Bekle diyordu
beklemek..
bekle diyordu hayat...
bekle diyordu insan...
bekle diyordu anne-baba...
bekle diyordu okul...
bekle diyordu iş-güç...
bekle diyordu eş-kardeş...
Ama diğer tarafta;
Hz. Peygamber(s.a.v.) geceleri ibadetteydi.
Neyi varsa infak etmekteydi..
Gözleri her dem gözyaşıyla perdeliydi.
Her işi, her anı "ümmeti ümmeti"ydi.
O her dem merhametliydi...
Ne de olsa şefkat Peygamberiydi...
Geçmiş ve gelecek günahları affedilmişken,
Hz Aişe (r.a.) nin "Ya Rasulallah kendinizi bu kadar yormasanız"
sözüne Ya Aişe " şükreden bir kul olmayayım mı?" demekteydi...
Artık bekleme be yürek...
Artık bekleme be bilek...
Artık bekleme ki ..
İnsan ceset olmaya kaç metre uzak..?
İnsan "adem" olmaya kaç metre uzak..?
Yolda türlü türlü tuzak...
Bekle diyordu / Yoksa bekliyor muyduk..?
Alıntı
