“Yükünü senden alıp atmadık mı? O senin belini büken yükü .”(İnşirah/2)
Attın ey yar!
Ben bilemedim yükümün azaldığını ama sen hafiflettin beni.
Dünyanın omuzlarıma yüklediği bu ağırlık, yüzümü yere düşürmeye başlamışken,bu yükü benden alarak belimi sen doğrulttun.
Rükuya eğilen bir beden senin karşında yüce makama erdi.
Secdeye değen baş,merhametinle sana erdi.
Oysa ben bilemedim.
Kirlenmiş yüreğimle,sözlerimi dünyaya aşina ettim,
Kapıldım bu misafirhanenin işvesine.
Şimdi temaşa bile edemiyorum masivayı.
Aydınlanmıyor gözlerim,yeşermiyor kırık düşlerim.
Yoksa Ey Rab ben,sen olan benliğimi çoktan mı tükettim.
Züleyha kadar günahkarım,Yusuf kadar masum olmak isterdim oysa,
Ama ben düştüğüm zindanda ezilecek kadar günah topladım,yüküm ağır.
Tüm zerrelerim affına sığındı.
Mecalsizim,hissizim,bir o kadar da cahilim.
Al yükümü ya Rab, tekrar hafiflet beni.
Doğrult ki beni,yüzümü sana dönebileyim,
Elimi sana açabileyim.
AMİN
Cevap: Dua Deryası
Alıntı
