En eski tarikat olan Rifâî tarikatının kurucusu ve zamanında velilerin efendisi olan büyük üstad şeyh Ahmed er-Rifâî (radıyallâhu anhu) şöyle demiştir: “Her ne kadar bir müslümanın kusurunu, hakkında şüphe bulunmayacak şekilde bir hüccet (delil) ile bilmiş de olsan ona gizlice (başkalarının önünde olmayacak şekilde) nasihat et. Şeytan seni, onun gıybetini etmeye davet ederek aldatmasın. Eğer ona (kusuru olan müslümana) vaaz (öğüt) verecek olursan, onun noksanlığından (kusurundan) haberdar olduğuna sevinçli bir şekilde vaaz verme ki sana saygı gösterme bakışıyla bakacak duruma gelip de sen ona küçümseme bakışıyla bakacak durumda olmayasın. Ve lakin (vaaz verirken) kendine noksanlık girdiğinde kendin için üzüldüğün gibi üzgün bir şekilde onu günahtan kurtarmayı amaçla. Ayrıca onun (kusuru olan müslümanın) senin vaazın verilmeden o noksanlığı (kusuru) terk etmesi, senin vaaz vermen sebebiyle terk etmesinden senin için daha sevimli olmalıdır.”