Dinleyin O Zaman Kardelinin Sesini


İlkin Sesini Duyurmak İçin Şöyle Duyurdu Kardelen

Taş duvarlardan atladım sana gelirken; dikenli tellere takıldı elim , incindim. Bir yanda derin bir sızı diğer yanda yere düştükçe kulaklarımın zarını delen kan sesi. Üzgünüm sana gelemezdim böyle. Dönmeliydim geldiğim yere ... Karlı yolda kanlı izler bıraktım kaybolmak için. Kurtlar ve vahşi insanlar bulabilirdi beni ancak; içim rahattı sen bulamazdın. Kan tutuyordu seni biliyordum .

Sahi Kardelen

Kaç Ferhatlar indirdim dağdan..kaç Mecnuna verdim aklımı…Siyahının gölgesinde kaç idam yaşadı ruhum. Bütün sivri yanlarımı kim törpüledi benim. Taş tutan ellerim neden bomboş .Çatık kaşlarımı hangi ayna çaldı benden. Yüzüme kim yapıştırdı bu batan gamzeyi.Yalan gülebildiğim yalan ! Hangi cadı kazanından aparılmış bu kahkahalar. Çığlıklarımı özlüyorum …???

Biliyor musun Kardelen

Mevlevi dergahlarında dolaştım senden önce. Beyazlar içinde döndüm öylece. Amaçsız bir yürüyüşün marjinal şarkılarını okuyordu dudaklarım. Mistik yaşamak , vurdumduymaz olmak değilmiş, biliyor musun ? En yasak, en hapsedilesi fikirlere orda bulaştım. Değiştim. Beni değiştiren sessizlik mi sensizlik mi çıkaramadım. Tek bildiğim birilerine benzemek isteyişim .. ney eşliğinde dönüyorum ‘ oldum Mevlana gibi ….

Sonra.....Kardelen

Taş köprülerde emekledim, büyümek için büyüyüp yürümek için. Korunmasız bir köprü ve beni çağıran su sesi. Yemin ederim atlayabilirdim. Yalan değil, aklıma geldin ama beni tutan sen değildin. Acziyetimi sen bile görmedin.Yara bere içinde savunmasız bir leylaydım .Sesimi yutan dağların ve yüzüme çarpılan yalnızlığım... Yüreğimde yankılanan, dağları kıskandıran bir seda: ….sana yakınım.

Aslında Kardelen Birde Rabbıma

Anladım ki Kardelen sana geldiğimi sandıkça senden kaçıyormuşum. Geri giden adımlarımın iradesine kalbim bile dayanamadı ve senden gittim tam ‘ben geldim’ diyerek sana kardelen buketi uzatacakken. Sahi sen severdin kardelenleri, oysa ki senin gibi sancılı doğan her bebek bilirdi ‘kardelen çilesini’

Dinleyin Ozaman Kardelenin Feryadını

Beyazın içinden gelen Karların içine düşen
Sevginin sıcağına Kucağına düşen Yalnız Kardelen
Bu Çaresiz soğukta Ayazlara Kalmış Kardelen
Üşüyen Kardelen Kimsezdir Artık
Ağla Artık Kardelen Kendi Haline Ağla

Bir Tek Senmi Yalnızsın Kimsezleri Düşünmedinmi
Bu Çaresizlikler İçinde Soğukta Yalnız Kalmışlara
Kimi beklersin bilmemki Kardelen?
Kalma yalnız
Tek başına kardelen
Ağla Artık Kardelen Kendi Haline Ağla

Sevginin Sıcağında Eriyen Kimsesizlerin Derdine Düşen
Ölümsüzlüğü Bilmeyen Yaradanına sığınan
Bir Tek Sen Misin Kardelen
Gülmeyen İçinde Açan
Dertlenen Sızlanan
Ağla Artık Kardelen Kendi Haline Ağla

Ben Bir Gelincik Tarlasına Benzeyip Küsmeyen
Bembeyaz Saf Duygularınla
Kardelene Benzeyen
Baharımın Çiçeği Karların
Yağmurumun Dert Ortağı
Dostlarımın Sitemiyim Belki Sana
Gelincik gibi Açan
Tek yalnız sen değilsin
Ağla Artık Kardelen Kendi Haline Ağla

Ben Ağlıyorum
Yalnızlığıma
Dostların Vefasızlığına
Kadir Şinaz Bilmeyenlere
Senden Birşeyler Bekleyenlere
Ağla Artık Kardelen Kendi Haline Ağla
Boşver İnsanları Boşver Sana Canım Dediklerine
Sırası Geldinmi Yavrum Aşkım Diyenlere
Ağla Artık Kardelen Kendi Haline Ağla
Vav Gibi Düşmüş Kimsesiz Ağla Haline

Selam sevgi ve Dua ile...