Hz. Rasulullah (s.a.v) anlatıyor:

 - Bir gün bana Cebrail (a.s.) gelerek şöyle dedi: "Ey Muhammed ! Ulu Allah sana selam ediyor ve diyor ki: 'Senin ümmetinden ölmezden bir yıl önce, günahından Tövbe eden kulumun tövbesini kabul ederim' dedi.

Bunun üzerine "Ey Cebrail!, dedim. Ümmetim için bir yıl uzundur. Çünkü onlar büyük bir aldanışın içine düşmüşler, nefsin geçici arzu ve istekleri peşinde koşuyorlar." Bu sözlerimi Allah'a (c.c) ilettikten sonra geri dönerek şöyle dedi:

"Allah buyuruyor: 'Ölmezden bir ay önce tövbe edenin tövbesini kabul ederim. "Ben bu da çok..." deyince, Cebrail tekrar Allah'a ulaştırdıktan sonra dönüp gelerek, "Ey Muhammed ! Rabbin şöyle buyuruyor:"dedi. "Ölmezden bir saat önce tövbe edenin tövbesini kabul ederim." Ben yine 'Ümmetim için bu da çok' deyince, Cebrail bu sözlerimi Allah'a iletip döndükten sonra şunları söyledi: "Ey Muhammed ! Rabbin sana selam ediyor ve şöyle buyuruyor:

'Bütün ömrünü günah içinde geçirmiş, ölmezden bir yıl, bir ay, bir gün veya bir saat önce bana dönüp günahlarına tövbe etmemiş, hatta canı boğaza gelip de konuşamaz ve diliyle özür dileyemez olmuş, fakat o anda yürekten derin pişmanlıklar duymuş olan kimsenin günahlarını bağışlarım.'


Semerkand'dan alıntıdır.