Konu: Huzur isteyen, itaat eder!..

Huzur isteyen itaat eder!..
Bir kimse îmân eder emredilenleri yapıp yasaklardan sakınırsa dünyâda rahat huzûrlu olur âhirette de ebedi saâdete kavuşur. İnsan ü teâlâya ne kadar yaklaşırsa hem dünyâda hem âhirette mutlu olur. Ve bir insan da ü teâlâdan ne kadar uzaklaşırsa hem dünyâsı hem de âhireti perişan olur. Çünkü ü teâlâ kullarına ana babalarından daha şefkatli daha merhametli ve bize bizden daha yakındır. Dolayısıyla bütün ni’metleri veren bizi insan olarak dünyâya getiren bu îmânı kendi dinine hizmetleri nasib eden bütün bu saymakla bitmeyen ni’metleri veren yüce a sırt çevirmek menfaâtçilerle dost olmak kadim dostu bırakıp da başkalarıyla uğraşmak cenâb-ı Hakkın gücüne gider.
ü teâlâ için yapılan işe ihlâs dünya için yapılana ise riyâ denir. Bunlar birbirinin tam tersidir zıddıdır. Bu sebeple insân yaptığını için yapmalıdır. Ahmet’e çalışıp da Mehmet’ten ücret beklenmez. Dolayısıyla insanlar beğensin insanlar sevsin methetsin alkışlasın diye yaşarsak cenâb-ı Haktan ne bekleriz. Yediren içiren hayat veren Odur. Cenâb-ı Hakkın bizden istediği ise Onu olarak tanımak bilmek îmân etmek ve Onun emir ve yasaklarına en azından saygılı olmaktır. Veysel Karani hazretlerine birisi gelmiş ve;
-Efendim bize bir nasihat eder misiniz? deyince;
-ü teâlâyı bilir misin? buyurmuş. O kimse;
-Evet bilirim deyince;
-Başka bir şey bilmene gerek yok buyurmuş. O kimse;
-Bir tane daha nasihat verir misiniz? deyince;
-ü teâlâ seni biliyor mu? diye sormuşlar. O kimse de;
-Elbette biliyor deyince;
-Başkası bilmese de olur buyurmuşlardır.
Bu sebeple Müslüman yaptığı işleri ne için kim için yaptığına ihlâs ile mi yoksa riyâ ile mi olduğuna dikkat etmelidir. Hedefi gâyesi dünyâ olanın ibâdetinde de dünyâsında da hayır kalmaz böyle kimse hüsrândadır. Kavuşmak istediği dünyâ her kavuştuğunda tekrar bir serap gibi uzağa gider. Dünyâ bir gölge gibidir hiç kimse bu gölgeye yetişememiştir. Kavuşmak mümkün değildir. Eğer dünyâdan yüz çevirirsek ışığa dönersek gölge arkamızdan gelecektir. Biz kaçtıkça o da koşacaktır. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Dünyâ sizin için yaratıldı. Siz de âhiret için yaratıltınız! Âhirette ise Cennetten ve Cehennem ateşinden başka yer yoktur.)
Dünyâ âşıklarına mihnet lezzetlerine aldanmayanlara ni’met ibâdet edenlere kazanç ibret alanlara da hikmet yeridir. Onu tanıyanlara selâmet yeridir. Ana rahmine nisbetle Cennet gibi âhirete nisbetle çöplük gibidir. Peygamber efendimiz;
(Arzûsu âhiret olup âhiret için çalışana ü teâlâ dünyâyı hizmetçi yapar) buyurmuştur.
ü teâlânın râzı olmadığını terk edene ü teâlâ ondan iyisini ihsân eder. Dünyâyı anlayan onun sıkıntılarından üzülmez ve dünyâyı anlayan ondan sakınır. İnsan ne için yaratılmış olduğunu unutup dünyâ zînetlerine aldanır âhiret hâzırlığı yapmazsa ebedî felâkete sürüklenir. Dünyâ ile âhiret doğu ile batı gibidir ki birine yaklaşan ötekinden uzak olur. Bir kimse ibâdetini yapmaz ve geçiminde kazancında ü teâlânın emirlerini ve yasaklarını gözetmezse dünyâya düşkün olmuş olur. ü teâlâ herkesin kalbini bundan soğutur bunu kimse sevmez.

Netice olarak insanlar ü teâlâyı inkâr ettikçe Ona isyân edip emirlerinden uzaklaştıkça geçimsizlik sefâlet işkence sıkıntı huzûrsuzluk içinde kıvrandıkları görülmüştür. Teknolejide akıllara hayret verecek ilerlemeler olduğu hâlde dünyâdaki huzûrsuzluk insanlardaki sıkıntı azalmamış aksine artmıştır. ü teâlâ insanların saâdetlerine sebep olan şeyleri emretmiş felâketlerine sebep olanları da yasak etmiştir. Müslüman olsun gayr-i müslim olsun bir kimse bilerek veyâ bilmeyerek bu emir ve yasaklara uyarsa faydalı bir ilâcı kullananların dertlerden kurtulması gibi dünyâda râhat ve huzûr içinde yaşar. Îmân eder ve bu şekilde de vefât ederse âhirette de ebedî saâdete kavuşur...

ALLAH (c.c) razı olsun.
emeğine sağlık.