Konu: Sünnete göre hareket etmek vacip, onu inkar küfürdür!

SÜNNETE GÖRE HAREKET ETMEK VACİP, ONU İNKAR KÜFÜRDÜR! Hamd yalnız ALLAH’a mahsustur . İyi bir sonuç onun emirlerin i yerine getirip, yasaklarından sakınanlarındır. Salat ve selam insanlara rahmet olarak gönderilen Allah’ın kulu ve elçisi peygamber imiz Muhammed’e (Sallallah u Aleyhi ve Sellem), ashabına olsun. O ashab ki, Allah’ın kitabını ve peygamber inin sünnetini, söz ve manasına uygun ve bir bütün olarak kendileri nden sonra gelenlere ulaştırmışlardır. Allah onlardan razı olsun. Bizi de en güzel bir şekilde onlara tabi olanlarda n eylesin. Amin. Eski ve yeni bütün İslam alimleri, hükümleri kesin isbat eden, helal ve haramı açıklayan muteber esasların: “Önünden ve ardından kendisini iptal edecek bir kitab gelmeyece k olan ALLAH’ın KİTABI; kesinlikl e boş yere konuşmayan, konuştuğu her şey vahiy olan Rasululla h’ın (Sallallah u Aleyhi ve Sellem) SÜNNET’i ve ümmetin bütün alimlerin in İCMA’ı’’ olduğuna ittifak etmişlerdir. İslam alimlerin in ihtilafı ancak diğer esaslarda dır. Bunların en önemlisi KIYAS’tır. Alimlerin in çoğunluğuna göre muteber şartları yerine geldiği taktirde kıyas bir delildir. Bu dört esasın delilleri sayılamayacak kadar çok olup zikretmey i gerektirm eyecek kadar meşhurdur. BİRİNCİ ESAS: Bu esas Aziz olan Rabbimizi n Kitabı; Kur’an-ı Kerim’dir. Kur’an-ı Kerim’in bir çok yerlerind eki ayetler Allah’ın kitabına uymayı emirlerin e sarılmayı, yasaklarından kaçınmayı emreder. Allah (Celle ve Celaluhu) şöyle buyurur: (1)“Rabbinizd en size indirilen Kur’an’a uyun (emir ve hükümlerine bağlanın) Allah’dan başka dostlar edinerek onlara uymayın. Siz ne az düşünüyorsunuz!” (Araf, 7:3) (2)”İşte bu Kur’an muazzam bir kitaptır, onu biz inirdik; o çok mubarekti r. Artık ona uyun, emirlerin e bağlanın ve Allah’tan korkun. Ta ki merhamet olunasınız.” (En’am, 6:155) (3)”….İşte size Allah’dan bir nur ve aydın bir kitap geldi.” (Maide, 5:15) (4)”De ki:- Allah benimle sizin aranızda şahiddir ve bana şu Kur’an vahyolund u ki, onunla hem sizi, hem de kime ulaşırsa onu korkutayım.” (En’am, 6:19) (5)”Bu Kur’an, insanlara açık bir tebliğdir; bununla hem korkutuls unlar, hem Allah’ın ancak tekbir ilah olduğunu bilsinler, hem de temiz akıl sahipleri düşünüp öğüt alsınlar.” (İbrahim, 14:52) Bu manadaki ayetler oldukça çoktur. Kur’an-ı Kerim’e sarılmayı emreden bir çok sahih hadis-i şerifler de vardır. Bunlar Kur’an-ı Kerim’e sarılanın hidayette, onu terkedeni n sapıklıkta olduğunu ifade etmektedi rler. Bu hadisleri n bazıları şunlardır: Rasululla h Salallahu Aleyhi ve Sellem Veda haccı hutbesind e şöyle buyurmuştur: “Size, O’na sarıldığınız takdirde hiç bir zaman sapıtmayacağınız bir şey bıraktım. O’da Allah’ın Kitabıdır.” (Muslim) (6) Zeyd ibn Arkam’ın rivayet ettiğine göre Rasululla h Salallahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyuruyor: “Size, şanı büyük iki şey bıraktım: Birinci Allah’ın kitabıdır. Hidayet ve açıklık ondadır. Allah kitabıyla amel ediniz ve ona sarılınız.” Allah’ın kitabına sarılmayı teşvik ettikten sonra devamla üç defa şöyle buyurur: “Ehl-i beytime (hane halkıma) iyi davranmanız hususunda size Allah’ı hatırlatırım.” (Muslim) (7) Bir başka hadisleri nde Kur’an-ı Kerim hakkında şöyle buyurur: “O Allah’ın ipidir. Kim ona sarılırsa hidayette dir. Kim one terk ederse sapıklıktadır.” (Muslim) Bu manadaki hadisler çoktur. Sahabe ve onlardan sonra gelen ilim ve iman ehlinin Allah’ın Kitab’ı ile beraber Rasululla h Sallallah u Aleyhi ve Sellem’in Sünneti’ne de sarılmak ve onlarla hükmetmek ve ihtilafla rı onlara göre çözmek hususunda ki icmalarına (oy birliğine) dair delilleri zikretmey e ihtiyaç hissettir memiştir. İKİNCİ ESAS: Alimlerin ittifakla kabul ettikleri, üç esasın ikincisi Rasululla h’dan (Sallallah u Aleyhi ve Sellem) sahih olarak gelen söz, fiil ve takririyl e ilgili sünnetidir. Rasululla h’dan (Salallahu Aleyhi ve Sellem) sonra, ilim ehli olan ashab ve onlara tabi olanlar bu esasa iman ederek, onu delil kabul etmişler ve müslümanlara öğretmişlerdir. Bununla kalmayara k bu konuda bir çok eserler yazmışlar ve Sünnetin delil olduğunu hadis ve fıkıh usulü kitaplarında açıklamışlardır. Bu husustaki deliller sayılamayacak kadar çoktur. Kuran-ı Kerim’deki sünnete uymayı emreden ayetler bu delillerd endir. Bu emir asr-ı saadette ve ondan sonraki asırlarda bulunan bütün insanlara yöneliktir. Cünkü Rasululla h (Sallallah u Aleyhi ve Sellem) bütün insanlığa gönderilen bir peygamber dir. İnsanlar da kıyamete kadar O’na uymak ve itaat etmekle mükelleftirler. Çünkü Kur’an’-ı Kerim’in ilk müfessiri ve Kur’an’da mücmel olarak ifade edilen hükümlerin söz, fiil ve takriri sünnetleriyle açıklayıcısıdır. Sünnet olmasaydı Müslümanlar namazın rekat adedini, kılınış şeklini, onu kılarken gerekli olan şartları bilemezle rdi. Yine sünnet olmasaydı oruç, zekat, hac, cihad ve iyiliği emretmek, kötülükten sakındırmak hususunda ki hükümler bilinemez di. Yine hadis olmasaydı müslümanların muamelele ri, haramları, Allah’ın yasak ve cezalarla ilgili koyduğu hükümleri açık olarak bilmeleri mümkün olmazdı. Aşağıdaki ayetler sünnete itaat konusunda ki delillerd en bazılarıdır: ( ”Allah’a ve Peygamber e itaat edin ki, rahmete erdiriles iniz.” (Al-i İmran, 3:52)

(9)”Ey iman edenler Allah’a itaat edin. Peygamber e ve sizden olan idarecile re de itaat edin. Sonra bir şey hakkında çekiştiniz mi hemen onu Allah’a ve Resulüne arzedin; eğer Allah’a ve ahiret gününe inanıyorsanız… Bu müracaat hem hayırlı hem de netice bakımından daha güzeldir.”

(Nisa, 4:59)

(10)”Kim Peygamber Sallallah u Aleyhi ve Sellem’e itaat ederse, muhakkak Allah’a itaat etmiş olur. Kim de yüz çevirirse (çevirsin) biz seni onların üzerine bekçi göndermedik. (Ancak tebliğ için gönderdik)” (Nisa, 4:80)

Sünnet delil olmasaydı veya onun tümü muhafaza edilmesey di, insanların Rasululla h’a (Salallahu Aleyhi ve Sellem) itaat etmeleri ve ihtilafa düştükleri mevzuları Kur’an ve sünnete başvurarak halletmel eri mümkün olur muydu? Sünnetin delil olmadığını veya tümünün muhafaza edilmediğini ileri sürenlere göre Allah, kullarını mevcut olmayan bir şeye havale etmiş olur. Bu düşünce ve inanış en büyük batıl; Allah’a karşı işlenen en büyük küfür ve ona duyulan en kötü zandır. Allah (Celle Celaluhu) şöyle buyurur:

(11)”Ey Resulum, sana da Kur’an indirdik ki, kendileri ne indirilen i insanlara anlatasın, olur ki iyice düşünürler.” (Nahl, 16:44)

(12)”Ey Resulum, bu Kur’an-ı sana ancak insanların ayrılığa düştükleri şeyi beyan etmek için ve iman edecek kimselere bir hidayet, bir rahmet olsun diye indirdik.” (Nahl, 16:64)

Nasıl olur da Allah (Celle Celaluhu) Resulune kendisine indirilen Kur’an-ı açıklama yetkisini verecek ve onun sünnetinin hiç bir önemi olmayacak veya delil olarak kabul edilmeyec ektir. Allah (Celle Celaluhu) şöyle buyurur:

(13)”(Ey Rasulum) De ki Allah’a itaat edin. Rasule itaat edin. Eğer bunlara itaat etmekten yüz cevirirse niz, peygamber e düşen ancak ona yükletilen tebliğdir. Sizin üzerinize de, size yükletilendir. (İcabet etmektir) Eğer ona itaat ederseniz hidayete erersiniz . Peygamber e düşen, ancak açık bir tebliğdir.” (Nur 24:54)

(14)”Namazı gerektiği gibi kılın, zekatı verin ve peygamber e itaat edin ki rahmete kavuşturulasınız.” (Nur, 24:56)

(15)”Rasulum, de ki:-Ey insanlar! Gerçekten ben sizin hepinize gelen, Allah’ın peygamber iyim. O Allah ki, yer ve göklerin mülkü onundur; Ondan başka hiç bir ilah yoktur. Öldürür ve diriltir. Onun için hem Allah’a, hem de Allah’ın kelimeler ine inanan o Ummi peygamber e, inanın; ve o peygamber e uyun ki, doğru yolu bulasınız.” (A’raf, 7:158)

Yukardaki ayetlerde mutlak hidayetin Rasululla ha (Sallallah u Aleyhi Vessellem) ittiba etmekte olduğuna dair açık deliller vardır. Sünnetiyle amel etmeyen veya (Allah korusun) “Sünnetin aslı yoktur. Ona itimad edilmez” gibi sözleri sarfedeni n hidayete ermesi mümkün müdür? Allah (Celle Celaluhu) şöyle buyurur:

(16)”Peygamber in emrine aykırı hareket edenler, başlarına bir bela inmekten, yahut kendileri ne acıklı bir azab isabet etmeketen sakınsınlar.”

(Nur, 24:63)

(17)”Peygamber size ne verdi ise onu alın; size neyi yasak etti ise ondan sakının.” (Haşr, 59:7)

Bu husustaki ayetler çoktur. Bütün bu ayetler Rasululla h’a (Sallallah u Aleyhi Vessellem) itaat etmenin ve getirdiği emirlere uyup yasaklarından kaçınmanın vacip olduğuna delalet ederler. Nasıl ki, Allah’ın kitabına uymanın ona sarılmanın; onun emirlerin e uymanın, yasaklarından kaçmanın gerekliliği hakkında da deliller geçmişti. Kitabulla h’a uymak nasıl farz ise; Rasululla h’ın (Sallallah u Aleyhi Vessellem) sünnetine uymak da öyle farzdır. Bunlardan birisini inkar eden diğerini inkar ve tekzib etmiş gibidir. Bu ise ilim ve iman ehlinin ittifakı ile küfür, sapıklık ve islam çerçevesinin dışına çıkmaktır. Rasululla ha (Sallallah u Aleyhi Vessellem) itaat ederek getirdiği esaslara boyun eymenin vacipliği ve ona isyanda bulunmanın haramlığı hakkında mutevatir bir çok hadis mevcuttur . Bu hadisler asrı saadette geçerli olduğu gibi kıyamete kadar da geçerlidir. Bu hadisleri n bazıları aşağıdadır.

Ebu Hureyre’nin rivayet ettiğine göre, Rasululla h (Sallallah u Aleyhi Vessellem) şöyle buyurdu:

“Bana itaat eden Allah’a itaat, bana isyan eden Allah’a isyan etmiş gibidir.”

(Muslim, Buhari)

Yine Ebu Hureyre’den: Rasululla h (Sallallah u Aleyhi Vessellem) şöyle buyurdu:

“Bütün ümmetim cennete girer. Yalnız kabul etmeyen müstesna.

-Ya Rasululla h, kabul etmeyen kimdir?

-Bana itaat eden cennete girer, beni dinlemeye n kabul etmemiş istememiş demektir, buyurdu.” (Buhari)

Ahmed, Ebu Davud ve Hakim’in Sahih senedle tahric ettikleri ve Mikdam b. Ma’di Kerib’in rivayetin e göre Rasululla h (Sallallah u Aleyhi Vessellem) şöyle buyurdu:

“Biliniz ki Allah Kur’an-ı Kerim ile beraber onun mislini bana vahyetmiştir. Mütenebbih olunuz ki karnını doyurmuş bir adam koltuğuna yaslanara k “Yalnız Kur’an’a sarılırız. Onda helal olanı helal, haram olanı haram kılınız diyeceği günler yakındır.” (Ahmed, Ebu Davud, Hakim)

[Burada, Sünnetin reddedenl erin çıkacağına bir işaret var….]

Ebu Davud ve ibn-i Mace’nin sahih senedle Ebu Rafi’in oğlundan çıkardıkları onun da babası Rafi’den, onunda Peygamber Kavl’den rivayet ettiği hadise göre Rasululla h (Sallallah u Aleyhi Vessellem) şöyle buyurdu:

“Sizden biriniz koltuğuna yaslandığı halde, kendisine emrettiğim veya yasak ettiğim hususlard an bir husus tebliğ edildiğinde, “Biz bunu tanımayız, biz ancak Kur’an-ı kerim’de olanlara tabi oluruz.”diyerek bunu alışkanlık haline getirmesi n.” (Ebu Davud, İbn-i Mace)

Hasan b. Cabir dedi ki; Mikdam b. Madi Kerib’in şöyle dediğini işittim.

Rasululla h (Sallallah u Aleyhi Vessellem) Hayber günü bazı şeyler haram kıldıktan sonra şöyle buyurdu. “Sizden birinizin koltuğuna yaslanara k:”Aramızdaki hakem Allah’ın kitabıdır. Ondan helaldan ne bulduysak helal, haramdan ne bulduysak da haram kılarız,” sözünü sarfetmes inin yakın olmasından korkulur. İyi biliniz ki Allah Rasulünün bir şeyi haram kılması Allah’ın o şeyi haram kılması gibidir.” (Hakim,Tirmizi, İbn-i Mace)