İmam yerİne vekİl birakabİlİr

[ACİZKUL]

785- Sehl b. Said (r.a) anlatıyor, “Amr b. Avf oğulları arasında çatışma olmuştu. Rasûlullah (s.a.v)’e bu durum ulaşınca öğle namazını kılıp onların aralarını bulmak için onların yanına gitti. Bilal’e de: “Ey Bilal, ikindi namazı vakti gelir de ben gelemez isem Ebû Bekir’e söyle namazı kıldırsın” dedi. İkindi vakti gelince Bilal ezan okudu sonra kamet getirdi ve Ebû Bekir’e “öne geç” dedi. Ebû Bekir öne geçti ve namaza başladı. Biraz sonra Rasûlullah (s.a.v) çıkageldi. Bu iş insanlara zor geldi de ellerini şakırdatmaya başladılar -Ebû Bekir namaza durduğu an sağa sola dönüp hiç bakmazdı- Ebû Bekir şakırdatmanın çoğaldığını görünce kendisini tutamadı ve dönüp baktı. Rasûlullah (s.a.v) eliyle işaret ederek yerinde kalmasını istedi. Ebû Bekir Rasûlullah (s.a.v)’in bu isteğinden dolayı Allah’a hamd-ü sena etti sonra gerisin geriye gelerek birinci safa girdi. Rasûlullah (s.a.v), bunu görünce ilerledi ve namazı kıldırdı. Rasûlullah (s.a.v) namazı bitirince: “Ey Ebû Bekir! Sana yerinde kalmanı işaret ettiğim halde niçin kalmadın” diye sorunca Ebû Bekir: “İbn ebî Kuhafe’nin Rasûlullah (s.a.v)’e imamlık yapması yakışmaz” diye cevap verdi. Bunun üzerine Rasûlullah (s.a.v) cemaate hitab ederek: “Namaz kılarken herhangi bir şey olursa erkekler “Subhanallah” desin kadınlar da; “el çırpsın” buyurdu. (Dârimi, Salat: 95; İbn Mâce, İkametü’s Salat: 65)