Kervanlar giderken çok uzaklara
Sultanıma giden yolu özledim
Cennet bahçesinde irem bağında
Burcu burcu kokan ü özledim...

Bahçesinde ağacının dalını
Kovanında arısını balını
Yürüyormuş hep salını salını
Himmetini nazarını özledim...

El verip tutarmış bütün elleri
Ayırmazmış diken ne de gülleri
Güzel söyletirmiş nice dilleri
Selam verip gelişini özledim...

Derdi olan anlatırmış derdini
Virdi olan artırırmış virdini
Birde bana muhabbeti verdimi
İnci inci üşünü özledim...

Hastalanan kalpler şifa bulurmuş
Gelenler günahtam hemen soğurmuş
Hemen hemen heryerlerde duyulmuş
Şifa veren tevbesini özledim...

Ezan okunurmuş minaresinden
Güller mest olurmuş nefesinden
Hele bir sohbetki güzel sesinden
Tane tane deyişini özledim...

Gönüllere ırmak olup akarmış
Yıkılanı zorlamadan yaparmış
Radar gibi kainata bakarmış
Nazlı nazlı bakışını ÖZLEDİM...

Şair: Abdülkadir ATASAY