Daldan At...
Daldan At...
İki çocuklu bir aile, hafta sonunu piknik yaparak geçirmeye karar verirler. Piknik yerine vardıklarında anne, yemeği hazırlarken, çocuklar babaları ile yürüyüşe çıkar.
Uzun bir yürüyüşten sonra oldukça yorulan küçük çocuk yalvarırcasına bakan gözlerle "Babacığım, çok yoruldum. Lütfen beni kucağında taşırmısın?" der.
Baba "Bende yorgunum oğlum." der demez çocuk ağlamaya başlar.
Baba tek kelime etmeden ağaçtan bir dal keser. Dalı bıçakla biçimlendirip çocuğa zarar vermeyecek biçimde yontar.
Sonra dalı oğluna verir. "al oğlum, sana güzel bir at." der.
Çocuk sevinç içinde dal parçasından yontulmuş ata biner ve sıçrayarak, ata vurarak annesinin yanına doğru gitmeye başlar. Babası ve ablasını geride bırakmıştır bile...
Baba gülerek kızına "işte hayat budur kızım. Bazen zihnen ya da bedenen kendini çok yorgun hissedersin. İşte o zaman kendine değnekten bir at bul ve neşe ile yoluna devam et. Bu at; bir arkadaş, bir şarkı, bir çiçek , bir kitap, bir şiir ya da bir çocuğun tebessümü olabilir."
(alıntı)
Alıntı
