Bilmem ki nasıl bir lisan-ı hal ile anlatayım!
Tükendi artık şu nakdi ömrüm neyleyim
Şehredilmeye muhtaç ahvalimle boyun büküp umuda göçüp gideyim
Kimseye ses etmeyimkalbimin yetimliğini gizleyip inleyim
Yeter ki kimseyi üzmeyeyim
Ne hamasetin kör duvarlarında inleyim
Ne kıskançlığın esaretinde müddeti nefes için halimi eşkâle söyleyim
Ne ülfetten nasipsiz kalbin
İncesazın
Dilde sermayem yok
Nazarın perdelerinde
Ne vakit tezahür ederse
Elaman diyen gönüllerin
Vurgun yemiş garipliğin kalbindeyim
Neyleyim
Hiç okumadın ve anlamak için zanlarından kurtulmadın
Yargılayan gözlerinden
Ne kadar yakın olsak ta çok uzaktayız
Bir başka ifadeyle ayrı dünyaların rahlesinden eğitim alan soluklarız
Tashihi kanaatin
Akla gelen ne varsa gayretin yıldıran çabasıyla sabredip ve susmaya şimdi muhtacız
Çık artık kuytu karanlığın koridorundan
Sosyolojik temayüller bilinirken ve hakikatken
Tekâmüle inanmadın
Bilgi saraydan anlamadığın gibi
Aldın kitabı celili odana kapandın kaldın
Hiç anlamaya ihtiyaç duymadan okumaya çalıştın
Hafızı kuranların
Kulakları rahatsız edecek kadar teybin sesini açarak
Mustafa CİLASUN
Alıntı
