Bir gün muhâcirîn ve ensârın kadınları “radıyallahü anhünne” bir araya toplanmışlardı. Hazret-i Fâtımanın “radıyallahü anhâ” da gelmesi için Resûlullahdan “sallallahü aleyhi ve sellem” izn istemişlerdi. Hazret-i Fâtıma o toplantıda giyeceği güzel elbiseleri olmadığı için gitmek istemedi.


Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” “Git yâ Fâtıma! Bizim yolumuzda kimseyi ümmidsiz bırakmak yokdur” buyurdu. Hazret-i Fâtıma o toplantıya katıldı. Döndüğünde üzüntülü idi.


Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” o toplantıya katılan kadınlardan birini çağırıp o toplantının durumunu sordular. O hanım dedi ki: Yâ Resûlallah! Fâtıma gelince bütün kadınlar onun güzel elbiselerine hayrân kaldılar. Birbirlerine böyle güzel elbiseleri nereden almışlar diyorlardı.


Hazret-i Fâtıma yâ Resûlallah niçin bana öyle görünmedi ki ben de sevineydim dedi. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” o elbiselerin güzelliği senin üzerine örtülmesindedir. Onları sana göstermediler ve sen görmedin buyurdu