devrekli baston ustalarının elinde şekilden şekile girmekte, aklın alamayacağı nitelik ve nicelikte eserler üretilmektedir . Ağaç, bu ustaların elinde ağaç olmaktan çıkmakta, bir hanım parmağına dolanan iplik misali , her defasında “bir benzeri daha olmayan“ bastonlar üretilmektedir. Yabancı devlet büyüklerine sunulan armağanlar arasında “Devrek Bastonu“ ilk sıradadır. Bu eserler, Devrekli’nin işine olan sevgi ve saygısını simgelemektedir.[/TD]

Devrek İlçesi ve İlçeye Bağlı Belediyeler

Devrek Belediyesi
Çaydeğirmeni Belediyesi

Kdz.Ereğli Kaymakamlığı

KDZ.EREĞLİ İLÇESİ NÜFUS BİLGİLERİ
(2013 Yılı ADNKS Nüfus Sayımına Göre)	TOPLAM	ERKEK	KADIN
GENEL	174.185	86.644	87.541
İLÇE MERKEZİ	111.449	55.430	56.019
KANDİLLİ	4.057	2.035	2.022
ORMANLI	2.451	1.227	1.224
GÜLÜÇ	7.640	3.789	3.851
KÖYLER	48.588	24.163	24.425

Şehir, kuzeybatıda Keştepe (Keşif Tepesi) ve Maltepe, kuzeyde Kaletepe (Heraklea Tepesi) , kuzeydoğuda Örencik ve Hacıhasan Tepesi, doğuda Göztepe (Gözetleme Tepesi) ve Elmatepe olmak üzere yedi tepeyle çevrilidir. Bu tepelerden Elmatepe 1960’ lı yıllarda Ereğli-Düzce karayolu yapımı sırasında ortadan ikiye bölünerek yol güzergahına dahil edilmiş, ERDEMİR sahası içinde kalan bölümü ise 1992 yılındaki büyüme çalışmaları kapsamında tamamen kaldırılmıştır. 1961 yılında yapımına başlanan Ereğli Demir ve Çilek Fabrikalarının kurulabilmesi için Göztepe’ nin arkasında Gülüç Irmağına kadar uzanan alanda, o zamanki adıyla Filtepe düzlenerek molozlarla denize doldurulmuş ve çok büyük bir alan elde edilmiştir.
Denize dik yamaçlarla inen bu tepeler arasındaki vadilerden Handeresi, Kemer, Tabakhane ve Kabasakal Dereleri akmaktadır .

Kale Tepe 150 metre ile şehrin en yüksek tepesidir. Hemen altından başlayan bir yelpazeyle kıyıya doğru genişleyen eski Ereğli bu tepenin eteklerine kurulmuştur. Katip Çelebi’nin Cihan- nüma adlı eserinde liman kent anlamına gelen Bender-Ereğli olarak anılan şehir, sanayi kimliğine karşın güzelliğinden, estetiğinden ve doğallığından bir şey kaybetmemiş olmasını Atatürk ün doğumunun 100. Yılı etkinlikleri çerçevesinde başlatılan şehircilik çalışmalarına borçludur.
Anadolu Kavağına 105 mil deniz mesafesinde olan ve Pontus Heraklesi harabeleri üzerine kurulu şehir, Alaca ve Bababurnu’ nun oluşturduğu doğal dalga kıranla yıldız ve poyraz rüzgarlarına kapalı, eşsiz bir limana sahip olması nedeniyle, çevrenin en eski yerleşim yeridir.
Aşağıdaki nüfus bilgilerinden açıklıkla anlaşılacağı gibi Ereğli’nin büyümesi ülke ekonomisinde önemli bir yer tutması ve dış dünyaya açılması Ereğli Demir ve Çelik Fabrikalarının ilçeye kurulması ile mümkün olmuştur.

Ereğli İlçesinin bilinen en eski iki mahallesi Orhanlar ve Süleymanlar Mahalleleri olup, isimleri Osmanlı döneminde verilmiştir. Kale Tepe eteklerindeki bu iki mahalle eski Ereğli ‘ ye yetmekteyken, Ereğli Demir ve Çelik Fabrikalarının kuruluş çalışmaları, 15 Mayıs 1965 tarihinde fiilen işletmeye alınması iç ve dış göçü gündeme getirmiş ve beraberinde nüfus patlaması yaşanmıştır.

Ereğli İlçesi ve İlçeye Bağlı Belediyeler

Kdz.Ereğli Belediyesi
Kandilli Belediyesi
Gülüç Belediyesi
Ormanlı Belediyesi

1980’ li yıllara kadar ağır çalışma temposunun arasına serpiştirilen geziler , konserler ve benzeri eğlencelerle sürüp giden sosyal yaşam; 100.Yıl vesilesiyle Sahil Bulvarı üzerine yaptırılan Atatürk Kültür Merkezi bünyesinde Kütüphane ve Müze açılması, Tiyatro,Sinema ve Sergi Salonlarının hizmete girmesiyle kabuk değiştirmiş ve ilçede yaşayanlar ; izleyicisi oldukları kültür ağırlıklı bu faaliyetlerin , çok kısa bir zaman içinde icracısı olmayı başarmışlardır. Bu gün artık ; 2 TV si ,3 Radyo İstasyonu, 8 günlük yerel gazetesi , 1 sanat kurumu, 200 sosyal içerikli derneği, vakıfları, sporun hemen her dalında faaliyet gösterin kulüpleri ve Ülke başarısına en üst seviyede ulaşan öğrencilerin mezun olduğu okullarıyla Kdz.Ereğli İlçesi artık bir kültür ve sanat şehridir ve en büyük kazanımı bu olmuştur. Kdz.Ereğli Belediyesi 1994 yılında başlayan “ Uluslar arası Osmanlı Çileği kültür Festivali “ ile ilçenin bu birikiminin yurt içinde ve hatta Avrupa ülkelerinde duyurulmasına ve ilçenin tanıtılmasına katkıda bulunmaktadır.

GÖKÇEBEY İLÇESİ NÜFUS BİLGİLERİ
(2013 Yılı ADNKS Nüfus Sayımına Göre)	TOPLAM	ERKEK	KADIN
GENEL	22.296	10.820	11.476
İLÇE MERKEZİ	7.242	3.535	3.707
BAKACAKKADI (B)	2.965	1.471	1.494
KÖYLER	12.089	5814	6275

1845 yılına kadar, “Tefen“ adıyla Bolu Sancağına bağlı 4 divandan (nahiye) oluşan bir kaza olan Gökçebey , bu kimliğini Cumhuriyetin kuruluşuna kadar korumuştur. Cumhuriyet döneminde nahiye yapılan Tefen’e, 1963 yılında “Gökçebey“ adı verilmiş ve 1972 yılında beldede Belediye Teşkilatı kurulmuştur. Devrek ilçesine bağlı Gökçebey beldesi 3644 sayılı kanunla 1990 yılında ilçe statüsüne getirilmiştir.



İlçe Batı Karadeniz Bölgesinin iç kesiminde 65° - 79° güney- kuzey enlemi , 26° - 42° batı -doğu boylamı arasında olup; doğusunda Bartın ili ve Karabük’ün İlinin Yenice ilçesi, batısında Zonguldak Merkez İlçe ve Çaycuma ilçesi, güneyinde Devrek ve Yenice ilçeleri, kuzeyinde Çaycuma ilçeleri bulunmaktadır. Ankara -Zonguldak kara ve demir yolları üzerinde bulunan Gökçebey ilçesine, Saltukova Havaalanı 27 kilometre uzaklıktadır.
Yüzölçümü 15.153 ha. olan ilçenin % 60’ ı ormanlarla kaplıdır. Denizden yüksekliği 51 metre olan Gökçebey ilçesi, yüksekliği 906 - 1179 metre arasında değişen sekiz tepeyle çevrilidir. Filyos Irmağı Karabük İl’inden gelen Soğanlı Çayı ile birleşerek ilçenin kenarından geçer ve Filyos beldesinden Karadeniz’e dökülür. Karadeniz ikliminin egemen olan ilçede yazları ve kışları ılık geçer. Kabalaklı, Pamukdüzü, Kertili (Çamlık) mesire yerleri, Karanlık Dere, Kurtdamı ve Sarıgöl Ormanları av turizmine son derece elverişli yerlerdir.Merkez ilçe, Bakacakkadı ve Hacımusa beldelerinde belediye teşkilatları vardır.

Gökçebey İlçesi ve İlçeye Bağlı Belediyeler
Gökçebey Belediyesi
Bakacakkadı Belediyesi

İlçenin, Kalkınmada Öncelikli Bölgede, Filyos Irmağı kenarında ve dolayısıyla Filyos Serbest Bölgesi yakınında olmasını avantaj olarak değerlendiren müteşebbislerin peş peşe açtıkları fabrika, atölye ve işyerleri, ilçenin ekonomik ve sosyal yapısında önemli değişikliklere neden olmuştur. Daha önce kadınları bağda, bahçede çalışırken, ürettiklerini pazarlarken, kalan zamanda bitip tükenmez ev işleriyle uğraşırken, sosyal güvence altında olmanın verdiği rehavetle nüfusun büyük bir kesimini oluşturan emekli erkekler ve onları örnek alan çoğunluğu işsiz gençler rekor sayıdaki kahvehanelerde vakit öldürmekten, istihdam yaratan bu fabrikalarda çalışmaya, canlanan ekonominin gerektirdiği seracılık ve tavukçuluk gibi alanlara yönelmeye başlamışlardır. İlçe kısa zamanda dışarıya günde 300.000 tavuk gönderir duruma gelmiştir.

KİLİMLİ İLÇE NÜFUS BİLGİLERİ
(2013 Yılı ADNKS Nüfus Sayımına Göre)	TOPLAM	ERKEK	KADIN
GENEL	40.789	20.388	20.401
İLÇE MERKEZİ	23.387	11.683	11.704
ÇATALAĞZI	7.980	4.012	3.968
GELİK	3.363	1.715	1.648
MUSLU	2.012	979	1.033
KÖYLER	4.047	1.999	2.048

Kilimli İlçesi ve Bağlı Belediyeler

Kilimli Belediyesi
Çatalağzı Belediyesi
Gelik Belediyesi
Muslu Belediyesi

Tarihçe
Karadeniz’in en dikkat çeken yerlerinden biri olan Zonguldak’a bağlıdır güzel sahilleri ile bilinen Kozlu. Merkezi deniz kenarında yer alır ve yerleşim denizden dağ eteklerine doğru yükselmektedir. Kuzeyinde Karadeniz, batısında Ereğli ve doğusunda Zonguldak ile çevrili olan bu cennet köşe, 150 yıllık bir geçmişe sahiptir.

Temiz havası, doğal güzellikleri, kültürel değerleri ve tarihin gölgesindeki eserleri ile dikkat çeken Kozlu, küçük ve şirin bir tatil kasabasıdır. Birbirinden şirin Kozlu otellerinde konaklarken şehrin gürültüsünü, karmaşasını gerilerde bırakacak, doğa ile iç içe olmanın, telaşsızca yaşayıp gitmenin tadını çıkaracaksınız.

Gezilecek Yerler
Değirmenağzı Plajı: Zonguldak’ın en güzel, en sakin, en yeşil ve en mavi yerlerinden biri olan Değirmenağzı Plajı, tertemiz denizi ve eşsiz doğası ile mıknatıs gibi çekiyor ziyaretçilerini. Rüzgarın, kuşların, denizin sesini dinlemek ve geride kalan her şeyi unutmak istiyorsanız Değirmenağzı Plajı, en doğru adreslerden biridir.

Zonguldak: Zonguldak, dört mevsim yeşilin binbir tonunu bulabileceğiniz, güneşin gülümsediği yaz aylarında birbirinden güzel doğal plajlarında güneşlenerek tertemiz denizinde yüzebileceğiniz ve birçok doğa harikasını bünyesinde barındıran Türkiye'nin en özel köşelerinden biridir... Masal kapısının ardını aralamak istiyorsanız Zonguldak2ın güzellikleri içinde kaybolmayı deneyin.

Ereğli: Karadeniz’in lacivertten maviye dönen serin sularına ve dört mevsim yeşilin binbir tonuna ev sahipliği yapar Ereğli. Geçmişten bu yana sahip olduğu değerleri, günümüze taşımayı başarmış nadir ilçelerden biridir. Bu güzeller güzeli ilçe birçoğumuz tarafından ağır sanayisi ile tanınsa da, son yıllarda doğal ve kültürel güzellikleri ile de Karadeniz coğrafyası içinde seçkin bir konuma sahip olmuştur. Keşfedilmeyi bekleyen güzellikleri ile onu daha yakından tanımanızı istiyor Ereğli.

Kozlu otellerinde konaklarken fırsat buldukça yakın çevredeki doğal güzellikleri ve tarihi eserleri de görmenizi tavsiye ederiz.

Ulaşım
İstanbul'a 323 km, İzmir'e 656 km, Ankara'ya 267 km uzaklıkta bulunan Kozlu'ya kara, deniz ve demir yolu seçenekleri ile rahatlıkla ulaşılabilmektedir.
Kocaeli Kozlu arası yaklaşık 237 kilometre(km) mesafede ve araçla yaklaşık 3 saat 10 dakika kadar sürmektedir.
Ankara Kozlu arası yaklaşık 267 kilometre(km) mesafede ve araçla yaklaşık 3 saat 15 dakika kadar sürmektedir.
Sakarya Kozlu arası yaklaşık 179kilometre(km) mesafede ve araçla yaklaşık 2 saat 45 dakika kadar sürmektedir.

ÇATALAĞZININ TARİHÇESİ.

Orta Anadolu’nun hemen hemen tümünde egemen olan Hitit İmparatorluğu, Ege Göç Kavimleri hareketi ile ortadan kalkarken, çoğunluğunu Frig boylarının oluşturduğu Bithin, Mariandyn ve Migdon adlı göç toplulukları yörenin ilk sakinleri olmuştur. MÖ VI. Yüzyılda Batı Anadolu’da başlayan kolonizasyon süreci ile birlikte, yörede de Kdz.Ereğli (Herakleia Pontica), Hisarönü (Teion), Sesamos (Amasra) gibi yerlerde ticari iskeleler (emperion) kurulmuştur.

MÖ 334’e kadar Perslerin egemenliğinde kalan bölge, bu tarihten sonra Makedonyalıların eline geçmiş; ancak yöre halkının isyanı sonucu bir süre bağımsız bir yönetime (Bithynia Krallığı) kavuşmuştur. MÖ 27’de Roma İmparatorluğuna, 395 yılında ise imparatorluğun ikiye ayrılması Doğu Roma (Bizans) İmparatorluğuna bağlanmıştır.

1084 yılında Anadolu Selçuklu Devleti komutanı Emir Karatekin tarafından ele geçirilen Zonguldak ve yöresi, Anadolu Selçuklu Devleti ile Büyük Selçuklu Devleti arasındaki sürtüşme nedeniyle, önce Bizanslılar, sonra da Danışmendlilerce işgal edilir. Ancak Anadolu Selçuklu Devleti kısa bir süre sonra toparlanarak, yöreyi yeniden ele geçirir (1186).

IV. Haçlı Seferi’nden sonra Bizanslılar dağılma, Anadolu Selçuklu Devleti ise çöküş sürecini yaşadığından, bölgenin kıyı şeridi Cenevizlilerce alınır; iç kesimlerde ise Candaroğulları gelişir. Osmanlı İmparatorluğunun gelişme döneminde Padişah I. Murat bölge topraklarını Osmanlı sınırına katmak istemiş, ancak halk buna karşı çıkarak Candaroğullarının yanında yer almıştır. Bunun üzerine Osmanlılar Cenevizlilerle anlaşarak, 1380’de Kdz.Ereğli’yi, 1392’de de Zonguldak ve çevresini kendi topraklarına katmış, kıyı şeridindeki ticari yaşam ise yine Cenevizlilere bırakılmıştır.

1460 yılında Fatih Sultan Mehmet’in Amasra’yı almasıyla birlikte yöredeki Hıristiyan bezirganlar İstanbul’a göç etmiş; yöre Osmanlıların ilgisini çekmeyince de, 1654 yılında Kazak korsanlarca, daha sonra da korsanlara karşı halkı korumak amacıyla bölgeye gelen yeniçerilerce yağmalanmıştır. Yörenin ekonomik ve ticari önemini yitirmesi ve devletin yeterince sahip çıkmaması sonucu, eşkıyalar ve ayanların baskısı halkı göçe zorlamıştır.

1829 yılında taşkömürünün bulunmasıyla yeniden önem kazanan bölgede 1848’de ilk kömür ocakları kurulmuş; 19. yüzyılın sonuna doğru İngiliz, Fransız, Belçika, Rus şirketleri taşkömürü üretimi yapmak üzere yöreye akın etmiştir. Yöredeki şirketlerin haklarını korumak ve üretimi artırmak bahanesiyle Fransız askerleri önce Zonguldak’ı, ardından da Kdz.Ereğli’yi işgal etmiş (1919); ancak, Zonguldak ve çevresinde oluşturulan Müdafaa-i Hukuk Cemiyetlerine bağlı milis güçlerinin karşı koymasıyla 18.06.1920’de Kdz.Ereğli’den, 21.06.1920’de ise Zonguldak’tan çekilmek zorunda kalmışlardır.

Zonguldak, 1 Nisan 1924 tarihinde, Cumhuriyet sonrası kurulan ilk il olma unvanını kazanmıştır.

İlk kuruluş tarihi hakkında bilgi edinilemeyen Çatalağzı’nın köklü bir geçmişinin olmadığı bilinmektedir.

Orman ürünlerinden faydalanmak isteyen birkaç ailenin sığındığı bu küçük vadiye sonradan tünellerin açılması sırasında işçilerin kamp yapmaları ve içlerinden birçoğunun bol sulun vadiyi beğenmeleri buralarda da yer ve tarla edinmelerine sebep olmuştur.

Gelik ve Karadon ocaklarının açılması sonucu buraya yapılan lavuar (kömür yıkama fabrikası) nedeniyle bir işçi köyü haline gelmiştir.

ÇATES’in (Çatalağzı Termik Santrali) işletmeye açılması ve Eren Enerji A.Ş. nin bölgeye yatırım yapması sonrası enerji üssü olma yolunda önemli mesafe kat etmiştir.

Çatalağzı’nda korunması gerekli ya da tescilli tarihi eser bulunmamaktadır.