güvercinin telaşlı kanat çırpışındaki ses mi?
yoksa; kelebeğin kanadındaki inadına sessiz bir çığlık gibi mi?
ya datuz-buz olan bir sırçanın
haykırışı gibi mi?
nasıl bir sestir kiperişan eder bizi duyduğumuzda??
ne kalpler kırdık
bilmeden.. ya da bile bile......
ne setler koyduk aramıza bu kırılmış kalplerden de..
sonra aşmaya çabaladık durduk çok..
dokunmak istedikulaşamadık..
ulaşmak istedikkendi ellerimizle kurduğumuz
setler engel oldu yine kendimize..
oysa
nasıl da kolaydı yıkıvermek han duvarlarını..
sıcacık bir gülümseme
içten bir çift gözle birleştiğindeeritmez mi en büyük buzulları???
esirgedik birbirimizden maliyeti sıfır olan
gülümsemelerimizi...
kolay geldi bencillik en dar anlarda..koyuvermek..
koyup kaçıvermek..
kaçarken bakmamak ardımıza
ya da
bakıp da görmemek
görmek istememek..
her ne varsa..
oysane de kolaydı düşmanlığı yoketmek
sıcacıık bir gülümsemeyle...olmaz dedik.
o bana düşman
denemedik bile hiç..korktuk belki de yanılacağımızdan..
oysa hayat ne de kısa..
düşünmek
için bile vakit yokken
bile bile zehir ettik günlerimizi
kavgalarla.
itişip kakışmakla harcadık
dünlerimizi
ziyan ettik hem düne.. hem bugüne.. hem de yarınlarımıza..
sahikalp kırıldığında nasıl bir ses çıkarır?
duydunuz mu hiç?
ben ne zaman dinlesem bir cam parçalanışı hissediyorum
peki ya siz?
alıntı