Konu: Ölüm Meleği Ve Yardımcıları

Ölüm Meleği Ve Yardımcıları Hakkında Gelen Hadisler

Allah´ın rahmetinden sakın ümit kesmeyiniz.(Zümer,53)

Allah Teâlâ şöyle buyuruyor: De ki, size müekkel olan ölüm meleği sizin ruhunuzu alır.(Secde, 11) Tâ, birinize ölüm geldiği zaman elçilerimiz onun ruhunu alırlar ve hiç bir eksik bırakmazlar. (En´âm, 61)

İbn-i Ebi Şeybe, Musannef kitabında ve îbn-i Ebi Hatem, ibn-i Abbâs ( Radiyallahû anh) ´dan rivayetlerine göre: «Elçilerimiz, onun ruhunu alırlar.» mealindeki âyette, elçilerimiz'den kasıd meleklerden, ölüm meleğinin yardımcılarıdır, demiş.

Ebû Şeyh, Tefsir´inde İbrahim Ennahai´den aynısını rivayet etmiş ve:


«Sonra o melekül mevt, kendi yardımcılarının ruhlarını da alır.» kaydını da ilâve etmiştir.


Ebû Şeyh, Kitabü´l-Azamet´te, Vehb bin Münebbih´ten rivayet ettiğine göre, şöyle demiştir:


«İnsanlara görünen meleklerdir, ruhlarını alan ve ecellerini yazanlar, kişi sorumlu olduğu bir şeyi teslim ettiği gibi onlar da ruhları aldıkları zaman melek´ül-mevte teslim ederler.»

îbn-i Ebi Hatem, Ebû Hüreyre (Radiyallahû anh) ´dan şöyle rivayet etmiştir: «Allah Ademi yaratmak istediği zaman Hamele-i Arş´tan birini yeryüzünden toprak almak için göndermiş... Melek toprak almak istediği zaman yer demiş:

- Allah hakkı için yarın Cehenneme nasip olacak bir şeyi bugün benden alma.

Bunun üzerine melek bırakıp Rabbine gitmiş.

Allah (Azze ve Celle) ona: «Neden emrettiğimi almadın?»

Melek:«Yer, Senin hakkın için almamamı istedi. Senin hakkın için istenen bir şeyi reddetmek bana zor geldi, demiş.

Sonra Allah Azze ve Celle bütün hamele-i arşi göndermiş. Hepsi de aynı şeyi söylemişler.

Tâ ölüm meleğini gönderince, yer ona da aynı şeyi söylemiş.

Ölüm meleği ona: «Beni öyle birisi gönderdi ki, itaat edilmek için senden daha lâyıktır» demiş.

Sonra o ölüm meleği yerin temizinden, çirkininden bir miktar toprağı Allah katına götürür. Üzerine Cennet suyu döker. Balçık olur, Adem ondan yaratılır.

Ebu Huzeyfe îshak bin Bişr, el-Mübteda kitabında, îbn-i İshak´-dan o da Zühri´den aynısını, rivayet etmiştir.
O, birinci sefer gönderilen meleğe İsrafil, ikinci sefer gönderilene Mikâil demiştir.

Yine îbn-i Asâkir, Yahya bin Halid´den aynısını rivayet etmiş; Birincisine Cebrail, ikincisine Mikail, demiş ve hadisin sonunda sunu ilâve etmiş: «Allah bu son meleği, melekü´l-mevt diye isimlendirdi ve onu ölüme müekkel kıldı.»


İbn-i Ebi Şeybe ve İbn-i Ebi Hatem ve Ebu´ş-Şeyh «Azamet» kitabında ve Beyhaki Şuab-i İman´da, İbn-i Sabit´den rivayet ettiklerine göre Şöyle demiştir:

Melekü´l-mevt, «Dünya umurunu dört kişi yönetir. Cebrail, Mîkail, İsrafil ve Azrail. İsrafil hayvanlar ve rüzgâra müekkeldir. Mîkail yağmur ve bitkilere müekkeldir. Melekü´l-mevt (Azrail) ruhları almakla mükelleftir. Cebrâil, onlara ilâhî emirleri tebliğ eder.»


Ebû Şeyh îbn-i Hibban, Kitâbü´l-Azamet´de Rabi´ bin Enes´den rivâyet ettiğine göre, Ona şöyle sorulmuştur:

Ruhları alan Melek´ül-mevt yalnız mıdır?

O demiş: Melek´ül-mevt, ruhların idaresine bakar, bu konuda onun yardıcıları vardır. O onların reisidir. Her adımı Maşrıktan Mağribe kadardır.

Ben (Ebu Şeyh) Ona sordum:«Müminlerin ruhları nerde kalır?»


Dedi: «Sidretü´l-Muntehada».


ibn-i Ebi -Dünya Emri yönetenler[1] ayetinde îbn-i Abbâs (Radiyallahû anh) ´dan rivayet ettiğine göre şöyle demiştir:

Onlar Melekü´l-mevt ile beraber ruhları alırken ölünün yanın da bulunan meleklerdir. Bir kısmı ruhla beraber yükselir. Bir kısmı orda yapılan dualara amin der. Bir kısmı da Ölünün namazı kılınıp defnedilinceye kadar onun için istiğfar ederler.


îbn-i Ebi´d-Dünya, «Denilir kimdir onu yükseltiyor» [2] âyetinde îkrime´den rivayet ettiğine göre,

şöyle demiştir: «Ölüm meleğinin yardımcıları birbirlerine derler:

Kimdir ruhunu ayağının başından çıkacağı yere yükseltiyor.»


Hars bin Hazrec´in babası (Radiyallahû anh) ´dan rivayet edildiğine göre, şöyle demiştir:

Bir ensarinin başında, Melekü´l-mevte bakarken Resûlüllah (Sallallâhû Aleyhi ve Sellem) den şöyle dediğini işittim:

«Ey Melekü´l-mevt! Arkadaşıma yumuşak davran, çünkü o mümindir. Melekü´l-mevt, dedi:

Rahat ol, gözün aydın! Ben bütün mü´minlere yumuşak davranırım.»

Bil yâ Muhammed. Ben insan oğlunun ruhunu alırım. Bağıran birisi oldu mu ruhu elimde iken kalkar ve :

«kimdir bu bağıran? Vallahi biz ona zulmetmedik, ecelini de önceye almadık. Kaderini ace­leye getirmedik. Ruhunu almakta bizim bir günahımız yoktur. Eğer Allan´ın yaptığına razı olsanız ücreti edinirsiniz; eğer kızarsanız günaha girersiniz. Biz sık sık size geliriz. Sakının, sakının. iyi, kötü, göçebe, yerli, dağli, ovalı herkesi, hergün inceliyoruz. Biz onların büyüğünü küçüğünü, kendilerinden daha iyi biliriz. Vallahi şayet bir sineğin ruhunu almak istesem Allah izin vermeden alamam,» derim.

Ca´fer bin Muhammed dedi ki:

Bu melek, namaz vakitlerinde insanlari teftiş eder. Ölüm anın'da, baktığı zaman; eğer namaza devam edenlerden ise, melek ona yanaşır, şeytanı ondan kovar. O tehlikeli anda ona kelime-i şehadet telkin eder.

Bu hadisi Ebi Hatem tefsirinde Ebû Şeyh Azamet, kitabında Cafer bin Muhammed'den o da babasından, Mu´dal-merfu (Yani Resûlüllah (Sallallâhu Aleyhi ve Sellem)´e varan senedinde, ,sahabe'den önce iki kişi eksik olarak) rivayet etmişlerdir.


îbn-i Ebi Dünya ve Ebû Şeyh Hasan´dan rivayetlerine göre, şöyle demiştir:

«Ölüm meleği her gün her evi ziyaret eder, kimi görse ki rızkını bitirmiş eceli gelmiş onun ruhunu alır. Ruhunu aldığı zaman evdekiler inlemeye ve ağlamaya başlarlar. Ölüm kapısının yanlarını tutup benim ne günahım var ben de memurum; Vallahi ne onun rızkını yedim ne ömrünü yitirdim. Ne de vadesini (ecelini) eksilttim. Ben sizden hiç kimse bırakmayıncaya kadar sık sık size geleceğim, der.

Hasan dedi ki: Vallahi, eğer onlar o meleğin makamını görüp sözünü îşitseydiler, ölülerinden vaz geçip kendi hallerine ağlayacaktılar.


Mervizi, Cenazeler konusunda, Süleym bin Atiyye (Radiyallahü anh) ´den rivayet ettiğine göre, şöyle demiştir:

«Selman, sekeratta olan bir dostunun ziyaretine gitti. Dedi ki:

´Ey ölüm meleği, arkadaşıma iyi davran. Çünkü o mümindir.´ Bunun üzerine hasta adam konuşmaya başladı ve ölüm meleğinin: «Ben her mü´mine yumuşak davranırım.» söylediğini nakletti.


Zübeyr bin Bekkar ve ibn-i Asakir, bir kaç tarikle Humeyd bin Meymun o da babasından rivayet ettiği üzere şöyle demiştir:

Münbicte (Suriye Halebin bir kazası) Muttalib'in Abdullah bin Hantab´in yanına gidenlerden idim. Kendini ölüme hazır görüyordu. Ölümde zor bir hale girdi. Baygınken yanındakilerden bir adam dedi:

Yâ Rabbi ona Ölümü kolaylaştır. Çünkü şöyle şöyle övülür bir adamdı. Bunun üzerine hastamız ayıldi ve kimdi bunu söyleyen? dedi. Falan kişi dediler. O:

Melekü´l-mevtin «Ben her mümin için cömert ve yumuşağım.» dediğini söyledi ve bir daha gözünü kapayıp öldü.


îbn-i Ebi -Dünya, Übeyd bin Umeyr´den rivayet ettiğine göre, şöyle demiştir:

İbrahim (Aleyhisselam) bir gün evinde iken, yanına güzel üstü başı düzgün bir adam girmiş. Hz. İbrahim sormuş:

Ey Allah´ın kulu kim seni eve soktu.?

Adam: «Evin sahibi beni soktu, demiş.»

«Hz. İbrahim: Sahibi ona daha layıktır; Sen kimsin? demiş.

O; Ben Melekü´l-mevtim demiş.

Hz. İbrahim: Senin hakkında bana bazı şeyler anlatılmıştı, onları sende göremiyorum, demiş.

O, yüzünü çevirince Hz. İbrahim ne görsün? Dehşet saçan gözler, ok başları gibi kıllar, kafasında dikilmiş.

Hz. İbrahim (Aleyhi´s-salâtü ve´s-selâm) bundan sakınıp evvelki şekline dön demiş. Melek, dönüp:

Yâ İbrahim! Allah sevdiği kullarına beni göndermek istediği zaman evvelâ gördüğün birinci şeklimle gönderir.»


Vehb´den rivayet edildiğine göre şöyle demiştir:

«İbrahim (Aleyhisselam) evinde bir adam görmüş «kimsin?» demiş.?

O: Melekü´l-mevtim, demiş. Hz. İbrahim ona:

´Eğer doğru söylüyorsan, bana bir alâmet göster, bileyim ki sen ölüm meleğisin demiş.

Melek ül mevt; Yüzünü çevir´ demiş. O da çevirmiş, sonra ´yine yüzünü çevir demiş. O da çevirip bakmiş, onu kafir ve fâcirlerin ruhunu aldığı şekliyle görmüş. Titreyip yere düşmüş, ölü durumuna gelecek kadar korkmuş.


ibn-i Mes´ud ve îbn-i Abbâs (Radiyallahû anhümâ)´dan rivayet edildiğine göre, şöyle demişlerdir:

«Allah (Celle Celâlühü) Hz. İbrahimi dost ve halil edindiği zamanı, ölüm meleği ona müjde vermek için Rabbinden izin istemiş. Ona izin vermiş, gelip Hz. İbrahim´e (Aleyhisselam) müjde vermiş. Hz. İbrahim (Aleyhisselam) :

El-Hamdu lillah, deyip ölüm meleğine! kafirlerin ruhlarını nasıl aldığını bana göster, demiş.

Ölüm meleği: Yâ İbrahim, sen buna dayanamazsın.
İbrahim (Aleyhi´s-salâtü ve´s-selâm) : Dayanırım, demiş.

Melek: Öyle ise yüzünü çevir. O da yüzünü çevirmiş bir de ne görsün önünde katran gibi bir adam;

başı göğe değiyor. Ağzından ateş alevleri yükseliyor. Kılları adam büyüklüğünde, ağzından kulaklarından ateş saçıyor. Bunun üzerine bayılmış. Ayılırken meleğin «eski şeklîne döndüğünü görmüş. Sonra meleğe:

Ey ölüm meleği eğer kâfir senin o şeklinden başka hiçbir musibet ve belâya uğramasa da o ona yeterdir., demiş.

Madem Öyledir bana müminlerin ruhlarını nasıl aldığını da göster.

O demiş, «yüzünü çevir» o da çevirip döndüğünde; insanların en güzellerinden en güzel yüzlü, hoş kokulu, beyaz bir elbise içinde bir genci görmüş.

Hz. İbrahim (Aleyhi´s-salâtü ve´s-selâm) :

Ey ölüm meleği, eğer mümin ölüm anında hiç bir ikram, ve göz nuru göremezse de, bu şeklin ona kâfidir, demiş.


îmam Ahmed Zühd´te Ebû Şeyh, Azamet kitabında ve Ebu-aym, Mucâhid´den rivayet ettiklerine göre, şöyle demiştir:

«Yeryüzü Melekü´l-mevt için bir leğen kılınmıştır. İstediği taraftan alıyor. Onun yardımcıları vardır, ruhları alıyorlar, o da o ruhları onlardan teslim alıyor.»


Ebû Şeyh, Hakem bin Uteybe´den rivayet ettiğine göre şöyle demiştir:

«Ölüm meleğinin eli altında dünya, adamın eli altındaki leğen gibidir.»


îbn-i Ebi Dünya ve Ebû Şeyh, Agar bin Süleym´den, şöyle dediğini rivayet etmişlerdir:


«Hz. ibrahim (Aleyhisselam), ismi Azrail olan iki gözü yüzünde, iki gözü kafasında bulunan meleğe sormuş:

Ey Melekü´l-mevt, iki kişi biri maşrıkta, biri mağripte olsa veya bir veba olsa, veya bir savaş olsa sen ruhları almakta ne yaparsın?

Melekü´l-mevt demiş: Ruhları çağırırım. Onlar elimin altında olurlar.

Ravi demiş ki, «Melekü´l-mevt´ için yer bir leğen gibidir. îstediği yerden alabiliyor.»


ibn-i Ebi Dünya, Hasan bin Ümâre tarikiyle Hakem´den rivayet etmiştir:

Yakup {Aleyhisselam) ölüm meleğine: Doğan her nefsin ruhunu alan sen misin? demiş.

Melek:Evet, demiş.

Yâkup (Aleyhisselam) : Nasıl oluyor?, sen benim yanımdasın ruhlar da dünyanın etrafındadırlar?

Melek: Allah bana dünyayı musahhar kıldı. O benim için ayağınızı koyduğunuz leğen gibidir. O istediğiniz tarafa elinizi uzatabildiğiniz gibi ben de her taraftan ruhları alabilirim.


Deynuri, «Mücâlese»de, Ebi Kays el-Ezdi´den şöyle rivayet etmiştir.

«Melekü´l-mevte denilmiş;

´Sen ruhlari nasıl alıyorsun?´, Melek demiş».

´Ben çağırıyorum, onlar da bana geliyorlar.


İbn-i Ebi Dünya ve Ebû Şeyh ve Ebû Nuaym, sehr bin Harsfi,den rivayet ettiklerine göre şöyle demiştir:

-Melekü´l-mevt, oturur, dünya ayakları arasında kalır. insan ecellerinin yazıldığı levha da elinde olur. Önünde melekler hazır dururlar. O gözünü kırpmadan levhaya bakar; bir ecele rast geldiği zaman bunun ruhunu alın» der.


İbn-i Ebi Hatem ve Ebû Şeyh İbn-i Abbâs (Radiyallahû anh)´ rivayet ettiklerine göre, ondan şöyle sorulmuştur:

Aynı anda biri mağrip´de, biri maşrık´ta olan iki kişiye ölüm meleğinin gücü nasıl erişir. O demiş:

Ölüm meleğinin şark garp ahâlisine, karanlığa havaya, bize ulaşması, birinizin eli altındaki sofraya elini uzatmasi gibidir. istediği taraftan alabilir.


Cüveybir, tefsirinde; Kelbi´den o da Mücahid´den o da İbn-i Ab­bâs (Radiyallahû anh) ´dan şöyle dediğini rivayet etmiştir:

«Bütün ruhları alan ölüm meleği, sizin oturağınızı kapsadığınız gibi, yeryüzünü kapsamıştır. Beraberinde rahmet melekleri ve azap melekleri bulunur. iyi birisinin ruhunu aldığı zaman onu rahmet meleğine bırakır. Kötü birisinin ruhunu aldığı zaman onu azap meleğine brakır.


İbn-i Ebi Dünya ve Ebû Şeyh, Ebû Müsennâ el-Humsi´den şöyle dediğini rivayet etmişlerdir.

«Dünya dağıyla, ovasıyla, Ölüm meleğinin ayakları arasındadır. Beraberinde rahmet melekleri ve azap melekleri bulunur. O ruhları alır, iyilerini rahmet meleklerine, kötülerini azap meleklerine bırakır.»

Demişler: «Şayet bir vak´a olsa veya kılıç şimşek gibi hızlı kesse o zaman ne yapar?»

Demiş: «Ruhları çağırır, ruhlar ona gider.


îbn-i Ebi Hatem, Züheyr bin Muhammed´den şöyle dediği rivâyet etmiştir: Denilmiş:
Yâ Resûlullah (Sallallâhû Aleyhi ve Sellem) ölüm! meleği birdir. Halbuki ordular şarktan garba, her yerde savaşıyorlar. Bu arada nice ceninler düşer, ölenler olur.

Resûlullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem, buyurmuş:

Allah Melekü´l-mevt için dünyayı elinizin altındaki leğen gibi oluncaya kadar dürdü, işte böyle olunca hiç bir şey ondan kaçar mı?


ibn-i Ebi Şeybe, Musannef´inde Abdullah bin Nümeyf, o da A´mes´den, o da Hayseme´den şöyle rivayet ettiğini söylemiştir:

-Ölüm meleği Süleyman bin Davud´a gelmiş; onun dostu idi. Süleyman (Aleyhisselam) ona demiş:

Neden bir evden kimseyi bırakmıyorsun da, yanındaki diğer evden hiç kimsenin ruhunu almıyorsun?

Melek demiş: Ben ne aldığımı bilmiyorum. Ben ancak Arş´ın altında olan isimler içinde bulunan ve bana verilen sahifelere bakıyorum.

Aynı senedle Hayseme´den şöyle dediği rivayet edilmiştir:

Melekü´l-mevt, Hz. Süleyman´nın yanına girip orda oturandan birisine süze süze bakmış. Çıktığı zaman adam demiş:

Bu kimdi? Demiş:


O! ölüm meleği idi.

Adam: Bana öyle bakıyordu ki sanki ruhumu almak istiyordu.

Sonra Hz. Süleyman ona demiş; Benden ne istiyorsun?

Adam demiş: Beni havaya bindir, beni Hindistan´a bıraksın.

Hz. Süleyman havayı çağırmış, onu havaya bindirip Hindistan´a bıraktırmış.

Sonra, ölüm meleği yine gelmiş. Hz. Süleyman ona:

Sen arkadaşımı neden süzüyordun, demiş.

Melek: Ona şaşırmıştım. Hindistan´da ruhunu almak için emredildim, halbuki o senin yanındaydı. .. demiş.


İbn-i Asakir, Hayseme´den şöyle dediğini rivayet etmiştir :

Süleyman bin Davud, ölüm meleğine demiş.

Ruhumu almak istediğin zaman, bana bildir.

Melek: Ben onu bilmem. Bana ancak içinde isimler olan kitaplar verilir, demiş.

îbn-i Ebi Hatem; îbn-i Abbas (Radiyallahû anh'dan şöyle dediğini rivayet etmiştir: .

Bir melek İdris (Aleyhisselam)´a gelmek için izin istemiş; izin aldıktan sonra, gelip ona selam vermiş. İdris (Aleyhisselam) ona:

Seninle ölüm meleği arasında bir ilişki var mı?

Melek: Melekler içinde O benim kardeşimdir, demiş.

İdris (Aleyhisselam) : Öyle ise, onun yanında bana bir yararın olabilir mi?

Melek: Eceli takdim ve tehir etmek ise o yok. Fakat ölüm anında sana yumuşak davranması için ona söyleyeceğim.

Melek: Kanadlarımın arasına bin, demiş. İdris (Aleyhisselam) binmiş. Onu en yüksek göğe çıkartmış. Orda İdris (Aleyhisselam) kanadlar arasında iken, ölüm meleğiyle karşılaşmışlar.

O melek, ölüm meleğine demiş: Benim senden bir ricam var.

Ölüm meleği: Biliyorum, İdris için bana bir şeyler söyleyeceksin. Onun ismi silindi. Göz kırpmasının yarısı kadar eceli kaldı. işte o zaman İdris Aleyhisselam meleğin kanatlarının arasında öldü.


îmam Ahmed «Zühd»de ve ibn-i Ebi´d-Dünya Muammer´den şöyle dediğini rivayet etmişlerdir:

«Öğrendik ki ölüm meleği ruhunun alınmasıyla emir olunmadıkça kimin ecelinin ne zaman olduğunu bilmez.»


İbn-i Ebi Dünya, İbn-i Cüreyc´den şöyle rivayet etmiştir:

«Haberimiz oldu ki, Melekü´l-mevte filan vakitte, filan günde falanin ruhunu al denilir.»

Mervizî ve İbn-i Ebi Dünya ve Ebû Şeyh, Ebî Sa´sa, Câbir bin Zeyd´den şöyle rivayet etmişlerdir.

«Ölüm meleği acıtmadan ruhları alıyordu. insanlar, ona sövüp lanet edince Rabbine şikayette bulundu. Allah acıları araya koydu, ölüm meleği de unutuldu. Artık falan kişi, filan hastalıktan öldü, denilir.»


Ebû Nuaym, A´mes´den rivayet ettiğine göre şöyle demiştir:

«Ölüm meleği insanlara görünüyor idi. Adama gelirdi. ihtiyacı'nı bitir, ben senin ruhunu alacağım derdi. Sonra insanların kendisinden şikâyet ettiğini Rabbine şikâyet etti. Allah da hastalığı gönderdi ve artık ölüm gizli oldu.»


Ebû Hüreyre Radiyallahû anh,dan rivayet edildiğine Resûlullah (Sallallâhû Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurmuştur:

Ölüm meleği insanlara aynen gelirdi. Musa Aleyhisselam) önce onu tokatlayıp gözünü patlatınca Melek Rabbine gidip: «Yâ Rabbi kulun Musa gözümü patlattı» dedi.

«Eğer senin katında kerim olmasaydı, ona azap verecektim.:

Allah meleğe: «Kuluma git ona söyle, elini bir öküz postuna koysun. Elinin kapsadığı her kıl başına bir sene ona ömür olacak.»

Melek gelip söyledi.

Musa (Aleyhisselam) : Bundan sonra ne olacak?

Melek: Ölüm, dedi.

Musa Aleyhi´ s-salâta ve´s-selâm) :Öyle ise şimdi olsun.

Melek onu kokladı, ruhunu aldı, gözü de yerine geldi. işte bundan sonra. Melek artık insanlara gizli gelmeye başladı.


Ebû Hüzeyfe, îshak bin Bişr, «Sedâid» kitabında kendi senediyle îbn-i Ömer´den şöyle dediğini rivayet etmiştir:

Ölüm meleği: Yâ Rabbi senin kulun İbrahim, öleceğine çok üzülüyor.

Allah meleğe: Git, ona söyle! Dost´un, dosttan ayrılığı uzadıkça ona kavuşmak ister..

Melek gidip tebliğ etti.

Hazret-i İbrahim (Aleyhi´s-salâtü ve´se lam) : Evet Öyledir, yâ Rabbi, sana kavuşmayı çok isterdim.

Melek ona bir reyhan verdi. Kokladı ve o anda melek onun ruhunu aldı. .


Ebû Şeyh, Muhammed bin Münkedir´den şunu rivayet etmiştir.

Ölüm meleği, İbrahim (Aleyhisselam) ´a demiş:

Allah, müminin ruhunu aldığım kolaylıkla senin ruhunu almamı emretti.

İbrahim (Aleyhisselam) : Senden seni gönderenin hakkı için benim hakkımda ona yalvarmanı diliyorum, dedi.

Melek Rabbine gidip: Senin dostun kendisi için benim sana yalvarmamı istedi.

Allah meleğe buyurdu: Ona git ve söyle senin Rabbin diyor ki ´dost dostuna kavuşmak ister.

Melek ona söyledi.

İbrahim Aleyhisselam : Öyle ise emredildiğini hemen yap, dedi.

Melek dedi: Yâ İbrahim hiç içki içtin mi?

İbrahim (Aleyhi´s-salâtü ve´s-selâm) : Hayır, dedi.

Melek ağzını kokladı ve ruhunu aldı.

îmam Ahmed, Ebû Hüreyre (Radiyallahû anh'dan rivayet ettiğine göre,

Resûlullah (Sallallâhû Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:

Dâvud (Aleyhisselam)´da şiddetli bir gayret vardı. çıktığı zaman bütün kapıları kapatırdı, gelinceye kadar kimse evine girmezdi. Bir gün dışarı çıkar. Döndüğünde bakar, evinde ayakta bir adam duruyor.

Dâvud (Aleyhisselam): Sen kimsin? demis.

Ben öyle birisiyim ki, krallardan korkmam. Engeller, girmeme mani olmaz.

Hazret-i Davud (Aleyhi´s-salâtü ve´s-selâm) :

Öyle ise sen ölüm meleğisin. Allah´in emri başüstüne gelmiş, dedi. Elbisesine büründü ve hemen ruhu alındı.


Taberani´nin, Hüseyin (Radiyallahû anh) ´dan rivayetine göre :

Cebrail, Peygamber (Aleyhisselatu Vesselam)´ın vefat gününde yanına geldi;

Ona; Kendini nasıl buluyorsun, diye sordu.

Resûlullah (Aleyhisselatu Vesselam) : Yâ Cebrail çok sıkıntı ve gamda bulunuyorum.

Bu arada ölüm meleği, kapıda izin istedi.

Cebrail (Aleyhi´s-salatü ve´s-selâm) : Yâ Muhammedi- işte bu ölüm meleğidir. Yanına girmeye izin istiyor. Senden önce hiç bir insanoğlundan izin istemediği gibi senden sonra hiç kimseden izin istemeyecektir.

Cebrail´e: Ona izin ver, dedi. O da izin verdi.

Ölüm meleği Onun önünde ihtiramen durdu ve: Allah beni sana gönderdi, sana itaat etmemi emretti, eğer buyurursanız ruhunuzu alacağım, şayet istemiyorsanız, bırakırım dedi.

Resûlullah (Sallallâhû Aleyhi ve Sellem): Yapar mısın ey Ölüm meleği? diye sordu.

O: Evet, dedi.

Resûlullah (Sallallâhû Aleyhi ve Sellem) : Öyle ise emrolunduğunu yap, dedi.

Cebrail (Aleyhi´s-salâtü ve´s-selâm) : Allah seni yanına almak istiyor, dedi.

Resûlullah (Sallallâhû Aleyhi ve Sellem) : Emrolunduğunu yap ey melek, diye buyurdu.

îmam Ahmed «Zühd» de ve Said bin Mansûr, Ata bin T ´esâr´dan şöyle dediğini rivayet etmişlerdir:

Ölüm melegi, her gün beş sefer her evin ahalisini inceler. Ruhunu almakla emr olunduğu kimse var mı, yok mu diye bakar.»

ibn-i Ebi Hatem Ka´b´dan şöyle dediğini rivayet etmiştir:

«İçinde insan olan her evin kapısına ölüm meleği, her gün yedi sefer bakar; ruhunun alınmasıyla emrolunduğu kimse varsa ruhunu alır

İmam-i Ahmed, «Zühd»de ve Ebû Şeyh, Mücahid´den şöyle dediğini rivayet etmişlerdir:

«Ölüm meleği, taş olsun, çadır olsun, yeryüzündeki her evi günde iki sefer ziyaret eder.»


îbn-i Ebi Seybe ve İmam-i Ahmed´in oğlu ´Abdullah, Zevâidü?z-Zühd´de, Abdullah et-Teymi´den şunu rivayet etmişlerdir:

Ölüm meleği her evi her gün iki sefer araştırır.»

Ebû Nuaym, Sabit el-Bennâni´den şöyle dediğini rivayet etmiştir:

«Gece gündüz yirmi dört saattir, her saat başına Ölüm meleği gelir ve her ruh sahibinin başına dikilir, eğer ruhunun alınmasıyla emrolunduysa, ruhunu alır, yoksa gider.


Enes (Radiyallahû anh) ´den merfûan rivayet edildiğine göre:

«Ölüm meleği her gün yetmis sefer kulların yüzüne bakar. Meleğin kendisine gönderildiği kul güldügü zaman,
melek de tuhaf şey! Ben ruhunu almak için gelmişim, o da gülüyor» der.


Ebû Şeyh, Kitabü´l-Azamet´de, ve ibn-i Ebi Dünya Zeyd bin Eslem´den şöyle dediğini rivayet etmişlerdir:

«Ölüm meleği her gün beş sefer evleri inceler. Ve hergün bir sefer insanoğlunun yüzüne bakar. Bu bakmaktan insanlara sıkıntı ve inkibaz basar, yüzü değişir.»


Ebul Şeyh, îkrime´den şöyle dediğini rivayet etmiştir:

«Ölüm meleği her gün üç veya beş sefer insanların hayat kitabına bakar.»


Enes (Radiiyallahu anh'dan. rivayet edildiğine göre,

Resûlullah (Sallallâhû Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurmuştur: «Hayvanlar ve böcekler, tesbih etmektedir. Tesbihleri bittiği zaman Allah ruhlarını alır. Bunlarda ölüm meleğinin müdahalesi yoktur.»

Bu hadisin başka bir rivayet yolu vardır. Kavilerden olan Hatip, Malik´ten, İbn-i Ömer hadisinden rivayet etmiştir. Aynısını îbn-i Atiyye ve Kurtubi´de rivayet etmişlerdir. Ve mânâsı şöyle olur:

Allah, ölüm meleğinin müdahalesi olmadan hayatlarını alır.

İnsan ise, ruhunu almak için melek ve yardımcılarına yaptırmakla müşerref kılınmıştır.

Ravilerden olan Hatip, Malik´ten o da Süleyman bin Muammer el -Kitabi´den rivayet ettiğine göre şöyle demiştir:

Malik bin´ Enes´in yanında idim, Bir adam ondan, Pirelerin ruhlarını ölüm meleği mi alır? diye sordu. Uzun uzun bekledi, sonra: Ruhu var mi?, diye sordu.

O «Evet» deyince

Malik: Öyle ise ölüm meleği onların da ruhlarını alır,


Cuveybir, tefsirinde, Dahhak´tan o da îbn-i Abbâs (Radiyallahû anh) ´dan şöyle dediğini rivayet ediyordu :

«Ölüm meleği insanların ruhlarını almakla müekkel kılınmış. Odur onların ruhlarını alan. Cinlere, şeytanlara, kuşlara, vahşi hayvanlara, böceklere, balıklara, karıncalara, ayrı birer melek müekkel kılınmıştır, ruhlarını almakla görevlidirler.

Denizdeki şehidler ise, Allah onların ruhunu alır. Allah yolunda denizlerin, derinliklerinde şehit düştükleri için kerametlerinden dolayı onların ruhu Ölüm meleğine bırakılmıyor.

Bu hadisin ravileri içinde Cuveybir cidden zaifu-rivâye, birisidir.

Dahhâk ile İbn-i Abbâs arası da kesiktir. Hadisin son kısmı için merfu´ (sağlam) bir delili vardır. .


İbn-i Mâce, Ebû Ümâde (Radiyallahû anh) dan şöyle rivayet etmiştir : ´

Resûlullah (Sallallâhû Aleyhi ve Sellem) den işittim ki diyor:

«Allah, ruhların kabzedilmesi için bir melek müekkel kılmıştır. şehidler müstesna, onların ruhlarını Allah direkt kendisi alır.»


îbn-i Ebi Şeybe, Musannef te Abdullah bin İsa´dan şöyle dediğini rivayet etmiştir:

«Sizden öncekilerden bir adam vardı. Karada Allah´a kırk sene ibâdet etti. Sonra ´Yâ Rabbi, denizde ibadet etmek istiyorum´ dedi. Bir topluluğa rast geldi, gemilerine binmek istedi, onlar da onu bindirdiler. Gemileri Allah´in istediği kadar gitti. sonra, suyun kenarındaki bir ağacın yanında durdu. Adam, dedi:

´Beni bu ağacın üstüne bırakın´. Onlar da onu bıraktılar ve gemileri onları götürdü. O arada bir melek göğe daima onunla yükseldiği sözleri söyleyip göğe çıkmak istedi. Fakat söyleyemedi. Anladı ki bu onun bir hatâsının neticesidir. sonra ağacın başındaki adama gitti. Kendisine şefaat etmesini istedi. Adam namaz kıldı, dua etti ve ruhunu alan meleğin o olmasını istedi ki, Ölüm meleğinden ona daha kolay olsun.

Eceli geldiği zaman o melek ona geldi. Ve:

«Daha evvel senin sefaatini benim hakkımda kabul ettiği gibi Rabbimden benim şefaatimi senin için kabul etmesini ve benim senin ruhunu almamı istedim... işte istediğin zaman senin ruhunu alırım,» dedi.

Adam hemen secdeye kapandı, gözünden bir yaş aktı ve öldü. [3]



Bîr Mesele

îbn-i Asâkir, «Tarihlinde, Ebû Zur´ate (Radiyallahû anh)´den şöyle dediğini rivayet etmiştir:

Necip bin Ebû Ubeyd el-Bezzi bana dedi ki:

Rüyamda ölüm meleğini gördüm. Diyordu:
«Babana söyle bana salavat getirsin, ruhunu aldığım zaman ona yumuşak davranayım.»

Ben bunu babama anlattım, babam dedi ki:
«Ey oğulcuğum, benim ölüm meleğiyle olan ünsiyetim ananla olan ünsiyetimden daha fazladır.


İbn-i Asakir Zeyd bin Eslem yoluyla, babasından şöyle dediği rivayet ediyor:

îbn-i Ömer (Radiyallahû anhüma)in Resûlullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem,den rivayet ettiği:

«Hastalıktan üç gün yatan her müslüman yazılmış vasiyetini basucunda bulundurmalı.» hadisini hatırladım. Vasiyetimi yazmak için mürekkep ve kağıt istedim. O, arada uyku bastırdı, yazmadan yatmıştım.

Yatarken, içeriye beyaz elbiseli, hoş kokulu, güzel yüzlü birisi girdi.

Dedim: Yâ filan, kim seni içeri soktu?

Dedi ki: Evin sahibi.

Dedim: Sen kimsin?

Melek: Ölüm meleğiyim, deyince ben korktum.

O: Korkma senin ruhunu almaya gelmedim, dedi.

Ben: Öyleyse bana ateşten kurtulmam için bir berâet yaz!

O: Hokka ve kağıdı ver, dedi.

Ben, yatarken yanımda kalan hokka ve kağıda elimi uzattım başucundaydı. Aldım.

O: yazmaya başladı. Kağıdın arkasını önünü doldurdu.

Ben kağıdı elime aldım.

O dedi: İşte bu senin berâetindir. Allah sana rahmetiyle muamele etti.

Ben korkudan uyandım. Lambayı istedim. Baktım, yatarken yanımda kalan kağıdın iki yüzünde de; yazılmış. [4]

Bir Fasıl : Kurtubi demis Ki: Söyle size müekkel olan

ölüm meleği sizin ruhunuzu alır. (Secde, 11) ayetiyle.

«Elçilerimiz onun ruhunu aldılar,» (En´am, 61) ayeti arasinda münafat olmadığı gibi.

«Melekler onların ruhlarini alır.» (Nahl, 28) âyetiyle,

«Allah nefisleri alır» (Zümer, 42) âyeti arasında da münafat ve zitlik yoktur . Çünkü, ruhu almak fiilini ölüm meleğine izafet etmek, ruhlar onda durdugu içindir. Aynı fiili diğer meleklere izafe etmek onlar ruhları bedenlerden aldıkları içindir. Onlar alır, Melek´ül-mevt kabz eder, tutar. Ve ayni fiili Allah ´a izafe etmek, hakiki fail o oldugu içindir.

Kelbi demis ki:

«Melekü´l-mevt ruhu cesedden alır, rahmet veya azap meleklerine teslim eder. Ölüm meleğinin mümin ve kâfire nisbeten şeklinin değişmesi ise açıktır. Çünkü, «meleklerin istedikleri şekle girebildikleri» mukarrar bir meseledir. [5]


[1] Nazirat, 5
[2] Kiyamet
[3] Imam Celaleddin Es-Suyuti, Kabir Alemi, Kahraman Yayinlari: 87-104.
[4] Imam Celaleddin Es-Suyuti, Kabir Alemi, Kahraman Yayinlari: 104-106.
[5] Imam Celaleddin Es-Suyuti, Kabir Alemi, Kahraman Yayinlari: 106.

Amin cümlemizden inşallah nazgülüm. gülgün, zümrüt kardeşim.
TEŞEKKÜRLER.

ALLAH (c.c) razı olsun kartal__13 baba

esra.13 Nickli Üyeden Alıntı

ALLAH (c.c) razı olsun kartal__13 baba

cezakallahu hayran.
okuyan gözlerine sağlık evlad...

Allah razı olsun emeğine sağlık abi

mihrab Nickli Üyeden Alıntı

Allah razı olsun emeğine sağlık abi

cezakallahu hayran mihrab kardeşim...