Yalnızlığın Tek Ayak Üstünde Durduğu Zaman...
Bazen tek ayak üstünde durur umutlar
Belki tutunacak bir dal arar, bulamaz; hüsranla yağar bulutlar
Nefret duygusundan arınmış, kopartılmış bir gül gibi temizdir yüzü
İşte onun duruşunda var bir gizem, yalan olmaz hakikidir hüznü
Acılarda pişmiş bir yürek gibi olgundur bakışları
Keder ile sıralanmış kelimelerin saflanmış nakışları
Belki muhtacım, çaresizim; bir elden, bir koldan acizim
Eşrefi mahlukattır adım, işte yaradan katında nacizim
Her seye ragmen gecelerde sensizliği yordum
Olmayan sabahlara hep hüsranı sordum
Bitmeyen duamdan, el açıp seni dilendim
Gel gitme diye diye seni istedim
Yalnızlığın tek ayak üstünde durdugu zaman
=======
alıntı
Alıntı
Leylâ’nın Zülfüne Hemen Gönül Bağlama.