CANIM ACIR MI??


Uçurumun kenarındaki küçük kızım...
Anneme dönüyorum;
Yorgun yüzündeki yemyeşil gözlerine bakarak;
Burdan atlasam canım acır mı
Anne?
Diyorum, Olmaz, diyor.
Ben yanındayken sana birşey olmaz,
İzin vermem!
Şimdi yine uçurumun kenarındayım...
Bu sefer yalnız..
Annemin yüzündeki yorgunluğu,
Miras edinip kendime;
Uzun uzun bakıyorum uçuruma..
"Susuyorum!"


Hayallerim geliyor gözlerimin önüne...
Karşılığını beklemeden tüm gücümle sevdiklerim!
En zor zamanlarında yanında olduklarım!
Ve hiç bir zor zamanımda;
Yanımda bulamadıklarım!
Yüzümü rüzgara veriyorum...
Kollarımı iki yana açıp soruyorum;
Buradan atlasam canım acır mı
Anne?


Sen duymasan da bu soruyu,
Ben cevabı biliyorum...
Ne atlayabiliyorum;
Ne kalabiliyorum..!
Uçurumun kenarında
Dizlerimin üzerine çöküp ağlıyorum...
Sana, yalnızlığıma, ve yaşadıklarıma...
Canım zaten acıyor
Anne;
Atlayayım mı?