Konu: Her Gün Bir Hadis

قَالَ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَخْلِصُوا أَعْمَالَكُمْ للهِ فَاِنَّ اللهَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى لَا يَقْبَلُ مِنَ الْاَعْمَالِ إِلَّا مَا خُلِصَ لَهُ. (مجمع)

“Ey insanlar! Amellerinizi ihlâs ile (sadece Allah rızası için) yapınız. Zira Allâhü Tebâreke ve Teâlâ ancak kendisi için ihlâsla yapılan amelleri kabul eder.” (Hadîs-i Şerîf, Mecmau’z-Zevâid)

Allah istemeyene gazap eder

Bizim halimiz gariptir. Biri bizden bir şey istediğinde yardım ederiz. Bir daha istediğinde bir daha veririz. Bu talep devam ettiğinde de "yeter" deriz.
Fakat Rabbimiz ise kulun kendisinden bir şey istenmesinden hoşlanır. İstemeyene ise gazap eder. (Tirmizi, Deavat, 116)

سُئِلَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَنْ أَكْثَرِ مَا يُدْخِلُ النَّاسَ الْجَنَّةَ فَقَالَ تَقْوَى اللهِ وَحُسْنُ الْخُلُقِ . (ت)

“Resûlüllâh (s.a.v.) Efendimiz’e ‘İnsanları cennete en çok girdiren şey nedir?’ diye soruldu. ‘Allah’tan korkmak ve güzel ahlâk’ buyurdular.” (Hadîs-i Şerîf, Sünen-i Tirmizî)

Essalâtu vesselâmu aleyke Yâ Rasûlallâh...
Allah Rasulü Hazret-i Muhammed (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)
Hz. Ebu Hureyre radıyallahu anh anlatıyor: "Yakışıklı bir adam Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm'a gelerek: "Ben güzelliği seviyorum. Gördüğünüz gibi bana güzellik de verilmiş. Kimsenin beni, ayakkabı bağı bile olsa bu hususta geçmesinden hoşlanmıyorum. Ey Allah'ın Resülü! Bu (haram olan) kibre girer mi?" diye sordu. Aleyhissalâtu vesselâm:
"Hayır! buyurdular. Ancak kibr, hakkı ibtal, halkı tahkirdir!"
Ebu Dâvud, Libas 29, (4092).

قَالَ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: مَنْ وَلِيَ مِنْكُمْ عَمَلًا فَأَرَادَ اللهُ بِهِ خَيْرًا جَعَلَ لَهُ وَزِيرًا صَالِحًا إِنْ نَسِيَ ذَكَّرَهُ وَإِنْ ذَكَرَ أَعَانَهُ. (ن)

“Sizden biriniz bir iş başına geçer de Allâhü Teâlâ da o kimseye hayır murad ederse, ona sâlih bir vezir (arkadaş ve yardımcı) ihsan eder. O arkadaş unuttuğu şeyi hatırlatır, hatırladığını da yapmasına yardımcı olur.” (Hadîs-i Şerîf, Sünen-i Nesâî)

اَسْتَعِيذُ بِاللهِ : الَّذِينَ آَتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ وَإِنَّ فَرِيقًا مِنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ. (سورة البقرة, 146)
“O kendilerine kitap verdiğimiz, ehl-i kitap âlimleri o peygamberi (Hz. Muhammed Mustafa’yı) tıpkı oğullarını tanıdıkları gibi tanırlar ve bunların bir kısmı hiç şüphesiz bile bile hakkı (Muhammed Mustafa’nın peygamberliğini) inkâr ederler.” (Bakara sûresi, 146. âyet)

Cüveyriye (r. anha) anlatıyor:
Peygamberimiz (sav) bir gün sabah namazını kılmak üzere erkenden yanımdan çıktı. Kuşluk vaktinden sonra geri döndü. Cüveyriye hâlâ oturuyordu. Allah Rasûlü (sa): ‘Hâlâ yanından ayrılırken seni bıraktığım durumda mısın?’ diye sordu. Cüveyriye: Evet deyince, Peygamberimiz (sav) şöyle buyurdu:

‘Andolsun senden (ayrıldıktan) sonra dört kelimeyi üç defa tekrarladım.
Eğer bunlar sabahtan beri senin söylediklerinle tartılacak olursa hiç şüphesiz benim söylediklerim seninkilerden ağır basacaktır. (Söylediklerim şunlardır):
سُبْحَانَ اللَّهِ وَبِحَمْدِهِ عَدَدَ خَلْقِهِ ورِضَا نَفْسِهِ
وَزِنَةَ عَرْشِهِ وَمِدَادَ كَلِمَاتِهِ
“Yarattıklarının sayısınca, zatını hoşnut edecek kadar, arşının ağırlığınca ve kelimeleri sayısınca
yüce Allah’ı hamd ile tesbih ederim.”
Buhârî, Deavât 7, 15, Tevhid 13; Müslim, Zikir, 59.

Peygamberimiz de şöyle buyurmuştur:
السَؤ ِالُّ َ�َْرثََكَ ِال وَ َة ْ المِ َضاعإََ َال وقَِ َيل وا قًَثَلاْ ثكمَُ� ََِرهَ كّٰ اهللنَِّإ“

Allah Teâlâ üç şeyi sizin hakkınızda çirkin gördü. Dedi-kodu, faydasıolmayan bir şekilde malı harcamak (israf etmek), çok soru sormak.”643

İhtiyaç olmadan malı harcamak, yani israf etmek ferdler için olduğu kadar toplumlar için de tehlikeli sonuçlar doğurur. Malın israf edilmesi,meşrû olmayan yerlere harcanması, mal sahibi için ne kadar zararlı isetoplum için de o kadar zararlıdır. Ferdlerin kazanması ve kazandıklarınıtasarruf etmeleri toplumu ne kadar desteklerse, onu israf etmek de o kadarza’fa uğratır. Böyle, kazancını israf edenler, gereksiz yere harcayanlar,dinin, vatanın ve milletin hayrına harcama zamanı geldiğinde harcayacakbir şeyi bulamaz, pişman olur, üzülürler.Burada iki aşırılık var. İkisi de makbul değildir. Birisi cimrilik, diğeri desavurganlıktır. Bunların ikisi de zararlıdır. Nitekim Kur’an-ı Kerim’de:
ًالومَُُ َد مَ ْقعَتْ ِط فَسل ْ البَّ َُا كُ ْطهْسَبَلا تَُِق َك ونُِٰيل عة الولًَُ َْغََدَك مَ ْل يْ عَجَلا تَو.�ًورُْ سَحم

“Eli sıkı olma; büsbütün eli açık da olma. Sonra kınanır, (kaybettikle--rinin) hasretini çekersin.”644 buyurulmuştur.

" Ben, buğzettiğim kimselerden yine buğzettiğim kimselerle intikam alırım, sonra da hepsini cehenneme sokarım."

(Hadis-i Kudsi, Teberani)