Çöldeyim, susuzum. Dudağın bana Leylâ. Kuyularda Yusuf’um. Sözlerin bana Züleyhâ.
Ateşlerde İbrahim’im. Gözlerin bana deryâ. Sancılar içinde Meryem’im. Bakışın bana İsâ.
Yaralar içinde Eyyub’um. Hasretin bana şifâ. Ölüler içinde bir ölüyüm. Ellerin bana musallâ.
Sabır ne hoş sözcüktür. Olumsuzlukları hoş görmek ne iyidir. Zira bütün ırmaklara su veren deniz bile her çöpü başının üstünde taşır ama deniz bu kereminden dolayı eksilmez. Zaten sevgi ve hoşgörü insanlık, hiddet ve şehvet hayvanlık vasfıdır. Sabırlı olun zira bulutlar ağlamasa yeşillikler nasıl gülebilir? Aceleci olmayın. Maksada sabırla erişilir , acele ile değil, alelade otlar iki ay içinde, kırmızı gül ancak bir yılda yetişir. Tencerede bile yavaş ve ustaca kaynayan yemek, delice kaynayandan daha lezizdir. Neden çocuk bile dokuz ayda yaratılmadadır? Çünkü padişahların âdeti her şeyi acelesiz yapmalarıdır. Çünkü vakit keskin bir kılıçtır...
(Hz. Mevlana)
Iki defa bak,iki defa duy,bir defa söyle...
Eski defterleri açtım bu gün. Satırları yaşayan ene idim.
Ne bir sabah güneşim sığınmış karanlıklara, ne de karanlık kalmış gecem
Ellerimi hep tutmuş biri, sanki dünyada tek ben varmışım gibi.
Ne vakit "yalnızım" demiş isem hep o varmış şah damarımdan yakın.
İsteğimi hep bana versin demişim, O bana Cenneti sunmuş
Sanmışım ki Dostluğuna sahibim, oysa Onu da veren Kendisi imiş.
Anladım ki yokmuş bende ne hüsn ne reha. Ene gitti kaldı bir nisa.
Ey yar Ey göğsümün sol yarısı
Leylâ’nın Zülfüne Hemen Gönül Bağlama.
Alıntı
