hergün biraz daha yaklaşırken son durağa
gönlüm hüzünlenir her günün sonunda daha da anlarım yaklaştığımı o son durağa yalnızlık düşer aklıma hüzün çöker yüreğime

hayallerim gelir aklıma ,umutlarım gelir ,hepsi yalan mış derim kendi kendime ,neden hep gece daha çok düşer aklıma ,sessizliğin, yalnızlığın kollarında iki heceli beş harfli ö-l-ü-m...

telafuzu bile soğuk buz gibi ,o bile yalan oysa , ölüm büyük başlangıcın en başı, yalandan hakikate geçiş ,ama yinede soğuk ,yinede hüzünlü ve acı

saatini bilmeden yaşamak ölümü her an beklemek sanki dip komşunmuş gibi heber vermeden gelecekmiş gibi her an her dakika ... ya hazırlığın yoksa!!!


mihrab