Bir duruşu olmalı insanın!
Sokak lambaları gibi dimdik!
Işık vermeli dibine ve etrafına..
Yine de ödün vermemeli mum misali kendinden.
“Gurur” sözcüğünü “Onur” ile değiştirmeli lûgatindan .
Eğer kuralları hiçe sayıp kuralsız yaşamaksa idol, bir onurunu,
bir de şapkasını yanından ayırmamalı insan.
Koltuğunun altına onurunu, başına şapkasını alıp “Eyvallah” diyebilmeli.
Kendisi olmalı insan,KENDİNİ BİLEN..!!