İçim 'ahh,ah' desede,
Ben 'af'ımla yazıyorum be defa..
Ve bir 'Can' daha gidiyor;
O kutlu beldeye..
Bana yine düşecek olan,
Sessiz bir serzeniş işte..
Seyri doyumsuz an'ların,
Can dayanmaz süzgüleri..
Ve perişan dönüş harekatlarının,
Menzideki sipervari duruşları..
Bir türlü bitmeyen bir vakit,
Ve benim tükendiğim,
Beni bitiren vakit..
Herşeye vakit olması adına mıdır;
Vaktin varlığı?..
Yoksa nedir?..
Neden var vakit?..
Ve neden sonu gelmiyor?..
Soru işaretleri asla bitmeyecek;
Vakti anlama ve anlatma adına..
Ama bir aşikarlık var ki ortada;
O da vakit sonunun,
Son anında,
Son olmadır aslında..
Varsın son olayım artık..
Dayanamıyorum..
Ve dayanamaz oldum,
Giden gidişlere..
O günün hayaliyle,
Ben dahi giderken sevgiliye;
Gül'ünle tutuştum..
Narınla serinledim..
Ve aşkınla yandım..
Vuran serseri rüzgar namıyla;
İleteyim diye..
Sinemdeki kör düğüm..
Fikrimdeki telaşlarım..
Köşe başı uğultusuyla,
Bir nutfe zuhur edince,
Sinede taşınan mahfazalarım,
Cuşa geldi de;
Neş'et eden yine ben oldum haliyle!...
Bitmiyor ve bitmeyecek;
Sevgiliyi anlamak ve anlatmak..
Ve bitimsiz bir bitişle;
Bitiyorum artık bende..
Bitmez dediğim kalemimde,
Tükendi bak işte..
Demek ki vakit geliyor..
Ve gelen vakitle birlikte,
Ben de gidiyorum artık;
EN SEVGİLİYE.. alıntı
Alıntı
Cevap: Bir Can Daha Gidiyor 'CAN'a
Leylâ’nın Zülfüne Hemen Gönül Bağlama.
