kalbime kar yagıyor..
günahlarıma kefaret arıyor gözlerim...
ellerim titriyor..yakındır..cok yakın..
bedenim toprak oluyor ama kalbim ağrıyor..
ölüm...
o soguk nefes..
o acıtan ses..
o yakan heves...
kimini sessiz sakin alır
kimini yakasından tutup götürür..
kimi gitmek ister kimi istemez..
var mı secme hakkım??
varsa ben kalayım..
günahkarım..
şükürsüzüm..
sabırsızım...
nasıl cıkarım yaradanımın karşısına??
ona nasıl ben bunları yaptım derim...
utanırım..ağlarım...dayanamam. .
alemlerin rabbinin karşısında duramamutanırım...
nefsime daldım..
hayatın pembesinde kaldım...
kimler gitmedi ki.??
en fakiri en zengini..ben mi kalacam sanıdm.??
yalnız ben mi??
gaflet uykusundan uyanma vakti geldi!!!
buz kesmiş bedenimi musallaya alma vakti geldi..
2 metre kumaş nasibimde kalansıra geldi..
toprak kokusu sinecek..
yalnız ben olacam o kabirde..
ne sevdiklerim
nede ugruna göz yaşı döktüklerim olmayacak..
yalnız ve sadece ben..
birde amellerim..
affına sıgınırım ya Rabbim beni- BİZİ merhametin ile affet... AMİN!