Bir şiir değil bu… Belki bir veda…
Elveda demiyorum ama gitmeliyim
Bana ayrılan sürenin artık sonuna geldim
Koşarak uzaklaşmalıyım senden
Hep sana kavuşmak için koşan ben artık kaçıyorum senden
Biliyorum gelmeyeceksin asla sevmeyeceksin beni
Oysa beni birazcık sevmen için seve seve verirdim her şeyimi
Ben yine yalnızım merak etme
Yine gecelerden korkuyorum, yine seni arıyor gözlerim
Ben yine sensizim merak etme
Yine seni seviyorum, yine seni istiyor yüreğim
Senden sonrası olmadı tıpkı senden önceki gibi
Hep yarım kaldım, hep eksik yaşadım sevinçleri
Hayır, hayır saymıyorum ben bu hayatı
Şiirlerde ağlar güzelim, bunu sakın unutma
Yazdığım şiirleri okuyup da için sızlarsa
Sakın üzülme, sızlamasın için
Artık, sana emanet şiirlerim
Seni istedikçe elimde kalan koca bir hüzün
Hep ağladım senden sonra
Bir kere gülmedi yüzüm
Bu dert bana reva mıydı be gül yüzlüm?
Sabah uyandığımda senin için yazılmış bir şiirle uyanıyorum
Artık yoruldum, kaldıramıyorum
Kafamı meşgul eden SEN duygusu bitmez içimde biliyorum
Yazarım, usanmam ama seni etkilediğini pek sanmıyorum
Bin kere ölürüm usanmam, b,r kere dirilirim sanma
Soylu bir sevdayı reva görmediler bana
Hala alışamadım sensiz bir hayata
Gönülden sevmek gerçekten bir hata
Ben senin için şiirler şarkılar yazdım
Sen bana bir “Ali topu at” yazdın mı?
Sakın sen üzülme, ağlama
Ben sana hiç kıyar mıyım?
Ben seni unutmak için sevmedim
İstesen de istemesen de sen hep yüreğimdesin
Ne yapsam ayrılamam senden asla
Hafife alma aşk vurur insana
Beni arasan da artık bulamazsın
Zaten biliyorum, aramazsın
Canın sağ olsun, sen bende hep varsın
Hayalin yeter bana gerisi sende kalsın
Elveda demiyorum ama gitmeliyim
Bana ayrılan sürenin artık sonuna geldim
Bundan sonra ne sen beni sevebilirsin
Ne de ben senden vazgeçebilirim
Şiirler gidecekleri yeri bilirler
Unutma hepsi sana emanetler
Sev onları, benim seni sevdiğim gibi sev
Hoşça kal güzelim… Şimdilik sonsuza kadar…
Sana yazdığım en son şiir bu,
Artık kırıldı kalemim,
Kaderimdin, hayal oldun şimdi,
Aşkımız bitmedi masallar gibi.
Yusuf İstanbullu