GÖZ GÖRMESE DE
gözümden düşen her yaş damlası
belki de mutluluğun simgesi
ya da hayallerimin ertelenmesi
kim bilir belki de
içimde biriken bir öfke patlaması

vicdanen rahat olmazsa için
dökülür sebepsiz gözlerinden yaş
umutlar bir anda yok olduğunda
sıkarsın avuçlarını bir yumruk olur
göğsüne defalarca vurursun
avunursun yürek yangınlarınla
yanında olmayan canım dediğin uğruna
boğulursun kör kuyularda

bilir misin
o göz yaşlarında neler gizlidir
dokundukça yanaklarına sihirli bir el gibidir
silsen de elinin tersiyle akar da akar
ağlayan ben olayım
yeter ki sen gül ağlama
çektiğin acıları hissederim yüreğimde
göz görmese de
bir tek sen varsın gönlümde
dayanamam yokluğuna kalırım olduğum yerde

ne olur sus
söyleme sitemkar sözler
deşme yaramı
bu mutsuz günlerimde

ay karanlığa gömülmeden önce
çekilsin bulutlar inzivaya yağmasın yağmur
onlar da anlasınlar halimi
sarmasın kara bulutlar her yanımı
çekip gitsem de senden uzaklara
ya yanımdasın ya da arkamda
gölgem olursun attığım her adımda

burkulur içim bir hüzün çöker
haykırırım
duyuramam sesimi
sen olursun feryadım
gece uykularımdan uyanırım korkuyla
sormazsın nedenini karabasan der
güler geçersin
oysa
bir sıcak gülüş bir dokunuş arar yüreğim
söyle şimdi sen nerdesin...


Refik