Yavaş yavaş ve sessizce boşalıyordu gözyaşları
Kim bilir nerde kalmıştıhangi hevesin veya çilenin derdiyle nefesini buğulamıştı
Durağa artık ramak kalmıştııstıraplar sineden bir bir ummana hüzünle dölülecekti
Söyle kim beklenecektihangi sitemler dile gelecekti
verilen sözler bir bir derlenecekti
Artık garip bir yolcuyum benne papucu ve ne de urbayı dert edinmezken
Dil lal oluphicrana bırakırken
efkarın sahillerinde nefesin kadrini edeple anarken
Ömür sahnesinden sessizce çekilirkenkabirlerin hatırını sual ederken
haşyetin dilinden
Ah çektirenhüznü terennüm ettiren
boyun büktüren
çaresiz bahtım için ya sabır derken
Seyrediyordumaziz nefesin içinden çıkamadığı müşkül durumu nefeslenirken
Şahit olduklarım karşısında içim kan ağladıyüreğim parçalandı
mahzun bir hal vardı
Ellerini kaldırdıyüzünü hıçkırıkla kapattı
nefes nefese kalmıştı
ne yapmak bir yarardı
Derdini mi sormalıydımkalbini mi aramalıydım
yarasını mı sarmalıydım
kala kaldım
Bir insan olduğumuzuzafiyetlerimizle anlam bulduğumuzu
duyguların ahını hatırladım
Kim çekmiyor kiemelle
umudu karıştırmıyor ki
kalple yüreğin farkını anlıyor da kaldım
Sanki bir nebze olsun ferahlamıştım yaşanacak bir şey varsa yaşanmalıyı biraz araladım
Sonra kendi sayfalarımınarasına dalarakhiç ummadığım kadar hayıflandım ve ağladım
Pekineydi farkımız
farklılıklar adına hiç engel olamadığımız hissiyatı sıkıntılarımız
İrade namına tutarlığımıztercihler konusunda yanılgılarımız
vefa adına uğradıklarımız
Ya dillendirdiğimöğündüğümüz aklımız
karsız fikir sattıklarımız yolda bıraktıklarımız
Kim ve ne adına hayıflanmalıydıkneler yaşıyorsak ve ne umuyorsak bir bir saymalıydık
Karşı çıktığımızhırsımızla savrulduğumuz ve bir hiç uğruna yanılgılarımız yokmuydu
Hep ön yargılarla ve hatta yargılamalarlafutursuzca suçlamalarla yol almıyor muyduk
Söyle kimi ve neyi hangi hakla suçluyorduk en az suçladığımız kadar da bizler suçlukduk
Ne rahmeti hakkıyla nefeslendikne muhabbetin iştiyakıyla aklandık
niye açmazdaydık
Mustafa CİLASUN