Ne gün geçiyor ve ne de umutlar tükeniyor
Heran ufuklar bir bir ruhumu kuşatarak sineme şevki nihal ilave ediyor
Düşlerim mecalsiz kalıyor yıllar bir bir yalnızlığıma alay ederek gülüp geçiyor
Arzularım soluyor susuzluk ne büyük bir sızıymış nehrin kenarında aciz bırakıyor






Hasretin şehrine muhtaç hali melalim
Umudun firkatine abad oldu şimdi sessiz ahvalim kimsesizdir mecalim
Düşüncelerime pranga vuruyor fırakın şadıyorgun bıraktı dalsız çınarıumut han
Gün biter geceler ruhumun çırpınışlarına neler söyler kalmadı bak o hevesi ekber






Ne müthiş sarsıldı sanki bir can kalmadı
Verilen sözler birer nazarlık olarak anılarımda taçlandı şimdi ne manası kaldı
Oysa farkı fark ettiren irfanı idrak ve inşirah bak kalbim için çok uzaklarda kaldı
Hülyaları karanlıklar kuşattı kanatsız kuşlar söyle nasıl bir umutla uçacaklardı






Nerdesin bilmem ki nasıl bir hal içinde nefeslenirsin
Dil şad olunca kederlenirmisin edebin sahnesinde seyreden bir manayı değermisin
Name yazılmaz oldu adres bilinmeyince yollar mahzun kaldı yürek nasıl dayandı
Neyleyim ki bu dert benim bahtım için tahsim edilmiş bir nimetim kime ne deyim






Sesizliğime çekilirim boynumu bükerek o anı beklerim
Bir sevda masalı olacakmış demek ki diyerek içlenir bu elemimi ummana dökerim
Bir hali fakir olarak sükut içinde kimi zikrederim hicranın esininde hüzünlenirim
Ey hak diyerek kalbimin sahibine yönelirim nasibin taksimini ben nerden bilirim






Mustafa CİLASUN