Konu: Hz. İBRAHİM'İN HAYATI

Hz. İBRAHİM'İN HAYATI

Hz. İbrahim Tevrat’ta bahsi geçen Abram peygamber olup Kur’an (6 74)’a nazaran Azar’in oğludur ve bu Azar ismi kuvvetli bir ihtimal ile uşağının adı olan „Elazar“dan alınmadır. İbrahim’in ecdadının Tevrat’taki isimleri olan İbrahim b. Tareh b. Nahur b. Sarug b. Argu b. Falag b. Gaber b. Şalih b. Kinan b. Arfahşez b. Sam b. NunTaberi ve İbnü’l-Esir’de zikredilmektedir.

Abram b. Terah b. Nahor b. Seruc b. Reu b. Peleg b. Eber b. Şelah b. Kinan b. Arpakşad b. Sam b. Nun Tevrat Takvin 11 10-26’dekine tamamiyle uymaktadır; yalnız Kinan adının Tevrat Takvin 5 12’den alınarak bu secereye idhal edilmiş olması muhtemeldir. Tevrat (Takvin11 28)’ta anlaşıldığına göre İbrahim Kildanilerin Ur şehrinden dünyaya gelmiştir.

Rivayete edildiğine göre İbrahim dünyaya geliş zamanı yaklaşınca zamanın yıldızlar ilmiyle uğraşan kahin müneccimleri Nemrud’a gelerek ona: Senin bulunduğun diyarda İbrahim adlı bir ğocuğun doğacağını öğrenmiş bulunuyoruz. Bu çocuk büyüyünce dininizde ayrılıklar yaratacak putlarınızı kırıp dökecektir. Sizi uyarıyoruz derler. Nemrud’un emriyle bulunduğu diyarda gebe kadınları nezaret altında bulundurmuştu. Bu nezaretten ancak İbrahim’in annesi kurtulmuştu. Sebebine gelince Nemrud’un adamları bu kadını muayene ettiler gebeliği hakkında hiç bir netice elde etmeden çekilip gittiler. Nemrud o sene içinde doğan bütün çocukları öldürmüştü. İbrahim’in anasını doğum ağrıları tutunca gece vakti yakınında bulunan bir mağaraya giderek çocuğunu herkesten habersiz orada doğurur. Çocuğu sarıp sarmalar mağranın giriş yerini adamakıllı kapayarak çocuğunu yalnız başına Allah’a amanet ederek evine döner. Kocasına doğum yaptığını dahi söylemez. Sonraları sık sık kimseye aptığını dahi söylemez. Sonraları sık sık kimseye görünmeden mağraya giderek çocuğunu yoklar ve emzirir.

İbrahim daha pek küçük yaşta iken şahsi bir takım tecrübeler neticesinde Allahın varlığını tanımış idi ki Kur’an’ın En’am süresinin 74-79. ayetlerinde şöyle geçmektedir: 74. İbrahim babası Azer’e: Birtakım putları tanrılar mı ediniyorsun? Doğrusu ben seni de kavmini de apaçık bir sapıklık içinde görüyorum demişti. 75. Böylece biz kesin iman edenlerden olması için İbrahim’e göklerin ve yerin melekutunu gösteriyorduk. 76. Gecenin karanlığı onu kaplayınca bir yıldız gördü Rabbim budur dedi. Yıldız batınca batanları sevmem dedi. 77. Ay’ı doğarken görünce Rabbim budur dedi. O da batınca Rabbim bana doğru yolu göstermezse elbette yoldan sapan topluluklardan olurum dedi. 78. Güneşi doğarken görünce de Rabbim budur zira bu daha büyük dedi. O da batınca dedi ki: Ey kavmim! Ben sizin (Allah’a) ortak koştuğunuz şeylerden uzağım. 79. Ben hanif olarak yüzümü gökleri ve yeri yoktan yaratan Allah’a çevirdim ve ben müşriklerden değilim.

Aynı rivayetleri ibrani dilinde yazılmış Şebet musar isimli kitapta (Smyrna sa.109-111) ve Sefer hayyaşar (Nuh faslı)’da buluyoruz. İbrahim ile nemrud arasında vuku bulan ve kısmen ibrani edebiyatında da yer alan mücadelelere mütealik muhtelif kıssalar arasında (al-Salabi sa. 45-47 ve al-Kisa’i sa. 125-140) ve Kur’an (21 57-70)’a dayanan şu aşağıki menkıbeyi zikredelim:

Bir gün İbrahim’in kavmi Allaha kurban kesmek üzere şehirden çıktı. İbrahim keyifsiz olduğunu bahane ederek şehirde kaldı. Eline bir balta alıp üstü yiyecekler ile dolu masaların bulunduğu puthaneye gitti. „Niçin yemiyorsunuz?“ diye sorduktan sonra putlardan birinin elini ökekinin ayağını üçüncüsünün de kafasını kesti. Baltayı en büyük putun eline verdi ve bütün yemekleri onun önüne koydu. Şehir halkı geri döndüklerinde bu hali görünce İbrahim’den hesap sordular; o da cevap olarak dedi ki: „Doğrusunu isterseniz bu işi yapan en büyükleridir; eğer konuşabilirlerse sorun!“ Bunun üzerine ahali: „Biliyorsunuz ki konuşmazlar.“ diyince İbrahim: „Demek Allahtan gayri öyle şeylere tapıyorsunuz ki size ne faydası ne de zararı dokunabilir öyle mi? Size de ibadetinize de yazıklar olsun!“dedi.

Bunun üzerine Nemrud İbrahim’i öldürmeğe karar verir. Kavmine hitaben de „Putlarınıza yardımcı olun İbrahim’i ceza olarak ateşe atın.“der. İbrahim için ateş yakılır. İbrahim’i ateş yığının üzerine koyduklarında gaipten bir ses ateşe „Ey ateş! İbrahim’e karşı soğuk ol selametli ol!“diye seslenir. İbrahim ateşin içinde üç veya yedi gün kaldıktan sonra sağ ve salim çıktı. Nitekim Nemrud tamamen mağlup olduktan sonra İbrahim Halil (Allahın dostu) unvanını alarak maiyeti ile birlikte Ur şehrini terkedip firavunların diyarı olan Mısır diyarına göç etmişlerdi.

Mısır’da İbrahim’in güzel zevcesi Sara (Sare)’ın güzelliğini duyan Firavun İbrahim’e haber salarak Sara ile birlikte yanına gelmelerini emretmişti. İbrahim Sara ile birlikte Firavun’un huzuruna çıkarıldı. Firavun ona: „Yanında bulunan bu kadın kimdir?“diye sordu. İbrahim „kızkardeşimdir“ cevabını verdi. Firavun İbrahim’e: „Onu süsle ve bana gönder“der. İbrahim çaresiz Sara’yi süsleyerek Firavun’a gönderir. Sara Firavun’un yanına girince Firavun Sara’ya dokunmak isteyince eli tutmaz oldu ve ancak Sara’yi serbest bıraktıktan sonra iyileşti. Bunun üzerine Firavun kendi cariyelerinden Hacer’i Sara’nın yanına katarak birlikte İbrahim’e gönderir. Böylece Sara Hacer’le birlikte İbrahim’in yanına döner.

Filistin’de İbrahim soğuk ve berrak suyu olan bir kuyu kazdı. Ahalinin yaptığı fena muameleler neticesinde İbrahim oradan ayrılmak mecburiyetinde kaldı; o gidince de su çekildi. Ahali arkasından koştu ve geri dönmesini rica etti. Fakat İbrahim bu ricayı reddetti; kendilerine 7 dişi kuzu verdi (Takvin 21 30). Bu kuzuları kuyunun başına bırakırlarsa suyun tekrar çıkacağını söyledi. Hayz halinde bulunan bir kadın kuyudan su çekince su tamamen çekildi. İbrahim 80 yaşında olduğu halde Kadum köyünde kendi kendini sünnet etti. Taberi (c.1sa.102-103)’ye göre İbrahim 200 yaşında vefat etmiştir. Bir rivayete göre de İbrahim 175 yaşında öldü ve Habrun’daki ecdat makberesinde Sara’nın yanında gömüldü.

emeğine sağlık ablam

ilginç bilgiler ilk defa bu bilgilere ulaşıyorum