Risale-i Nur Mütalaa Edelim

[BaRLa]

Birinci yol açık yinede şöyle diyebilirim Allaha iman etmiş ve emir ve yasaklarından korkup iman üzere amel edenler için kabir kapısı ve ölüm saadet menzillerine açılan bir kapıdır hem kabir o saadet menzilleri seyir ve temaşa etmek için bir bekleme salonu gibi olacak inşallah..

ikinci yolki o yolda gidenlere bir misal vermek istiyorum ahir zamanda hem Allaha iman ettiğini söyleyen hemde şans oyunlarından başını kaldırmayan(kumar) ve akşamları haram içecekleri içmekten ve zina yapmaktan utanmayan bir gurup olup aynı zamanda cumayada herkesten önce koşan bir kısım insanlar olduğunu düşünüyorum.. ve bu gurup dalalette sarhoşane (manevi sarhoşluk) gittiklerinden kabri dünyada gördüğü ikimetrelik bir çukurdan ibaret olduğunu varsayıp öyle itikad ettiğinden ölümünde de kabri aynen öyle bir karanlık çukur olacak ..


üçüncü gurup oda bedehidir ayetlerde şiddetele cehennem ateşi ile tehdid edilen Allahı inkar eden şirk koşan ve hayatı yalnız bu dünyadan ibaret olduğunu varsayan ehli dalalet gurubudur bunlarda öyle gördüğü için cehennemin derekelerinde sevdiklerinden uzak olarak yalnız başlarına ebedi azap görecekler



aklına takılan bir nokta var ise cevaplamaya gayret edeceğim eğer tevfik refik olsa

[BaRLa]

ikinci yoldan giden güruh son nefeste imanını kurtaramayanlar oluyor zaten imanını kurtarmış ise birinci güruhun kapsamına girer.. dediğin gibi cezasını (azabını) cektikten sonra sevdikleriyle tekrar buluşur

aslında burada üstad ikinci güruhu bizler böyle olmayalım diye bize ders olsun diye zikrediyor

yoksa küçük sözlerde de dikkat etsen hep iki yolda giden güruh veya kişiler var ortası yok (ahir zamanda böyle bir gurup olacağına işarettir aslında) sonundada ikinci güruhun ekserisi üçüncü güruh ile aynı sonucu paylaşıyor ve kabirde ve ebedi azabında tek başına yalnız kalıyor ünsiyet ettiği sevdiği biri cehennemde olsada görüştürülmüyor ki azabı çok elim ve azap içinde azap olsun

[BaRLa]

Evet اِنَّ اللّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ اْلمَتِينُ âyeti, iaşeyi ve infakı Cenab-ı Hakk'a tahsis edip hasrettiği gibi, وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِى اْلاَرْضِ اِلاَّ عَلَى اللّهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا كُلٌّ فِى كِتَابٍ مُبِينٍ âyeti dahi, bütün insanların ve hayvanların rızıklarını taahhüd ve tekeffül-ü Rabbanî altına aldığı; hem وَكَاَيِّنْ مِنْ دَابَّةٍ لاَ َتحْمِلُ رِزْقَهَا اَللّهُ يَرْزُقُهَا وَاِيَّاكُمْ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ âyeti de, rızkı tedarik edemeyen, âciz ve iktidarsız olan zaîf bîçarelerin rızıklarını umulmadık yerden, belki gaybdan, belki hiçten, meselâ denizin dibindeki böceklere hiçten ve bütün yavrulara umulmadık yerlerden ve bütün hayvanlara her baharda âdeta sırf gaybdan infaklarını bilfiil tekeffül ederek bilmüşahede vermekle; esbabperest insanlara dahi, esbab perdesi altında yine o veriyor diye isbat ve ilân ettiği gibi; pek çok âyât-ı Kur'aniye ve hadsiz şevahid-i kevniye, bil'ittifak herbir zîhayatın birtek Rezzak-ı Zülcelal'in rahîmiyeti ile beslendiklerini gösteriyorlar.

كَمْ عَالِمٍ عَالِمٍ اَعْيَتْ مَذَاهِبُهُ وَ جَاهِلٍ جَاهِلٍ تَلْقَاهُ مَرْزُوقًا

darb-ı mesel olması isbat eder ki: Rızk-ı helâl iktidar ve ihtiyar kuvvetiyle kazanılmaz, buldurulmaz. Belki çalışmasını ve sa'yini kabul eden bir merhamet tarafından verilir ve ihtiyacına acıyan bir şefkat cânibinden ihsan edilir. Fakat, rızk ikidir:

Biri: Yaşamak için hakikî ve fıtrî rızıktır ki; taahhüd-ü Rabbanî altındadır. Hattâ o kadar muntazamdır ki; bedende yağ ve sâire suretinde iddihar olunan fıtrî rızık, hiç olmazsa yirmi günden ziyade bir şey yemeden yaşatır, hayatını idame eder. Demek yirmi-otuz günden evvel ve bedende müddehar olan fıtrî rızkı bitmeden zâhiren açlıktan vefat edenler rızıksızlıktan değil, belki su-i îtiyaddan ve terk-i âdetten neş'et eden bir hastalıktan vefat ederler.

İkinci kısım rızk: Îtiyad, israf ve su-i istimalat ile tiryaki olup zaruret hükmüne geçen mecâzî ve sun'î rızıktır. Bu kısım ise; taahhüd-ü Rabbanî altında değil, belki ihsana tabidir. Kâh verir, kâh vermez.


Bu ikinci rızıkta, bahtiyar odur ki; medar-ı saadet ve lezzet olan iktisad ve kanaatla sa'y-i helâli, bir nevi ibadet ve rızk için bir fiilî dua bilerek müteşekkirane ve minnetdarane o ihsanı kabul edip hayatını saadetkârâne geçirir.

Ve bedbaht odur ki; medar-ı şekavet ve hasâret ve elem olan israf ve hırs ile sa'y-i helâli bırakarak, her kapıya başvurup, tenbelkârane ve zalîmane ve müştekiyane hayatını geçirir, belki öldürür.


taahhüdü rabbani altında olan birinci kısım rızık örnek olarak

''Evet kâinatın şehadetiyle, nihayet derecede Rahman, Rahîm ve Latif ve Kerim olan Hâlık-ı Zülcelali Vel'ikram, çocukları dünyaya gönderdiği vakit, arkalarından rızıklarını gayet latif bir surette gönderip ve memeler musluğundan ağızlarına akıttığı gibi; çocuk hükmüne gelen ve çocuklardan daha ziyade merhamete lâyık ve şefkate muhtaç olan ihtiyarların rızıklarını dahi, bereket suretinde gönderir. Onların iaşelerini, tama'kâr ve bahil insanlara yükletmez.''

Cenabı Allah insana vaad ettiği rızık bu nevidendirki tevellüdü hengamında validelerin memeler musluğundan sütü bize içiriyor bu nevi rızık ömrünün sonuna kadar devam eder.. kişi biraz büyüyüncede kendi rızkının peşinden koşmak onun ihtiyar ve iradesine bırakılmıştır arayıp bulacak ve idamei hayat edecek..



ikinci nevi rızık ise ki oda Bir rivayete göre, peygamberimiz(a.s.m) şöyle buyurmuştur: “Allah, malı sevdiği kimseye de sevmediği kimseye de verir. Fakat imanı yalnız sevdiği kimselere verir. Allah kime imanı vermişse mutlaka onu sevmiştir"(bk. Kenzu’l-Ummal, 2032).

Diğer bir rivayet ise şöyledir:

“Muhakkak ki, Allah dünyayı sevdiğine de sevmediğine de verir. Fakat dini yalnız sevdiklerine verir. Allah kime dini verdiyse mutlaka onu seviyor, demektir”(Mecmau’z-Zevaid, 1/53; Kenzu’l-Ummal, h. No: 43431).

burdan anlaşılacağı üzre eğer cenabı Allah zenginlik ve mal çokluğu ihsan etmişse bunun O'ndan olduğunu bilmek ve hakkını (sadaka ve zekat gibi) vermek rızası dairesinde istifade etmektir..

eğer zenginlik verilmedi ise niye verilmedi gibi bir hesap sorma lüksümüz yok..

[BaRLa]

kasır fehmimle ettiğim izahatı iştiyak gösterip okuduğunuz için Allah razı olsun diyorum ancak bütün teşekkür ve liyakat bana bu ufku kazandıran risale-i nur hakikatlarına aittir

teffekkür hakikaten üzerinde ehemmiyetle durulması gereken bir konudur inşallah bir vakit bu konu üzerinde duralım