Gülüm...

Bir gün öldüğümü duyacaksın
Ağlayacaksın taze bir bahar sabahı
Kapanacak gözlerim
Köşe başından bir tabut çıkacak
Başını öne eğeceksin bir suçlu gibi
Son pişmanlık olacak hiç dokunamadığım
Dudaklarında ve bir ufak mısra gibi mırıldanacaksın
Derken,
İlk adımı atacaksın toprağıma
Ağlamak gelecek içinden zor tutacaksın kendini
Düşüneceksin yapılan hataları,
beraber olduğumuz günler gelecek aklına
Titreyeceksin karşımda sarılmak isteyeceksin
Fakat bir an hocanın sesi kaybedecek hayalini
Dönüp bakacaksın yaş toprağa
İnsanların yavaş, yavaş
kaybolduğunu göreceksin
Yalnız kalacaksın mezarımda
küçücük toprak taneciklerinde
Uzaklaşacaksın ağır, ağır
her sabah ziyaret edeceksin mezarımı
İki gül fidanı dikeceksin mezarımın iki başına
Biri beyaz biri kırmızı iki bülbül ötecek başucumda
Birbirlerine ilan-ı aşk edecekler bizim yerimize
Aradan günler aylar geçecek yavaş,
yavaş azalacak ziyaretler
Güller yaprak dökümüne girecek
sonbahar esinleri başlayacak aramızda
Bir sabah yanında sevgilinle geleceksin ona
bir şeyler söyleyeceksin
Mezarımın başında sen başını kapatacaksın
ve dua edeceksin
Mezarcıya para verip mezarıma bakmasını söyleyeceksin
Birkaç gün o gelip sulayacak
Zamanla bülbüllerim ötmeyecek güllerim açmayacak
Ve
Benim bu zavallı ruhum mezarımın perişanlığını görünce
Son defa haykıracak elveda gülüm
Elvedaaaa...!!