Ya Vekil

[Reyhani]

Hayat ßir İmtihandır ,

Rabbimiz ßizi Türlü Kederlerle Dener
Yoksunluk Anında

" Ya Vekil "

Demek
En Güzeli Değil Mi ?

[Reyhani]

Cenab-ı Hak buyuruyor:

''Vekil olarak yeter." (Nisa 81)
"Benden baska vekil edinmeyin"(İsra, 2)

[Reyhani]

Ya Vekil!

Aczimi sana şefaatçi ederim
Kudretini dayanağım eylerim
Fakrımı sana elçi ederim
Rahmetini sığınağım eylerim

[Reyhani]

[Reyhani]

“Vekîl”; temsilci, koruyucu, denetleyici, bekçi, birinin işini üzerine alan mânâlarına geliyor lügatte…

“Allâh’ın vekîl olması” ise; koruyucu (hafîz), güvenilen (emîn), yardım eden (muîn), görüp gözeten (şehîd, rakîb, müheymin), yarattıklarının rızkına kefîl olan (rezzâk), işler kendisine havale edilen (müvekkel), her şeyin mâliki ve yöneticisi olan demektir.

Âyet-i kerîmelerde, Kâdir-i Mutlak olan , yalnız kendisini vekîl edinmemizi emretmektedir.



ALINTI

[Reyhani]

Vekilim ol benim Rabbim..
Ruhumu sen düze çıkar, sen onar yaralı yüreğimi..

[Reyhani]

HASBUNALLAHU VE NİMEL VEKİL...

" bize yeter, o ne güzel vekildir" sözünü,
ateşe atıldığında İbrahim aleyhisselâm söylemiştir.
Muhammed sallallahu aleyhi ve sellem de bu sözü "Müşrikler size karşı toplandılar, başınızın çaresine bakınız!" dediklerinde söylemiştir.
Nitekim bu haber müslümanların imanını arttırmıştı ve onlar hep birlikte " bize yeter, o ne güzel vekildir" demişlerdi.

Buhârî'nin Abdullah İbni Abbas radıyallahu anhümâ'dan naklettiği bir başka rivayette Abdullah şöyle demiştir:

"Ateşe atıldığı zaman İbrahim aleyhisselâm'ın son sözü:

" bana yeter, o ne güzel vekildir" demek olmuştur.

Bu sözü ilk söyleyen Hz İbrahim (as) dır..

alıntı

[Reyhani]

Sen bize yetersin RABBİM..
Senin vekaletine bürünüp, yükü dünya gemisine bırakmanın tatlı huzurunu ver bize lütfen..
Şu küçücük davalarımızı bitiriver..
Sonuca koşan ayaklarımız hayra koşsun, hırslarımız lütuflarından utansın da kendini unutsun..


İyi ki varsın kerim Rabbim, amenna,
Sen bize yetersin ve şüphesiz tek vekil Sensin ve vekillerin de en güzelisin..

[Reyhani]

" kendisine dayananları sever."

(Al-i İmran 159)

[Reyhani]

Bir işe başlarız;
üstesinden gelemeyeceğimizi anlayınca;
paniğe kapılırız; işte o zaman,
“bana yardım et” diyeceğimiz birini ararız.
Bulunca da ona güvenip dayanırız.
Yani onu kendimize vekil ediniriz.
Vekîl,
Yüce Rabbimizin güzel isimlerindendir:
Esmâ-i hüsnâ’dandır.
Kendisine güvenilip dayanılan, demektir.
Kullarının rızkına kefîl olan demektir.
Vekîl’e güvenene mütevekkil denir.
Mütevekkil de
Peygamber Efendimizin isimlerinden biridir.
Teâlâ ona:
“Ben sana Mütevekkil adını verdim” buyurmuştur.
(Buhârî, Büyû‘ 50, Tefsîr 48/3).